Cüzdan

Konu: Cüzdan Cuma Mart 04, 2011 5:59 am

Mike Pysean&Desiree Schult

Harika bir gün olduğunu söylemek kesinlikle yanlış olurdu. Ginger ile kavga ettikten sonra eve gitmiştim ve gerçekten sinirliydim. Onu artık çekemeyecektim. Yaptığı hatalar, yanlışlar ve yalanlar canımı sıkmaya başlamıştı artık. Kesinlikle sabrımı taşırıyordu. Kim bilir belki de bilerek yapıyordu. Ama bilmesi gereken bir şey vardı . Ben yolumdan sapmazdım. Onun bana uyması gerekirdi.

Eve girdim ve odama gittim. Kendimi odaya kapattım. Onun düşüncelerini nasıl değiştirirdim bilmiyordum. Çok iyi düşünmeliydim. Para mı? Hayır. Kendi kolayca elde edebilirdi zaten. Sevgili mi? Hayır bu konuda tartışmıştık zaten. Tek bir yol vardı. Onu önemsiyor olduğumu göstermek . Para gerekiyordu. Her ne kadar zengin olsamda, üvey annem sürekli beni takip ediyordu. Para için başka bir kaynağa ihtiyacım vardı. Düşündüm. Düşünürken, çoktan giysi odama götürmüştü ayaklarım beni. Dolabımı açtım ve ruh gibi bir şekilde kıyafetlere baktım. Üstüme beyaz bir elbise giydim. Onun üzerine gri bir deri mont. Siyah saçlarımla uyumlu siyah bir converse giydim. Üzerinde mavi desenler vardı. Bu da gözlerime uyuyordu. Bir kolye, biraz parfüm ve saçlarımı düzletmemle hazırdım. Yapacağım şeyi biliyordum ama, para kaynağını bulmak için daha fazla düşünmeliydim. Hızlıca evden çıktım. Kimseye hesap verecek halde değildim. Sessiz ve sakince sıvıştım ve arabama atladım.

Sokak sokak gezerken,oturacak sakin bir kafe bulamamıştım. Her yer dolu yada kalitesizdi. Sevdiğim yerler ise çoktan tıklım tıklım olmuştu bile. O sırada aklıma Central Park geldi. Genelde sakin olurdu. Hemen oraya sürdüm arabamı. Her zaman boş olan yerlerden birine park ettikten sonra telefonumu da alıp çıktım. Yavaşça,bu yeşilliklerle dolu, arasına betonlar iliştirilmiş harika yere girdim. Çiçekler, göletler, kediler , köpekler... Her zaman piknik yapma isteği oluşturan bir yerdi burası. Bazı insanlar sırf buradaki oksijeni solumak için yolunu değiştirir ve buradan giderdi gideceği yere. Her canım sıkıldığımda buraya gelirdim. Bir sorunum olduğunda yada mutsuz olduğumda. Yağmurlu günlerde ise, ağacın yanına iliştirilmiş ve genelde kuru olan banka otururdum. Beni yağmurlu günlerde burada bulmak çok kolay olur. Mutlaka biri beni arıyorsa önce burada arardı.

Ama artık öyle değil. Buraya gelmeyeli çok zaman oldu. Belki bir yıl. Aslında fazla görünmesede benim için uzun bir zamandı. Bu harika yerden kopamıyordum. Her ne kadar çevreci olmasamda burası ayrıydı işte. Eskiden kabul etmiyordum ama, şimdi ediyorum. Yeşil beni rahatlatıyor. Her zaman ki banka oturdum ve etrafa bakmaya başladım. Gözlerim birini arıyordu sanki. Ama kimsenin gelmeyeceğini bilen bir histe vardı içimde. Biraz rahatsız gibiydim. Sanki kötü bir şey yapıyormuşum da saklanıyormuşum gibi. Ama yanıt beklediğimden erken geldi. Buna karşıdan gelen genç cevap vermişti. Onu okulda görmüştüm. Micheal mıydı? Yok yok. Her neyse. Oldukça yakışıklıydı. Gözleri, saçları , teni sanki birbirine uyumlu , özenle yaratılmış gibiydi. Giyiniş stili değişikti. Ama şıktı. Hoş parfümünün kokusunu çok geçmeden alabiliyordum. O harikaydı. Ama şimdi amacım o değildi. Düşürdüğü cüzdanı. İçimden Tanrı'ya yalvarıyordum. Düşürdüğü cüzdanı aramaması için. Düşündüğüm gibi de oldu. Fark etmedi. Onu aldım ve hızlıca Ginger, yani biricik kız kardeşime, gittim. Evde uyuyordu. İşime gelmişti. Bu parayı verirken uyduracak yalan bulamamıştım çünkü. Gizlice çantasına koydum ve bir not bıraktım. "İhtiyacın olur diye." yazdım. O duymadan evinden çıktım. Bana bir anahtar vermesi işime yaramıştı.

Akşama kadar yine evdeydim. Ama içim rahat değildi. Yaptığım ilk hırsızlıktı. Tamam iyi biri değildim ama, hırsızlık daha da berbattı. Üstekil kredi kartlarını ve paraların hepsini vermiştim Ginger'a. Muhtemelen harcamıştı. Aslında muhtemelen demek bile azdı. Harcayacağından emindim. Dayanamadım ve o küçük arabama tekrar atlayıp parkın yolunu tuttum. Aynı gencin ogün orada olacağını biliyordum. Belki aramak için. Ama umurmda değildi. Benden şüphelenmiş olabilirdi. Gelip benle konuşabilirdi. Her şeyi anlatır ve kendi paramdan öderdim. Her ne kadar üvey annem beni öldürecek olsada. Umurumda değildi. Yaptığım işten pişmandım. Beklediğim gibi de oldu. Ben gidip bankıma oturduğumda, o oralardaydı. Gözleri bir şeyler arıyordu. Ama bulamayacağını biliyordu sanki. O sırada beni gördüğünü fark ettim.