Ad-Soyad: Lillian Hyde
Kişisel Özellikler: Ailesi, arkadaşları ve eğlence onun hayatının temel taşlarıdır. Her daim gülen ve güldüren insanlardandır. Çevresine adeta ışıltı saçacak kadar enerjik, konuşkandır. Sıcakkanlı olduğu için girdiği ortamlarda kolayca insanlarla tanışır ve kaynaşır. Sık sık insanlarla kavga etmez ama ederse ortada ciddi bir durum var demektir. Sürekli barlarda ve kulüplerde gezen bir insanken okul başarısınıda boşlamaz çünkü üniversite için bir hedefi vardır. Giyimine, modaya oldukça düşkündür. Okulda yada bir kulüpte değilse ya alışveriş yapıyordur yada kuaföründe saç bakımı. Dört yaşından beri dansetmektedir ve bu onun en büyük hobilerindendir. Birkaç saatlik uykuyla ayakta kalabilme özelliği ona sık sık yardımcı olmaktadır.
Aile Bilgileri: Hyde ailesi İngiliz ve Amerikalılardan oluşmaktadır. Örneğin Lillian'ın annesi Eliza İngilizdir. Kızının bir süre için orada kalıp diğer akrabalarıyla kaynaşmasını istemiştir ve Lillian iki yaşından sekiz yaşına kadar İngilterede kalmıştır. Bu sebeple diline bir İngiliz aksanı hakimdir. Yinede doğduğu şehir New York'a geldiğinde Manhattanın en pahalı apartmanlarının çatı katında oturmaya ve insanlara kolayca alışmıştır. Ailenin maddi durumu yaşadıkları yerdende anlaşılabileceği üzere oldukça iyidir. Lillian'ın babası Hugh kendi şirketine sahip bir iş adamıi, anneside Lillian'ı etkileyen moda anlayışıda kendi markasına sahip olan annesinden gelmektedir. Aile üyeleri birbirine bağlıdır.
Ünlüsü: Voe -
Örnek RPG;" Hey! "Kız, dalgalanan saçları eşliğinde, bilerek görkemli bir edayla başını arkaya çevirdi.Sesin sahibinin kim olduğunu biliyordu. Yinede, mavi, parlak gözleri görmeyi bekledi karanlıkta. Uzaktan, şatodan süzülen ince ışık sicimleri onları aydınlatamıyordu. Karanlığa gömülmüşlerdi. Ay, gölün yüzeyinde dolunay formunda titreşirken yapraklar hafif rüzgarla hışırdıyorlardı. Jäneeva, hareketlerini diğer seslerin sarmalamasına izin vererek, berrak mavi gözler neredeyse kendisini farkedemeden yanında bitti. Ondan bir baş kadar uzundu, gözlerin şaşkın şaşkın bedenini incelediğini görebiliyordu. Yüz hizasına kadar eğildi ve koyu renkli dudakları gerilirken fısıldadı.
" Benim için mi kaçtın? "Cevabı zaten biliyordu fakat duymak hoşuna gidiyordu; şişkin egosuna biraz takviye için. Rüzgar biraz daha hızlanırken çocuğun nefes alıp verişlerini duyabiliyordu. Sessiz bir gülücük karıştı havaya, fakat anında silindi. İyice şiddetlenen rüzgar devam ediyordu. Dışarı çıktığından beri bu hızı bulmamıştı, şiddeti biraz olsun artsada hemen eski sakinliğine dönüyordu. Kafasını kaldırıp şatonun camlarından birindeki silueti görünce, ani bir refleksle çocuğun kolunuda çekip bir metre gerideki çalılıkların arasına atıldı. Normalde kimseye yardım edeceği yoktu, ama bu akşam eğlencesini kimse elinden alamazdı. Hayal kırıklığına uğramasını müdür bile istemezdi içten içe. Huysuz Jäneeva'nın tepkisini kim tahmin edebilirdi ki? Tecrübesine dayanan bir ustalıkla karşıdan görünmeyecek şekilde başını ileriye uzattıve siluetin gittiğini görünce tuttuğunu farketmediği nefesini bıraktı; rüzgarda dinmişti. Yerdeki kuru yaprak ve dallardan rahatsız bir şekilde yüzünü buruşturmuş, boylu boyunca uzanan, mavi gözleri şüpheyle kısılan çocuğa dönünce yüzünü rüzgarı farketmeden önceki gülümseme kapladı. İnce hırkasının cebinden yarısı sarkan asasını çıkarıp büyüyü fısıldadı ve ikisinin birbirine yaklaşan yüzlerini görebilmelerini sağlayacak kadar güçlü, şatodan farkedilemeyecek kadar cılız bir ışık aydınlattı çalılığı. Şüpheli gözler kızın ifadesini görünce yumuşadı, yüzü gevşedi ve yumuşak bir gülücük dolgun dudaklarını yukarıya doğru kıvırdı. Sonra, birşey hatırlamış gibi irkildi ve elini uzun saçlarına götürüp iyice karmakarışık etti. Sakin bakışlarını kızdan ayırmıyordu.
" Senin için kaçtım. "diye fısıldadı geceye karışacak kadar yumuşak, kadifemsi sesiyle. Jäneeva ona karşı koymakta güçlük çekiyordu. Bunu, eğlence, ihtiyaç olarak düşünmeye çalışıp duygularını kendince örtbas etsede biliyordu gerçeği; ondan uzaklaşmaya hemen başlamazsa bidaha kopamayacaktı. Hayatında ilk kez. Derin bir nefes alıp doğrulurken asayı çocuğun yanına, çimenlere bıraktı. Başına bir çok bela sarmıştı son üç senede, ölüm tehlikesi içeren belalar. Bir çoğu hala peşindeydi. Fazla cesur, fazla atılgan davranmıştı. Bir deve karşı tahta kılıcıyla meydan okuyan bir çocuk gibi. Altından kalkamayacağı yükleri üstlenmişti ve şimdi, aptal Hogwarts derslerini geçmesini ve okul kurallarına uymasını bekliyorlardı.
* Ergenlik bu * diyordu sevgili bina sorumlusu
* şımarık cadı, bunu atlatacaktır. Kendini dünyanın merkezinde gördüğü aşikar. Merlin Aşkına, bu evreyi atlatana kadar onunla nasıl başa çıkarız bilemiyorum. * Dramatik bir edayla elini alnına koyup başını geriye atışı gözünün önünden gitmiyor, midesini bulandırıyordu. Alışkanlıkla elini cebine atıp biraz karıştırdıktan sonra, dudaklarının arasında ince bir sigarayla, çocuğun yanında uzanıyordu. Ona bakarken içinin titrediğini farkettiğinden beri gözlerini gökyüzünden ayırmıyordu. Orta ve baş parmağı arasında tuttuğu zehirli çubuğu dudaklarınden çekip atmosfere yoğun bir duman salıverdi ağızından. Çocuk, kız ondan uzaklaştığından beri ağzını ilk kez açtı.
"Bir sorun mu var? "Sesi tereddütlüydü, fısıltıdan daha yüksek ve netti. Zorda olsa, sigarayı tutan parmaklarını bedenlerinden uzaklaştırıp ona döndü.
" Hayır. "diye mırıldadı adeta şömine önünde yatan bir kedi gibi. Ardından, kendini daha fazla engellemeden içini yakan sıcaklığı hissedene kadar ona yaklaştı; gerisi kendi kontrolü dışındaydı. Başkalarında aslında eğlnce olarak yaptığı şeyi onda tamamen istediği için yapıyordu; Damien'i tamamen istediği için. Karşısındaki afetten başka hiçbir şey düşünemez hl gelmişti beyni, tek birşeye odaklanmıştı ve bundan sonra başka birşeyi düşünemeyecekmiş hissi veriyordu. Tam o anda, ensesinde bir batma hissetti ve ufak bir çığlıkla, istemeyerek dudaklarını Damien'ınkilerden ayırdı. Başını yukarıya çevirdiğinde lanetler yağdırmaya başlamıştı.
" Sanırım benimde bir kozum var artık, Miss Portman? " 
tarafından Diana Ross C.tesi Mart 09, 2013 10:12 am
Konu: Lillian Hyde 
