Yapabileceğinin En İyisi Bu Mu?

Ard arda gelen topuk sesleri boş koridoru inletiyordu. Crystal ve Arianna arkamda, henüz zil çalmamış sessizliğin cirit attığı okulda tuvalete doğru yürüyorduk. Dersi kaçırmış olmam umurumda bile değildi. Zaten ne kadar gereksiz ders varsa sabaha koyuyorlardı. Aynı durum Stal ve Ann için de geçerliydi. Sonuç olarak birlikte Ann’lerde kahvaltı yaptıktan sonra okula gelmiştik. Sık sık birbirimizde kahvaltı yapmaya ve kalmaya bayılırdık. Dedikodu gibi önemli bir nimeti yapmak için en uygun ortam ev oluyordu çünkü. Girişteki güvenlikle ise hiçbir sorunumuz olmadı, daha önceki durumlarda da olmamıştı zaten. Durdum ve Crystal’in hijyenik olmayan tuvalet kapısını açmasını bekledim. İçeri bir göz attıktan sonra temiz olduğunu söyleyen bir işaret yaptı ve Ann’le beraber içeri girdik.

Yeni temizlendiği belli olan üç ayna duvarda asılı öylece bizi bekliyordu. Hepimiz makyaj tazelemek üzere aynaların karşısına geçtik. Yeterince kırmızı olan rujumun tazelenmeye ihtiyacı yoktu ama ben daha fazla kırmızılık istiyordum. Mükemmel bir rengi olan kırmızı ruju usulca çantamdan çıkarıp dudağıma bir kat daha sürdüm. Şimdi kırmızı olan dudaklarım alev misali parlıyordu. Büyük ihtimal bu kadar makyaj yaptığımı görse palyaçoya benzediğim konusunda dalga geçerdi babam. Ona kalsa okula boynumda bir sululuk, elimde beslenme çantam ve çantamda iki gün öncesinden yapılmış ödevlerimle okula gitmeliydim. En son ilkokulda okul toplantılarına katıldığını düşünürsek beni okulda böyle hayal etmesi hiç de anormal değil. Rujun kapağını kapatıp çantama attıktan sonra kabarmış olan saçlarımı elimle dizginlemeye çalıştım. Tanrım, yağmurlu havalardan nefret ediyorum. Stal ve Ann’i göz ucuyla kontrol ettim. Ann gömleğinin düğmelerini beline kadar açmakla meşguldü. Yapabilse gömleği çıkarıp atabileceğinden eminim. İçine bir şey giymiş olsa bu problem değildi ama ne yazık ki bir şey giymeyi tercih etmemişti. Stal ise o güzel gözlerini ortaya çıkaracak göz makyajını tazeliyordu. İkisinin de işlerinin bittiğinden emin olduktan sonra kapıya doğru yöneldim. Bu sefer Ann önce davranıp kapıyı açtı ve Stal’le beraber çalan okul zili eşliğinde koridora çıktık.

“Zil çaldığına göre yukarı çıkmamıza gerek yok. Bahçeye inebiliriz sanırım?” Son derece yumuşak ve çekici sesiyle söylemişti bunu Stal. Olabilir anlamında başımı salladım. Biraz önce de oradaydık fakat dersliklere çıkıp yapabileceğimiz bir şey de yoktu. “Bu havada dışarı çıkmayı mı düşünüyorsunuz?” Ann’in sesi Stal’inkine göre daha hırçın ve seksiydi ama haklıydı da. Milyonluk topuklarımı çamurda kirletmeye niyetim yoktu. Stal fikrinin toz olmasına neden olduğu için Ann’e sinirli bir bakış attı ve hafif bir hüzünle dudaklarını büzdü. Ann’se hiç umursamadan saçlarını geriye attı ve gülümsedi. Bir an önce ne yapacağımıza karar vermemiz lazımdı. Burada teneffüs sonuna kadar dikilemezdik. “Bayanlar fikir alışverişiniz bittiyse laboratuara uğruyoruz. Almam gereken dosyalar var.” İkisi de akıllarına yatan bu fikri kabul etti ve merdivenlere doğru yürümeye başladık.

Ari ve Vic ile geçen çok güzel bir kahvaltısının ardından geç de olsa okula varmıştık. Genel de okula en son gelenler biz olurduk. Sabahki derslere girmeyi pek sevmezdik. Çok saçma ve sıkıcı dersler olurdu genelde. Bomboş ve sessiz koridorda yürürken bir yandan gülüyorduk. Her zamanki gibi dedikodular yapıyorduk. Tuvaletlere geldiğimizde kapıyı açıp içeri baktım. İçeri de öpüşenler olabilirdi ben de her ihtimale karşı yokladım içeriyi. Temiz olduğunu görünce kızlara seslendim, ve bizi bekleyen üç müthiş aynanın karşısına geçtik. Vic her zaman ki gibi dudaklarına kıpkırmızı ruju sürerken Ari gömleğinin düğmelerini açıyordu. Bense hafif bir allık sürdükten sonra göz makyajımı tazeliyordum. Ardından saçımı elimle hafif kabarttıktan sonra hepimiz hazırdık. Zilin çalmasıyla birlikte koridora attık kendimizi.

“Zil çaldığına göre yukarı çıkmamıza gerek yok. Bahçeye inebiliriz sanırım?” Dedim gayet yumuşak bir sesle, Vic onayladığını belirmeye çalışarak kafasını sallamıştı. Ari ise son anda atılmıştı. “Bu havada dışarı çıkmayı mı düşünüyorsunuz?” Aslında haklıydı da, hava hafif yağmurluydu. Biz daha bir karar verememişken Vic ikimize de mantıklı gelen bir düşünce de bulundu. “Bayanlar fikir alışverişiniz bittiyse laboratuara uğruyoruz. Almam gereken dosyalar var.” Hep birlikte merdivenlere doğru yürüdük. ''Crs bu akşam napıyorsun?? Aurelia sen ben ve Calbert buluşalım mı?? Hatta bizde. Fim falan izleriz.'' Ari, Vic'i davet etmemişti ki zaten davet etse bile geleceğini sanmıyordum. O Aurélia ve Calbert ile takılmayı pek sevmezdi. Bana ise Calbert ile takılma düşüncesi biraz ilginç geliyordu. Cevabımı vermek üzereyken laboratuara vardık. '' Bilmem, olabilir aslında." Pek istekli olmadığım açıkça belli oluyordu ama daha sonra konuşuruz gibisinden geçiştirmeye çalışmıştım.

Biz Ari ile konuşmaya daldığımızda Vic alması gereken dosyaları alıp gelmişti bile. "Hadi kızlar çıkalım." Dedi Vic sakin bir sesle. Tenefüsün bitişini haber veren zil çaldığında yavaş bir şekilde merdivenlerden çıkıyorduk. Üçümüz de farklı sınıflardaydık fakat sınıflar aynı kattaydı. Sınıflara yaklaşmamıza çok az kalmışken karşıma Calbert çıktı. İşte başlıyorduk, uzun süredir Clabert ile görüşmemiştim sadece bir veya iki kere mesaj atmıştım. Calbert bizi süzerken Vic'in sinirli bir şekilde ona baktığı çok barizdi.

Sıkıcı bir matemarik dersinin ardından hava almak iyi olacak diye düşündüm. Zira oturduğum yer ve tahtanın arasında görünmez rakamlar zinciri oluşmuştu. Hoş bunun yanında derste oldukça çok kızla bakışıp, can sıkıntısına bacaklarına falan bakmıştım. Cık cık cık... Benim gibi bir çocuğa böyle birşey yakışıyor. Ama matematik dersi de ancak bu şekilde çekilir hale geliyor.

Sınıftan çıktığımda hemen bir duvara yaslanıp derin bir nefes aldım. Ah tanrım! Bu matematik en büyük bir illetti böyle. 1-2 derin nefesten sonra kendime geldim ve ellerimi cebime sokarak yürümeye başladım. Böyle oldukça karizmatik gözüküyordum. Şimdiki durağım gerçekten hava almak için büyük kapıdan çıkıp bahçe de gezmekti. Kapıdan çıktım ve dışarı'ya baktım. Kış ayının ortasında çıkan güneşten yararlanmak için herkes dışarıya üşüşmüştü. Etrafa şöyle bir göz attım. Bir tarafta yanlız takılanlar, bir tarafta gruğ arkadaşlıkları diğer tarafta da sıcaktan gömleklerinin yarısı açık kız ve erkeklerin öpüşme merasimleri. Bu görüntü aklıma Aph'i getirdi. Onunla neden bu aralar hiç karşılaşmıyordum ki?? Neyse zaten onun yerini Aurelia biraz da olsa dolduruyordu. Aurelia demişken gözüm bir an etrafta onu aradı ama yoktu. Açıkcası havamı almıştım yeterince. Bundan dolayı dersten önce lavabo'ya uğramaya karar verip merdivenlere yöneldim. Biraz çıktıktan sonra havalı havalı gelen üç kız onlara bakmamı sağladı. Bunlar Crs, Ari ve Vic üçlüsüydü. Fazla takılmamakla beraber arada sırada üçüne rastlardım. Bugün de o günlerden birisiydi. Crs makyajını yeni tazelemiş olsa gerek gözleri muhteşem gözüküyordu. Ve Vücudu da öyle. Crs her zaman beğendiğim kızlar arasındadır. Ama sarhoşken yaşadığım şeyden sonra arkadaşlığımızı sadece mesafeli olarak devam ettiriyoruz. Crs'ten sonra Ari'ye baktım. Gömleği'nin düğmelerini bayağı bir açmıştı. Gögüsleri odlukları yerden fırlayacakmış gibi gözüküyorlardı ki bu oldukça sexy ve göz alıcıydı. Minicik eteği de bu görüntüyü tamamlıyordu. Sıra Vic'e gelmişti ki öylesine baktım. Bu kızla İsviçre tatilimden beri tanışıyorduk ve orada birşeyler de yaşamıştık. Bu bakımdan ona bakmadan bile muhteşem bir vücudunun olduğunu söyleyebilirim. Bunun dışında burada pek görüşmemeiştik. Büyük ihtimalle benden kaçıyor falandı çünkü karşılaşmamamız çok anormaldi. Ben bu düşüncelerle onların yanına gelmiştim bile. Gülümseyip ''Selam kızlar. Bugün yine harika gözüküyorsunuz.'' dedim. Ari ve Crs gülümseyerek teşekkür ettiler. Muhabbet etme havalarında gibi gözüküyorlardı ama Vic'in gittiğini görünce onlarda göz kırpıp yürümeye başladılar. İşte bu benim sinirimi bozmuştu. Vic tam köşeye geldiğinde ''Hey Vic! Sana özel iltifat etmediğim için umarım bozulmamışsındır tatlım. Sana zamanın da oldukça iltifat etmiştim. Seninle ilgili düşüncelerimi bildiğini sanıyordum.'' Onu tam kalbinden vurmuştum. Şimdi ortalık karışaçaktı. Açıkcası benim bir kaybım olmazdı çünkü onu takmazdım. O derdine yanmalıydı.

Laboratuarın boğucu ortamını hiç sevmememe rağmen Bay Conteo’dan dönem ödeviyle ilgili almam gereken dosyalar vardı. Biyoloji oldukça zevkli bir dersti fakat bazen işkence olabiliyordu. Mesela son sınavdan D- almam ve beni proje yapmaya sürüklemesi gibi. Eğer bu kadar çekici bir öğretmenim olmasaydı o dersi dinlemeye de katlanamazdım ya, neyse. Dosyalar elimde kapıdan çıktığımda Stal’le Ann’in kendi aralarında bir şeyler konuştuklarını duydum. Ne olduğunu merak ettim fakat bozuntuya vermeden konuştuklarını görmemiş gibi davranmayı tercih ettim. Büyük ihtimal akşam için bir plan yapıyorlardı ve ben o planın içinde olmayı gerçekten istemiyordum. Çünkü benle birlikte olmadıkları zaman genelde takıldığı insanlar seviyenin bir hayli altında oluyordu. Onları gerçekten seviyordum fakat yanımda oldukları zaman.

Merdivenlerden bir iki basamak çıktık ve davetsiz bir misafir yüzünden tekrar durmak zorunda kaldık. Küçük suratı, bir erkeğe göre dolgun dudakları ve donuk bakışlarıyla tam karşımızda duran davetsiz bir misafir. Benden bir yaş küçüktü ve ne yazık ki onunla İsviçre’de tanışmıştım. Oradaki saf ve umursamaz halimi seviyordum fakat buraya yansımasını asla istemiyordum. İşte bu çocuk bu nedenle benim için büyük bir sorundu. İsviçre’deki Vic’i tanımıştı o başta. Sevmişti de Vic’in onu sevdiği gibi. Ama buraya dönüp asıl yüzümü gördüğünde ki göremediğinde demek daha doğru olur belki çünkü çocuğun okulda yüzüne bile bakmıyorum, eline büyük bir koz geçmişti. Başta o kozu kullanmamıştı çünkü gerçekten onu görmediğimi veya arayıp bulamadığımı sanıyor olmalıydı. Ama şimdi karşılaştığımızda attığı imalı bakışlar ve tavırlarıyla yavaş yavaş zamanımın dolduğunu belli etmeye çalışıyordu. Çocuğu hiç dikkate bile almadan oradan bir an önce gitmek istiyordum. ''Selam kızlar. Bugün yine harika gözüküyorsunuz.'' Bana bakmaması işime gelmişti ve bir iki basamak daha yukarı çıkabilmeyi başarmıştım. Kata adımımı attığımda içime dolan huzur tarif edilemezdi. Kızların da arkamdan gelip gelmediğini kontrol etmedim çünkü o gereksiz çocukla iletişime geçeceklerse benden olabildiğince uzakta yapmaları gerekiyordu bunu. Adımlarımı yavaşlattım ve saatime baktım. Zilin çalmasına birkaç dakika kalmıştı. Tam o sırada sinir bozucu bir ses dersi silip atmama sebep oldu.

''Hey Vic! Sana özel iltifat etmediğim için umarım bozulmamışsındır tatlım. Sana zamanın da oldukça iltifat etmiştim. Seninle ilgili düşüncelerimi bildiğini sanıyordum.'' Tanrım, ne sanıyordu kendini bu çocuk? Stal ve Ann’in ağızları bir karış açık ortada olan bitenden habersiz orada dikildiklerini görmesem de tahmin edebiliyordum. Duyduğum kelimeleri daha iyi özümsemek için birkaç saniye arkamı dönmedim. Evet, işte başlamıştı. Eline geçen en büyük kozu kullanıyordu. Durduk yere neden yapıyordu peki bunu? Belki de sadece ilgisizliğin intikamını almak istiyordu. Yavaşça yüzümü Calbert’a döndüm. Kollarımı göğsümün üstünde kavuşturdum ve kaşlarımı kaldırarak “Yapabileceğinin en iyisi bu mu?” diyen bir bakış attım. Sadece birkaç koza sahip olduğu için beni elinde oynatabileceğini sanıyorsa yanılıyordu. “Oh pardon adını bile telaffuz etmek istemediğim çocuk, sen buralarda mıydın? Görmedim de.” Stal meraklı bakışlarını Calbert’tan bana doğru çevirerek “Vic, Cal neden bahsediyor?” diye sordu içindeki merakı saklamaya çalışmadan. Gözlerimi devirerek Stal’e doğru yürüdüm. Koluna girdim ve “Küçük arkadaşımız hala hayallerini canlı tutmaya devam ediyor. Böyle yaşanmamış şeyleri yaşamış gibi yorumlamanın ve ona göre davranmanın bir yerde hastalık olduğunu okumuştum. Doğru mudur sence?” diyerek onu yürümeye teşvik ettim. Calbert dişlerini sıkarak bana bakıyordu. Ann ise nefret dolu bakışlarını hiç sakınmadan ortaya koyuyordu. Zaten onun benle uğraşmak için küçücük bir kıvılcım aradığını başından beri biliyordum. Calbert’a inanacak insanlar vardı elbet ama Ann dışında hiçbiri burada değildi. Stal’i de kendi tarafıma çekip bir an önce bu işten sıyrılmam lazımdı. "Bana hasta olmanı anlayabiliyorum Cal, ama bu kadarı da biraz fazla."