Sınav Soruları ?

Uyku dolu bir şekilde kalkmıştım yatağımdan. Saat her zaman ki gibi tam vaktinde çalmıştı, biraz daha geç çalsa olmaz mıydı? En azından şuçlayacak bir şeyim olurdu. Saat çalmadı bende geç kaldım gibisinden. Yatağımdan yorgun bir şekilde kalkıp mutfağa indim. Bir bardak sıcak kahve uykumu açmaya yardım edebilirdi. Kahvemi hazırladıktan sonra hatırladım. Bugün okula erken gitmem gerekirdi. Hayatımda ilk defa deneyecektim böyle bir şeyi. Sınav sorularını çalmaya çalışacaktım ama nasıl başaracağım konusunda en ufak bir fikre dahi sahip değildim. Acele bir şekilde odama çıkıp okul kıyafetlerimi giydim. Eteğimi biraz yukarı çekip gömleğimin içine çok sevdiğim pembe bluzumu giydikten sonra hafif bir göz makyajıyla hazır görünüyordum. Okul kitaplarımı çantama tıktıktan sonra koşar adımlarla evden çıktım. Okul eve gayet yakın olduğu için yürümeyi tercih etmiştim bugün.

Okula vardığımda pek fazla kişi yoktu, saat ise hayli erkendi. Ama benim yine de herkesin derse girmesini beklemem daha mantıklı olabilirdi. Biraz okulun bahçesinde takıldıktan sonra zil çalmıştı. Herkes istemeyerek ve yavaş bir şekilde sınıflara girmişti. Benim gibi dersten kaçan öğrenci yok muydu? Tabii ki vardı. Hemde çok. Kimseye görünmeden idare katına çıkmayı başarmıştım. Öğretmenler odasında kimse yok gibiydi. Genelde derslerde öğretmenler, öğretmenler odasında vakit geçirmezdi. İçeri girerken kapısının arkasında ki yüzle irkildim. "Georgia? Burada ne arı-" Georgia konuşmama izin vermeden beni susturup, kullanılmaya sınıfa doğru çekiştirmişti. Etrafa biraz göz gezdirip bakışlarını bana yöneltti.

Spoiler:

Dopdolu geçen bir gecenin ardından koltukta uyuyakalmıştım. Eve ne zaman geldim yada yatak yerine neden koltuğu seçtiğime dair en ufak bir fikrim yoktu. Dün geceye dair tek bildiğim haddinden fazla içmiş olmamdı. Koltukta bulunan büyük yastıklarla boğuşarak doğrulmaya kalktım ama baş ağrısı sanki koltuğa çivilemişti beni. Ağrı kesici! Topladığım bir kuvvetle tekrar denedim kalkmayı. Büyük bir dirençle kalktım ve doğruldum. Bacaklarımda sıyrılmış olan eteği düzelttim ve ayağa kalktım. Anı kalkışımdan kaynaklanan baş dönmesi şimdi ağrımla dans ediyordu. Elimle şakaklarımı ovarak mutfağa gittim. Kimse yoktu. Güneş bile daha yeni doğuyordu. Dolaptan bulduğu iki tane ağrı kesiciyi tezgahın üzerine koydu ve soğuk bir bardak su doldurdum ve büyük bir ümitle içtim.

Üst katta bulunan odama gitmiştim bile çoktan. Giydiğim açık mavi gömlek ve kısa kareli bir eteği geçirdim üzerime. Duş alacak vaktim yoktu, kimse gelmeden okulda olmalıydım. Kaptığım büyük kol çantasına iki üç tane ders kitabı tıkıştırdım, kitapların isimlerine bile bakmamıştım.

Soğuk hava her bir hücreme etki ediyordu. Giydiğim ceket vücudumu bu soğuktan koruyordu. Okulun bahçe kapısını yavaşça ittiğimde hayal kırıklığına engel olamadım. Müdüre ve okul çalışanları gelmişti bile. Bahçeye oturarak bir kitap açtım, planlarım ders saatlerine sarkmıştı.

Kitaba bakmaktan başka bir şey yapamıyordum. Okuduğum satırlar buhar oluyordu resmen. Yukarıya çıkmalı mıydım? Kimse görmezdi beni nasılsa. Görse de bahanem hazır değil miydi? 'Müdüresini görmeye gelmiştim de...' Bu düşünceler ile yolu yarılamıştım bile. Tam idare katına geldiğimde çalan zil yüreğimi ağzıma getirmişti. Hızlı adımlarla kullanılmayan dersliğe daldım. Kapının deliğinden bütün öğretmenlerin gidişini izledim. Ortalığın boş olduğuna kendimi inandırdığım da kafamı derslikten uzattım. Güvenli. Tedbirli adımlarla odaya girdim ve çekmeceleri karıştırmaya başladım. Çekmecelerde olmayacağını düşündüğüm bir anda gördüğüm kağıt tomarı doğru yolda olduğumun göstergesiydi. En üstte bulunan kağıdı aldım ve biraz inceledim, doğru kağıdı aldığımdan emin olunca ikiye belkide dörde kıvırarak ceketin içine sıkıştırdım. Tam o esnada birinin geldiğini duydum ve kapının arkasına saklanmaya karar verdim. İçeriye girmemesi için dua ederek kağıdı iyice sıkmaya başladım. Gördüğüm yüz içimde bir sevinç patlamasına yol açmıştı. "Georgia? Burada ne arı-" Kelimelerin ağzından dökülmesine fırsat bırakmadan üzerine atıldım ve kolundan çekiştirmeye başladım. Dersliğe girince kapıyı hızlı ama sessiz bir şekilde örttüm. Kapıya dayanıp Crys'e döndüğümde yüzünde komana bir şaşkınlık ifadesinin olduğunu gördüm ve küçük bir kahkaha attım. Artık güvendeydik. Ceketimin içinden kağıt parçasını çıkarttım, yüzümdeki sinsi gülümseme yok olmuyordu. Zafer benimdi. "Sınav sorularını aldım sadece. Sanırsam bunu için gelmiştin sende. Neyse daha önemli şeyler olmalı sende. Anlat bakalım!" Büyük bir coşku ile en yakın sıraya oturdum ve sınav kağıdını yanıma koydum. Crystal'de derin bir iç çekerek yanıma geldi ve sıraya yaslandı. Kafasını öne eğmişti, derin düşüncelerin içindeydi sanki. Bir şeylerin canını sıktığı ortadaydı. Bana anlatmadan kurtulamazdı, yani dertlerden.

Ceketinin içinden çıkarttığı kağıt parçasını göstererek sinsi bir biçimde gülümsemişti Georgia. "Sınav sorularını aldım sadece. Sanırsam bunu için gelmiştin sende. Neyse daha önemli şeyler olmalı sende. Anlat bakalım!" Aslında çok önemli bir şey yoktu anlatacak. Olsa bile L&C sayesinde öğrenmiştir Georgia. Sadece bugün biraz sıkıntılı geçecek gibi bir his vardı içimde. Ters tarafından kalkmış gibiydim. Derin bir iç çektim fakat ardından anlatılacak bir şey yok der gibi bir bakış attım. Aslında anlatacak şeylerim dahi olsa, yer ve zamanı değildi. "Bence bunları başka bir zaman konuşalım. Okul dışında bir yerde mesela." Bana hak verircesine kafasını sallamıştı.

Saate baktığımda ilk dersin bittiğini ve ikinci derse girdiğimizi gördüm. Zaten sabahki dersleri pek sevmezdim bu derse girmek için de pek geçerli bir sebebim yoktu. Hazır Georgia ile karşılaşmışken biraz konuşmadan ayrılmak olmazdı. Zaten zar zor görüşüyorduk. Ben de öğleden sonra ki derslere girmeye karar verdim. "Peki sende neler var? Yani uzun zamandır görüşmüyoruz anlatacağın çok şey olmalı?" Georgia biraz heyecanlanmış gibiydi. Belki de görüşmeyeli hayatında büyük değişiklikler olmuştu.

Tam Georgia konuşmaya başlayacakken susmasını işaret ettim. Dışarıdan ayak sesleri gelmişti ve her an buraya birileri girebilirdi. Sınıfın içindeki küçük pencereden gizli bir şekilde dışarıya baktım. Kimsenin buraya gelmeyeceğine emin olduğumda arkamı dönüp Georgia'ya "Evet, seni dinliyorum." dedim meraklı bir ses tonuyla. Georgia yanına gitmemi işaret etti ve arkada bulduğumuz boş sıraya oturduktan sonra anlatmaya başladı...

"Bence bunları başka bir zaman konuşalım. Okul dışında bir yerde mesela."

Zamanı değildi gerçekten. Stres altındaydık mesela. İnsan bu durumda anlatacaklarını da unuturdu. Başımı hafifçe salladım. Konuyu nasıl dağıtıyordu ama! Üsteleyebilirdim ama ne kadar değişik şey anlatabilirdi. L&C yazmıştı zaten olanları ki mesajla da söylemişti. Hani belki rahatlamak ister diye düşünmüştüm ama yarasına tuz serpmek gibi olabilirdi. "Peki sende neler var? Yani uzun zamandır görüşmüyoruz anlatacağın çok şey olmalı?" Birden heyecanlandım. Anlatabileceklerim iç açıcı olmadığı için yavaş yavaş söndü bu heyecanım. Kavgayı mı anlatıcaktım yoksa Sasha ile olan iğneleyici diyalogları mı?

Konuşmak için ağzımı açtım ama kelimeler boğazıma tıkandı. Birileri geliyordu, topuk sesleri yaklaşıyordu. Eğer buraya girerlerse kağıdı saklamalıydım. Crystal kapıya yöneldiğinde kağıdı hızlıca altıma çektim ve etek ile kapattım. Crystal bir müddet camdan dışarı baktı, artık ayak sesleri duyulmuyordu yada ben nabzımdan dolayı duyamıyordum. Bilinmez. Dışarı bakan gözleri bana döndüğünde içimi bir ferahlık kapladı. Niye bu kadar korkmuştum? Olamaz! Formumdan düşüyordum. Masum bir gülümseme ile ekledi bir önceki cümlesine. "Evet, seni dinliyorum." Söyleyebileceklerimi beynimde toplamaya çalışıyordum. En uygun şeyin herşeyi direk anlatmak olduğuna karar verdim. O günü sabahından başlayarak anlattım. Cafeye gitme sebebimi, ansızın çıka gelen Bartek'i, durduk yere hesap sormasını... Sessiz bir şekilde dinliyordu beni. He zaman anlayışlı ve iyi bir dinleyici olmuştu. En azından bana karşı. Çoğu kişi gibi değildi Crys, çıkarlara bakmazdı. Hep yanımdaydı ve şu zamana kadar hiç kavga etmemiştik, küsecek kadar. Konuşmam bittiğinde dudakları kıvrıldı, gülümsemeden çok farklıydı. Hoşnut değildi sanki anlattıklarımdan. Bluzuyla biraz uğraştıktan sonra konuşmaya karar verdi. Gözlerini bana diktiğinde ürperdim. Bir sorun mu vardı? Evet, bende bu kadar sakin şeyler olmazdı, değişiyor muyum ne?

Spoiler:

Bir çırpıda anlatmıştı her şeyi Georgia. Bense kulak kesilmiş dinliyordum onu çok dikkatli bir biçimde. Çok ilginç şeyler yaşamıştı gerçekten de, görüşmeyeli uzun zaman olmuştu onunla. Konuşması bittiğinde gülümsemeye çalışmıştım ama başarabildiğimi pek sanmıyorum ki bu onun ifadelerinden belli oluyordu. Georgia bana sorunlarını, dertlerini, mutluluklarını kısacası her şeyini anlatırken gayet rahat görünüyordu. Bende onunla konuşurken rahat hissederdim kendimi. Beni gerçekten en iyi anlayan kişiydi belki de... Bugüne kadar hiç kavga etmemiştik bile.

"Sorunlarınızı düzelteceğinize inanıyorum ben..." İçten ve samimi bir biçimde söylemiştim bunu. Gerçekten inanıyordum da. Konuşmaya dalmıştık, hatta o kadar çok dalmıştık ki okulda olduğumuzu bile unutmuştuk. Dışarıdan gelen öğrenci sesleriyle okulda olduğumuzun farkına vardık. Saate baktığımda zilin çalmasına daha çok olduğunu gördüm. Yaklaşık on beş, yirmi dakika kadar daha burada kalıp konuşabilirdik. Zaten zar zor görüşüyorduk, bu fırsatı kaçıramazdık. Tam konuşmaya devam edecekken koridordan gelen sesler yine irkilmemize neden oldu. Ses gittikçe yaklaşıyordu ve ne yapmamız gerektiğini bilmiyorduk. Sıraların arkasına gitmeyi tercih ettik ama, kapıya baktığımda kapı kolunun açıldığınız gördüm. Kahretsin!

Durgunluğunun altından değişik bir ses çıkmıştı. "Sorunlarınızı düzelteceğinize inanıyorum ben..." Üzüntüden çok farklıydı sanki. Bacağıma batan kağıt sinirlerimi bozuyordu. Hızla elime aldım, çantamı aramaya başladım. Tam çantama koyacağım sırada birilerinin yaklaştığını duydum. Çantamı kaptığım gibi arka sıralara doğru koşmaya başladım. Kapı açılırken nefesimi tuttum, sanki beni duyacaktı giren kişi. Crystal'de önümde ki sıraya sinmişti. İçeri birisi adım atınca bana döndü, gözleriyle 'İşimiz bitti.' dediği açıktı. İçeriye giren hoca Uzun sarı saçlıydı. Düzgün ve bakımlı olmasının yanında yakışıklı yüzünü çevreliyordu. Bize döndüğünde ilk başta şaşırdı ondan sonra normale döndü. Elinde bir tomar kağıt tutuyordu. Şirin bir edayla sıradan kalktım. "Merhaba. Bizde..." Lafımı ağzıma tıkarak konuşmaya başladı. "Sizde beni arıyordunuz değil mi? Yada dur tahmin edeyim gidiyordunuz." Şaşkın bir şekilde Crystal'e baktım. "...Gidiyorduk." Kolumu çekiştirmeye başladı. Bence de hemen gitmeliydik ama bu kadar çabuk değil. Umursamadan yönümü kapıya yönelttim ve ilerlemeye başladım. Korkmuştuk gerçekten. Kapıdan çıktığımızla soluk soluğa kaldığımız bir olmuştu. Ellerimin titremesine engel olmam neredeyse imkansızdı. Eğer bir hata yapıp o kağıdı bir yerlerde düşürseydim okul hayatımın en zor yoluna girmiş olurdum. Koşarak merdivenlere ilerledik, neredeyse koşarak. "En kısa zamanda... yasak olmayan bir şekilde.... zaman geçirmeliyiz..." Nefes alışım konuşmamı engelliyordu ama anlaşılırdı. Gülümseyerek yanıt verdi ve koridorun diğer tarafında doğru yol almaya başladı.