Henrietta Noel

Bir parça ben.
Ben doğduğumda kar varmış sokaklarda. Yeni senenin ilk ayının son gecesinde ağlamaya başlamışım ilk. Otuz bir Ocak beni bir kova yapar; tam bir uçuk. Sizin aptal sözlerinizi asla dinlemem, benim kendi kurallarım vardır ve her kuralın da bir işleyişi. Sizin düşünceleriniz asla benim yaşamıma yön veremez. Hepiniz beni değiştirebileceğinizi sandınız başta ama vazgeçtiniz, değil mi? Artık kabullenin lütfen, ben böyleyim. Ben farklıyım, sizin gibi değilim, asla. Kafamı popüler olmakla bozmadım bir kere. Bir de ben benim, kendimim yani, özgününüm. Sizin gibi son moda kıyafetleri üzerime geçirip sizin bir kopyanız olarak kıvırta kıvırta sokaklarda dolaşamam. Hem belki eski kafalı diyeceksiniz bana ama mühim değil, benim bir kültürüm var, kültürümü yaşatmak isterim. Sapkın bir genç değilim ve size acıyorum. Öyle garip garip bakmayın, ben sarhoş olup sokaklarda sürünemem. Bence su niyetine içtiklerinin övünmenizi değil ezilmenizi sağlamalı. Ama insanları ezmeyi de pek sevmem. Siz çok hoşlanıyordunuz değil mi? Benim için insanları ayırt eden ne renkleri ne dilleri ne cinsiyetleri ne giydikleri ne de gelirleridir. Benim için düşündükleri, ağzından dökülen kelimeleridir insanları değerli kılan. Sizin için ben de bir eziğim belki? Hatta sizden zengin olduğum için laf edemiyorsunuz açık açık, gözlerinizle ezmeye çalışıyorsunuz beni, bakışlarınızla içinize hapsettiğiniz fikirlerinizi suratıma haykırmak istiyorsunuz. İstediğiniz gibi kötü bakabilirsiniz bana, ben yadırgamam sizi. Herkes farklıdır, bunu anlayışla karşılarım. Siz kendinizi birbirlerinize benzetiyorsunuz o ayrı. İnsan gözündeki tüm duygular farklı, nefret ve açlık haricinde. Hepinizin gözü aynı oluyor bunları hissedince ve ben gerçekten işte bu zaman korkuyorum insanlardan. Beni kendinizden uzaklaştırıyorsunuz, çok kolay yapabiliyorsunuz. Birbirinize sırtınızı dönmeniz sadece bir kelimeye dayalı. Esasında bana garip diyorsunuz, oysa benim anlaşılmam çok basit. Ama size anlam veremeyen benim. Yaptıklarınızın altınca öyle derin planlar dönüyor ki bazen kafam bu karmaşık labirenti çözemiyor. Oysa insanlar beni insan sarrafı olarak nitelendirir. Bu benim işime yarayıp yapamadığına karar veremiyorum. Bu özellik insana önyargıları da beraberinde getiriyor. Önyargılarımdan kurtulmak için o kadar çok uğraştım ki… Hala kendi kafamdan ürettiğim fikirlere kapılıp gidebiliyorum.
Belki de sizden, insanlardan nefret ediyorumdur, ama bunu içime atmayı yeğlerim. Herkesin bir şansa ihtiyacı vardır, o yüzden hepinize aynı sevecenlikle yaklaşırım. Size ne kadar iyi olduğumu görünce benim hakkımda düşündüklerinizden dolayı kızardığınızı fark edebiliyorum. Evet belki de iyi bir gözlemciyim. Ama asla sessiz biri değilim. Siz beni dinleyin yeter, boğazım kuruyup yapışana kadar konuşabilirim. Çoğunuz gibi soğuk da değilim, sizi sevebilirim, sizi olduğunuz gibi kabul edebilir ve hatalarınızı çabuk affedebilirim. Tek istediğimse biraz anlayış. Beni anlayın, sizin gibi olmak istemiyorum. Birilerini taklit etmek ya da kopyalamak… Benim istediğim kendim olabilmek, farklı fikirlerimi,sınırsız hayal dünyamı size de yansıtabilmek.
Belki sizi zorlarım, beni çözmeniz gerçekten zor. Ben kendim bile zihnimdeki labirentin çıkış kapısının anahtarlarını sürekli kaybediyorum. Ayrıca laflarımı da sakınmam. Ne düşünüyorsam söylerim, sizi sevmezsem bunu yüzünüze söylerim. Belki iyi niyetli olabilirim ama saf değilim. Herkesin ne yapmak istediğini sezebilirim. Kötülere karşı anlayışlı olsam da bir yerden sonra sertim. Söylediklerinizle beni incitmezsiniz, sizi istediğiniz kadar dinlerim ama sıra benim konuşmama gelince benden korkmanız gerektiğinizi anlamanızı sağlarım.
En büyük hatanız beni içine kapanık biri sanmanız. Siz beni asosyal filan sanabilirsiniz ama eğlenmekten sizden daha çok anlarım. Sizin eğlenmekten tek bildiğiniz sarhoş olup önüne gelenle sevişmek. Seks belki eğlencelidir ama benim için eğlenceli olan tek şey değildir.
Beni tanımaya çalışsanız çok şaşırırsınız. Yargılarınız utanç verici sizin için olmalı. Çünkü benim içimde sonu gözükmeyen rengarenk bir dünya var. Tek korkumsa yanlış anlaşılmak.
~



Kimim, kimlerdenim?
Merak ediyorsunuzdur siz, bu çekik gözlü kız da kim bu sokaklarda?
Öncelikle babam… Babamın soyları Fransız Kraliyet ailesine dek dayanıyor. Bu ailenin tüm bireyleri saygın insanlardır. Ben onları izlerken adeta ritim eşliğinde hareket ettiklerini iddia ediyorum. Bu aile içerisinde skandallar yok mudur? Pudralı suratları ve parlak dudakları tüm sırları mühürlese de içeride tahmin edemeyeceğiniz kadar çok skandal vardır. Bir kere duyduğunuzda sizi daha da derine çekecek pislikler vardır, bu yüzden ben aile sırlarımızla pek de ilgilenmiyorum. Bu ailede en çok korkmanızı gerektirecek kişi Mrs. De Lune’dir, namı diğer Valide Hanım yani büyükannem. Mavi gözlerinin içinde gezinenlerin korkutuculuğu dikkatlice bakarsanız tüm apaçık ortadadır. O kadın kesinlikle bulaşmamanız gerekenlerin listesinde baş sıralarda olmalıdır. Sevimli yaşlı bir ninecik değildir, o soyunu ayakta tutmayı başaran bir anne, sırların koruyucusu bir muhafız ve hata affetmeyen bir asilzadedir.
Annemin soyuysa fiziksel özelliklerimi aldığım taraftır. Annemin soyu Japonya’da filizlenip yeşermiş ve en sonunda dallanıp budaklanıp tüm ülkeyi kaplamıştır. O kadar çok şirketleri var ki saymaya çalışmak akıl işi değil. Japonya’da en ileri gelen ailelerden birisi. Babamın soyu kraliyete dayanır ama annemin tarafının serveti onlarınkini kolayca katlar. Ama kesinlikle sonradan görme değildirler. Ayrıca kültürlerine ve geleneklerine çok önem verirler. Ailenin her doğan çocuğu sıkı bir eğitim eşliğinde büyür. Herkes birer hanımefendi ve beyefendi olmalıdırlar. Çay seremonisi yapamayan tek bir kişi bile yoktur. Japonya’daki evimde, büyüklerimin yanındaysam kimono giymeden dolaşmam yasaktır. Çoraplarımızla giydiğimiz tahtadan parmak arası terliklerimizin sesiyle kaplıdır tüm eskiye uygun döşenmiş olan sade malikanede.
~


Aynaya Baktım.
İlk önce bana bakan kara gözler gördüm. Çok koyuydular, ama içlerinde minik parlak parçacıklar oynaşıyordu. Gözleri büyük ve kenarları çekikti, bu genetik bir özellikti. Kirpikleri narince bir özenle dizilmişlerdi gözlerinin çevresine. Süt beyazı bir teni vardı, güneşe dayanıksız olmalıydı. Minik bir burnu vardı. Sonra solgun renkli dudaklar. Neredeyse teniyle aynı renkteydiler, sadece hafif bir toz pembelik vardı dudaklarında. Saçları da koyu renkti, kahverengiydi. Uzun değildi, anca boynuna kadardı. İnce telli, hacimsiz ve düzdü. Ama kolay şekil alabiliyordu. Bedeni zayıftı, minicik… İnce bir beli vardı, hatları pek de belirgin değildi. Boyu fazla uzun değildi, son ölçüldüğüne göre yüz altmış santimetre olmalıydı. Minicik elleriyle saçını düzeltti. Tırnakları düzgünce kesilmişti ve bakımlıydı. Parmakları ve bileği ince ve zarifti. Fazla dikkat çekici değildi ya da abartılı bir güzelliği yoktu. Ama bakışları anlamlıydı ve dudaklarında çekici bir gülümseme vardı. Dişleri çok düzgün ve beyazdı. Gülümsemesi insana güzel duygular hissettiriyordu. Sanki asla bu kızdan kötülük gelmezdi.
~

Adı: Henrietta Noel de Lune
Doğum yeri: Japonya
Doğum tarihi: 31 Ocak
Burç: Kova
Anne ve Baba Adı: Mizuki de Lune & Jean-Mauro de Lune
Okul bilgileri: Harrison Jewell IV. Sınıf
Lisan: İngilizce
Diller: Fransızca, Japonca.
Hayvanları: Bir gelincik -beyaz kar gelinciği (Flapjack), iki kedi -gri ve turuncu (Luna ve Sonne), bir köpek -sarı Labrador (Ramen)
Hobiler: Müzik, piyano, besteler yapmak, hayvanlar, resim, sanatla ilgilenmek, fotoğraf, çay seremonisi, kitaplar, yazı yazmak, filmler, kendi kıyafetlerini ve takılarını tasarlamak.
~

Eğer isterseniz sizi buraya ekleyeceğim işte. İcon filan koyarım, kurgu yazarım. Olur biter tamam mı?