Bambaşka bir şey...

Bu hissettiğim bambaşka bir şey. Nefes alışımda iyi ve kötü değişimlere sebep olan, ruhsal dünyamı farklı âlemlere sürükleyen, hiç var olmamışım gibi hissederken daha da ben olmamı sağlayan, güldürürken ağlatan aşk. Onunla bir elmanın iki yarısı gibiyiz diyemeyeceğim. Birbirimize benzemiyoruz. Beni ona çekende bu aslında bir yerde. Bedeninin her zerresini arzularken ona uzaktan bakmak bana yetmiyor. İlişkimizi tüketmekten korkuyor, enseme değen sıcak nefesi kovuyorum. Kendime mi ona mı ceza veriyorum bilmiyorum. Bedenim yanarken sönüyor buz tutarken alev alıyor sanki. Onunla olmak tarif edilemez… Var olduğunu bilmek beni mutlu ediyor. Burası cehennem mi Joseph varsa ben de varım. Bir gün beni terk ederse ona acıların en büyüğünü yaşatacağım. Yandığı ateşe körük atan ben olacağım. Hafife alınabilecek güçte değil ruhumda gezinen sevgi. Kalp atışlarımı yavaşlatabilir, durdurabilir. Bunu hissediyorum…

Hizmetçileri Rose’a yine en sinirli sesiyle haykırıyordu Loren. ‘ Topuklu ayakkabılarım nerede Rose!’ Genç kadın basamakları her zaman yaptığı gibi ikişer üçer atlayarak geliyordu kızıl cadının yanına. ‘Şey efendim hangisi?’ Sinir alnını kırıştırıyordu. Kocaman açılmış gözlerini kadının suratına dikti.’En sevdiklerim!’ Odanın içinde oradan orya koşuşturarak ayakkabıları bulmaya çalışıyordu zavallı kadın. Loren ise ellerini beline koymuş onu izliyordu. Üzerindeki kırmızı elbiseyi çekiştirdi. Düzeltmeye çalıştığı malumdu. Kadın bulduğu ayakkabıları kızıl cadının önüne bıraktı ve titrek sesiyle bir soru yöneltti. ‘ Efendim Bay Beaumont’la mı buluşacaksınız?’ Kadının sorusu cadıda şok etkisi yaratmıştı. Sakin olmaya çalışarak ‘Nereden anladın?’ dedi. ‘Şey biraz gergin oluyorsunuz ve üzerinize başınıza çok önem veriyorsunuz da efendim.’ Birbirine kenetlediği parmaklarını kütletti. Bunun anlamı açıktı onu tanıyanlar için. Kaçın! ‘Sana soran oldu mu Rose! Ha yani normal zamanda bakımsızım ben çirkinim. Onu mu demek istiyorsun! Bir daha asla haddini aşma! Kendini kapının önünde bulmak istemezsin öyle değil mi?’ Genç kadın sözlere içerlemiş gözüküyordu. Sesini çıkarmadı ve odadan ayrıldı. Siyah topuklu ayakkabılarının tahta zemini çizmesine aldırmayarak merdivenlerden aşağı süzüldü. Süzüldü diyorum çünkü giydiği kırmızı elbisenin eteği hoş dalgalanmalar yapıyordu havada. Kısaydı ama boldu. Bacakları kendini bir belli ediyor bir kayboluyordu. Güneş gözlüğüyle sakladı mavi derinliğini. Bulutların arasından sızan ışık teninde hoş bir tat bırakıyordu. İçini ısıtan şey Joseph’i görecek olmak mıydı? Yoksa bulutların arkasında kırmızıdan sarıya hoş bir renk geçidi sunan güneş miydi? Belki her ikisi de diye düşünürdü. Onun tenine o sıcaklığı sadece iki şey verebiliyordu. Hayat kaynağı güneş ve onun hayatının kaynağı Joseph. Kızıl cadının güneşi bu çarpık gülüşlü oğlandı. Erken gitmişti times meydanına. Beklemek en canını sıkan şeydi. Geldiğinde ona esaslı bir hesap soracağım, diye geçiriyordu içinden. Bunu unutacağını bile bile kendini kandırıyordu. Neredeyse eriyecek kıvama gelmişti. Joseph’in beline sarılmasıyla irkildi. ‘Nerede kaldın! Ah seni özlemişim.’ Şimdi daha makul bir pozisyonda birbirlerine sarılıyorlardı. ‘Bugün için bir planın var mı? Çok meşgul olduğunu biliyorum. Birazdan beni bırakıp gideceksen boşuna umutlanmayayım. Bir haftadır görüşemiyoruz’ Sitemkâr sözlerini bitirdiğinde onun aşkı dudaklarını araladı.

Şaşkınlıkla beraber gelen mutluluğun kalbinde ilerlediğini fark etmek rahatlatıcıydı. O yokken kendini uyuşturucu bekleyen bağımlılar gibi hissediyordu. Elleri titreyen, ona buna saldıran ve garip tavırlar içine giren bağımlılar. O geldiğinde ise her şey değişiveriyordu birden. Bambaşka bir dünyaya geçiyordu. Uçuyordu da denebilir. Onunla olmaya başlayalı tam bir yıl dolmuştu. Bugün kalplerini dolduran aşkın yıldönümüydü. Birbirlerine sıkıca sarıldıktan sonra ummadığı biçimde az sonra gideceğini söyledi Joseph. ‘ Ah hayır kahretsin! Bunu bana yapamasın, bu kadar yetmez. Çok özledim ben!’ Kahkahalarla güldü genç adam. ‘Şaka yaptım bütün gün emrinize amadeyim!’ Sinirli ifade kendini birden değiştirdi. Genç kızın gülümsemesi suratına yayıldı. ‘Seni mahvedeceğim! Yüreğime indiriyordun! Ne yaptığını sanıyorsun? Komik miy…’ Cümlelerini bitiremeden dudaklarını onunkilere kilitlemişti genç adam. Aslında fark etmesi gerekirdi ama bu kadar sinirlenince Joseph’in hareketlerini gözlemleyememişti. Uzun zamandır birliktelerdi ve ne zaman öpeceğini kestirebiliyordu. Önce gözlerini gözlerinden çekiyordu. Sonra bakışları dudaklarına kilitleniyordu. Şimdi ise Loren’in en tutkulu öpüşme listesinde bir numarayı devralabilecek kadar hisli hırslı ve sert öpüyordu. Nefes almakta güçlük çekiyordu ama genç adam durmaya hiç niyetli değildi. Göğsüne dayadığı elleriyle onu itti ve bir kahkaha patlattı Loren. ‘Küçük dilimi yutmamı ya da boğulmamı istiyorsun sanırım? Gerçi ikiside aynı yere çıkar. Evet, bu ölmek için iyi bir yol.’ Gülümsedi ve dudaklarını onunkilere bastırdı. Daha sakin ve yumuşak öpüyordu. Bedenini onunkinden ayırdı ve elini tuttu. ‘Bu günün bir özelliği var mı sence? İstersen bir şeyler içmeye gidelim?’

‘Hatırlamanı umuyorum! Bunu çok istiyorum Joseph! Unutmuş olamazsın. Olmamalısın.’ Düşünceleri beyninde uğultulara sebep olurken onun bir hıyar olmamasını ummakla yetiniyordu. Söylediği gönül alıcı cümle bile dağılan moralini düzeltmeye yetmedi. ‘Seninle geçirdiğim her günün anlam ve önemi büyük.’ Bunun üzerine biraz daha ipucu vermek istedi Loren. ‘Yani öyle de. Hani bazı günler daha bir önemlidir. Özeldir.’ Onun sözlerine kulak asmıyormuş gibi görünüyordu genç adam. Etrafa bakınıyor saçma sapan davranışlar sergiliyordu. ‘Bir yıldır bir hıyarla çıkıyor olamam! Bu kâbus olur!’ Düşüncelerini tekrar Jose’da sabitledi ve ona dönmesini sağladı. Bir şeyler içme teklifi havada asılı kalmıştı. ‘ Sevgilim beni duymuyor musun? Her neyse bir şeyler içmeye gidelim demiştim’ Etrafına bakındı genç adam. Bir şeyler düşündüğü kesindi. ‘Baksana hava çok güzel... Biraz dolaşalım sonra gideriz bir yerlere.’ Kızıl cadının güneşe alerjisi vardı. Bütün gün hapşurup duruyordu sonra. Bu yüzden yarasalar gibi yaşıyordu zaten. Fazla güneşte kalmak onun için sakıncalıydı. Gözlerini devirdi ve sitemkâr ses tonunu tekrar takındı. ‘Aklın nerede senin? Güneşe alerjim olduğunu biliyorsun. Ne düşündüğünü merak ediyorum’ Genç adam önce gömleğinin düşmeleriyle oynadı sonra gözlerini ağaçların dallarına dikti. Bir şeyler saklıyorum tavrıydı bu. Loren ise bu durumda yapılacak en iyi şeyin beklemek olduğu kanaatindeydi ama yine de kendini tutamayıp bir şeyler söyleyecekti. ‘Benden bir şey saklıyorsan lütfen söyle Joseph. Aramızda saklı kalan hiç bir şey olsun istemiyorum.’ Jose’un durumu inkar eden cümlelerini duyduktan sonra ekledi. ‘Yeni bir film vizyona girdi dün. Gerçi mutlaka duymuşsundur. Birlikte izleyelim mi?’ Tek istediği onunla olmaktı. Şu saklanan şey neyse o gelene kadar mutlu ve huzur dolu olmak.