Barney's de Aşk Kırmızıdır

Genelde insanlar pazar günleri yorgun olurlar ama ben nedense hep salıları sorun yaşıyorum. Belki de programımın yoğunluğundandır bilinmez ama bugün kendimi gerçekten çok yorgun hissediyordum. Bol köpüklü kahvemi, yumuşacık deri koltuğumda yudumlarken Joseph’in bana doğru geldiğini gördüm. Okumakta olduğum dergiyi indirdim ve “Ne var Jo?” diye sordum. “Efendim bugün dışarıya çıkacak mısınız acaba? Arabanızı hazırlatmamı ister misiniz?” Bu soru karşısında bir anda tüm yorgunluğumu yitirmiştim. Biraz düşündüm ve bu fikir bana harika geldi. Alışveriş yapma tutkusuyla dolan, moda tutkunu bir genç kız gibi heyecanla Jo’ya doğru atıldım. “Evet, iki dakika içinde hazır olsun.”


Barney’s 7/24 alışveriş yapmaktan bıkmadığım tek yerdir. İçeri girip saatlerce oradan çıkmayabilirim. Kapısına geldiğimizde şoföre dur bile dememe gerek kalmadan iki saniye içinde içeride olurum. İşte bugünde yine buradaydım. Elimde mocha’m, kolumda içi mağazayı almaya yetecek kadar para dolu çantam –ki mağazayı alacağıma eminim çünkü yeni sezon gelmiş- ve yüzümde büyük bir gülümsemeyle yine buradayım. Gözlüklerimi ağır çekim bir havayla çıkardım ve saçlarımı savurdum. Geldiğimi gören görevli yanıma adeta uçarak “Hoşgeldiniz Bayan Rutherford. İçmek için bir şey arzu eder miydiniz?” diye sordu. “Elimdekini görmüyor musun? Sonra belki bir su alırım.” Dedim ve yeni sezon raflara doğru yürüdüm. Kadının arkamdan küfür ettiğini duyar gibiydim. Kahretsin, şahaneyim. Tanrım, rüyada olmalıyım! Siyah deri çizmelerden tut, kadife siyah eldivenler, siyah deri bereler ve kan kırmızısı çantalar… Sonbahar gelince tamamen siyah ve kırmızıya bürünen bu mağazayı geçekten seviyorum. Tam ben bu mağazayı kuran kişi için binlerce teşekkür etmekteydim ki tam karşımda duran kırmızı elbise aklımı başımdan aldı. Straplez göğüs kısmı bele doğru inen incecik tasarımında önüne düğmeler işlenmiş, etek kısmının yanları büzgülü bu elbise “gel beni al” diye bağırıyordu resmen. Elimdeki mocha’yı tezgaha bırakarak –fırlatarak kelimesi daha uygun olur- elbiseye doğru koştum. Büyülenmiş gözlerle derisine dokundum ve kaliteyi ilk dakikada ruhumun derinliklerine çektim. İşte o zaman kendi kendime "bu süper seksi miniyi almalıyım!" dedim. “Aman Tanrım, bu elbise harika!” Beni büyülü rüyamdan uyandıran bu ses 17-18 yaşlarında bir kızdan geliyordu. Duygularıma tercüme olmuştu belki ama bu elbise için bir ufaklıkla uğraşmaya vaktim yoktu. Elbiseyi derhal kaptığım gibi tezgâha doğru koştum. Kız peşimden gelip saçımı kavradı. “Bırak onu! Bu elbise için annemi bile öldürebilirim!” Daha neler! Gençlik ne hale gelmiş Tanrım!


Büyük bir hışımla arkamı döndüm ve “Peki küçük hanım, ben annen değilim. O yüzden şimdi bu elbiseyi burada bırakıyor ve toz oluyorsun.” Dedim. Kız yüzüme bile bakmadan gözlerini elbiseye dikmiş çekiştriyordu. Sanki yorgun değilmişim gibi başıma birde bu kız çıkmıştı. “Toz olacak biri varsa o da sensin sürtük!” Evet, bu kız kafayı yemiş olmalı. Belki hemen güvenliği çağırtabilirdim ama yapmadım. Gerçi bu saniyeye kadar kimsenin bizimle ilgilenmemesi de ilginçti. Bunu bir ara mağaza yetkilileriyle konuşmalıydım. Çekiştirdiği elbiseyi tezgâha bıraktım ve elimle çenesinden tutup kaldırdım. “Sen kime sürtük diyorsun bakalım?”

Elbiseyi sanki bir daha ömrü boyunca göremeyecekmiş gibi sarıp sarmalayan kız meğersem benim bir hayranımmış. Ben tam ona dersini verecekken arkadan gelen görevlileri, kızın bana bakarak adımı sayıklamasıyla durdurdum. "Aman Tanrım! Ruby Rutherford! Ben... Seninle bir elbise için kavga ettiğime inanamıyorum!" Akıllı bir kız olduğunu yavaş yavaş belli ediyordu. Açık kahve saçları, kocaman gözleri ve kırmızı dudaklarıyla pekte aman aman bir kız sayılmazdı. O küçük dilini yutmuş şekilde bana bakarken saçlarımı geriye savurdum ve dudaklarımı büzdüm. “Tamam, artık elbiseyi alabilirim değil mi?” Kızın elinden kayıp giden elbiseyi alırken kız hala parlayan gözlerle bana bakıyordu. “Elbise için teşekkür ederim. Bir tanecik imzayı hak ettin sanırım.”

Tezgâhta duran mocha’mı elime alırken elbiseyi kasiyere uzattım. Aldığım diğer ürünlerin yarına koymak üzere dolaba kaldırdığı elbiseye ben hala hayranlıkla bakıyordum. O sırada henüz adını bile bilmediğim kız yanımda dikilmiş beni süzüyordu. “Adın en tatlım senin?” diye sordum en kibar halimle. Boğazını temizledi ve kendine bir çekidüzen vardi. Saçlarını bana benzer bir hareketle geri savurarak “Monica, Monica Morwell. Belki tanıyorsunuzdur. Ünlü iş adamı…” Evet, her neyse gibi bir hareketle elimi ona doğru salladım. Ünlü babasının ününü dinlemeye hiç de niyetim yoktu. “Tamam Monica, haydi şuraya oturalım ve senle biraz moda konuşalım ne dersin?” Bu sorum karşısında iyice afallayan kız iki saniye içinde gösterdiği altın sarısı deri pofuduklara gömülüverdi. Ben de yanına oturdum ve Barney’s in yeni sezonu hakkında birkaç dakika sohbet ettik. Gerçekten iyi bir moda zevkine sahip olduğu siyah deri eteğinden belliydi. Ama çantası ve tişörtünden anladığım kadarıyla da biraz hanım hanımcık takılıyordu. “Senin o kırmızı elbiseyle ne işin vardı?” deyiverdim birden. Kız bana garip ve sorgulayan gözlerle baktı. “Yani demek istediğim, tarzın o kırmızı elbise için bir fazla cici kız havasında değil mi?” Şimdi anladım modunda kafasını yavaş hareketlerle sallarken bir yandan da heyecan içinde cevap vermeye çalışıyordu. “Aslında ben de tarzımı değiştirmeye karar vermiştim. Biraz sıradanlaştığımı düşünüyorum. Daha değişik bir stil denemek istemiştim ve o kırmızı elbise bu başlangıç için mükemmeldi.” Gülümsedim. Gerçekten çok şeker bir yüzü vardı ve stilini değiştirirse nasıl olacağını tahmin bile edemiyordum. “Ama tabi o elbiseyi sizin çekiştirdiğinizi bilmediğim için… Aslında size daha çok gider elbette. Zaten deri bana kaliteli bir kadife kadar yakışmıyor. ” Bunu öyle kendinden emin bir tavırla söylemişti ki hayran kalmıştım. “Ben de kadifenin sana daha çok yakışacağını düşünüyorum. Ee, imzamı nereye atmamı istersin?” Gülümsedi ve çantasından minik bir defter çıkardı. Defterde boş bir sayfa aradı –ki o defterde boş bir sayfa bulduğu için onu tebrik etmek lazım- ve sonunda imzalamam için küçükte olsa bir yer bulabildi. Çantamdan çıkardığım özel kalemimle atabileceğim en güzel imzayı attım onun için. Bana teşekkür ettikten sonra tekrar özür dileyip alışverişe devam etmek üzere gözden kayboldu.

Aldığım dehşet kırmızı elbisenin altına harika kırmızı deri çizmeler, iki gün önce aldığım siyah ötesi elbisemin yanına da siyah deri bir çanta aldım ve kasiyere teslim ettim. Bunları ararken bulduğum birkaç dakika önce burada, benimle kırmızı deri bir elbise için kavga eden kıza son derece yakışacak şeker bir elbiseyi de yanıma aldım ve kızı aramaya koyuldum. Sonunda yeni sezon çantaların yanına rastladığım kızın yanına yaklaşarak elbiseyi gösterdim. Siyah tek kollu deri bir elbiseydi. Omzundan üç tane pırlanta işleme, belinde ise çıkarılabilir beyaz bir kemer vardı. Son derece şık olan bu siyah deri elbise, ona yeni bir stil için harika bir başlangıç olacaktı. Tamam, kabul ediyorum her ne kadar kırmızı deri kadar harika bir başlangıç olmasa da idare ederdi işte. Kıza elbiseyi uzattığımda elindeki torba da dikkatimi çekti. Anlaşılan benden önce burayı satın almaya çoktan başlamıştı bile. Kıza gülümseyerek elbiseyi uzattım ve mağazanın geri kalanını satın alma işime kaldığım yerden devam ettim.