hanging around

Daniel, geniş kaldırımda yürürken rüzgarın saçlarını karıştırdığını hissetti. Kendi özel arabası ve kullanmak istemediği zamanlar için de şöförü olmasına rağmen bu gibi gecelerde yürümeyi tercih ediyordu. Aslında hava fazla sıcak değilse veya acelesi yoksa her zaman yürümek ilk tercihi olurdu. Bazı günler Neva ile buluşup Central Park’a giderlerdi. Neva ordaki anlamsız müzeleri gezerken Daniel da arkadaşının işinin en az iki saat süreceğini bilerek rahatça koşardı. Bedenini çalıştıran aktivitelerden hoşlanıyordu. Bu yakışıklı görünmek veya formda kalmakla ilgili değildi onun için, yalnızca o hissi seviyordu.

Cebindeki telefonun titrediğini hissettiğinde bir süre durup soluklandı. Diğer cebinden pakedini çıkarıp bir sigara yaktı ve telefonuna uzandı.

Kiss and Fly’dayız. Ortam güzel, yakınlardaysan gel.

Şöyle bir durup nerede olduğuna bakındı. Kiss and Fly çok uzakta değildi, on dakikalık yürüyüş yeterliydi ama Daniel gitmeyi isteyip istemediğinden emin değildi. Muhtemelen arkadaşları buluşalı çok olmuştu. Yarısından fazlası sarhoştur şimdi. Daniel’ın sarhoşlarla bir derdi yoktu, yalnızca bir grup sarhoşun arasındaki tek ayık olmak hoş bir duygu sayılmazdı. Kararsızca durmaya devam ederek sigarasından bir nefes daha çekti. En kötü ne olabilir ki? Dört-beş shottan sonra yetişirim. Mesajı atana güveniyordu, Luke ortam gerçekten güzel olmasaydı onu çağırmazdı. Dibine kadar içilmiş izmariti yere attı ve telefonunu çıkarıp kısa bir cevap yazdı.

Yarım saate ordayım.

Yarım saat demişti çünkü biraz daha yürümek istiyordu. Uzun süredir gece yürüme fırsatı olmamıştı. Yürümek yürümektir diyebilirdiniz ama gece yapılan yürüyüşle gündüz yapılan arasında onlarca fark vardı. En azından Daniel için. Yirmi dakika kadar sonra Kiss and Fly Club’ın kapısındaydı. İçeri girmeden bir tane daha sigara içti ve bitince içeri girdi. Neva yanında olsaydı önce kendisine onaylamaz bakışlar atar sonra da bir şeyler sipariş ettikleri an pakedine uzanırdı.

İçerisi gözü yormayan şekilde loştu, Daniel’ın hoşuna gitmişti. Zaten buraya daha önce de gelmişti. İlk zamanlar fazla kişi yoktu sonra bir anda trend halini almış, kalabalıklaşmıştı. Garsona işaret verip arkadaşlarının olduğu masaya oturdu. Peşinden gelen garsondan tekila shot istedi ve Luke’a döndü. Daniel’ın sevdiği güzel ortamlardan biri yoktu aslında. Şaşırmıştı. Masada Luke, adını bilmediği ama Luke ile samimi olduğunu bildiği bir erkek ve kenarda öpüşen bir çift vardı. Gülerek

“Kız eksiği var sanki.” dedi. Luke da gülümsedi. Yanakları alkolün etkisiyle biraz kızarmıştı. Oldukça şirin görünüyordu.

“Sen gelmeden beş dakika önce kalktılar. Dört tane harika 3. sınıf.”
“Şu aralar hiç şansım yok.”
“Sanki şansa ihtiyacın varmış gibi...”

Daniel gülümsedi ve bardağı döndürerek etrafındaki tuzu yalayıp açısını değiştirerek tekilayı içti. Shot yapmayı gerçekten bilenlerdendi. Boğazındaki acı taddan hoşlansa da limonun tadını daha çok seviyordu, bu yüzden vakit kaybetmeden limon dilimini ısırdı.

“Numaralarını aldınız mı bari?”
“Elbette.”

Luke sırıtarak cevap vermişti, Daniel da arkadaşına geri gülümsedi. Garsonla göz göze geldiği an bir tane daha getirmesi için bir işaret yaptı ve Luke ile sohbet etmeye başladı. Ard arda içtiği tekilalar işe yarıyor gibiydi. Tuvelete gitmek için ayağa kalktığında görüntüde hafif bir çalkalanma olmuştu. Başını aşağı indirerek dengeli yürüyor muyum bari diye baktı. Sonuç orta derecedeydi. Kayar gibi yürüdüğü söylenemezdi ama en azından hala düz yürüyebiliyordu. Tuvelete girdiğinde ani sessizlik ile bir an başının rahatladığını hissetti. Bir an sonra telefonu çalmaya başladı. Birkaç saniye için telefonu görmezden geldi, sonra çalanın özel hattı olduğunu fark etti ve hafifçe kaşlarını çatarak telefonunu çıkardı. Sırtını kapının yanındaki duvara yasladı ve telefonunu açtı. Arayan Neva’ydı.

“Efendim?”
“Yürümeyi seviyorsun falan tamam ama bu seferki biraz uzun sürmedi mi? Bir yerlerde düşüp düşmediğini kontrol için aradım.”
“Luke çağırdı, Kiss and Fly’dayım şimdi.”
“Arayıp biricik arkadaşını da çağırdığın için sağol. Sen gez, ben de tüm gün evde oturayım, ne güzel!”
“Hiç kızmış gibi yapma aklına daha yeni geldiğimi biliyorum, suçluluk duygusundan kurtulmak için böyle yapıyorsun.”

Karşı taraftan ses çıkmayınca Daniel zafer dolu bir ifadeyle gülümsedi. Görecek kimsenin olmaması umrunda bile değildi. Konuşmaya devam etti.

“Aldığım kitaba başladın ve beş dakika önce bitirdin değil mi?”
“Evet ama harikaydı Danny, resmen tüm kitabı sırıtarak okudum. Bir de adam sana daha güzel kitap vereyim mi demiş! Hayır, alıyorsun işte kitabı daha neyin lafını ediyor ki? Gören de kenardan Charles Dickens falan verecekti zanneder...”

Daniel gülümsemeye devam ederek Evy’i dinledi. Hiçbir şekilde okuduğu şeyleri okumayacak olsa da arkadaşının neden hoşlanacağını iyi biliyordu. Zevklerini öğrenmesi için beraber geçirdikleri yıllar yeter ve artardı.

“... ama haksız mıyım kapağa öyle resim koyulur mu? Suratındaki ifade bile ben kötüyüm diğe bağırıyordu. Gerçi o kadının kötü olduğunu helikopterden inen ilk çizme ile anlamıştım...”

Yaklaşık yirmi dakika boyunca Daniel arkadaşının, okuduğum kitap çok güzeldi heyecanını atması için konuşmasını dinledi. Muhtemelen telefonu kapadıktan sonra boşluğa bakıp bakıp gülümseyecekti. Böyle durumlarda Evy’nin yanına gitmemeliydiniz yoksa gülümsemesi genişleyerek “ama çok güzeldi” der ve yeniden kitapla ilgili hararetli bir şekilde konuşmaya başlardı. Sonunda kız konuşmasını bitirdi, derin bir nefes aldı ve

“Aç mı dönersin?” diye sordu.
“Neden ellerinle mi yemek yapacaksın?”

Kitabı aldığı için bir çeşit ödül bekliyordu. O amaçla almamıştı elbette, sadece koşarken gözü vitrine takılmıştı ve kitabı görüp Evy’nin beğeneceğini düşünmüştü. Yine de biraz ödül fena olmazdı. Gerçi Ev’in yemek yapması pek ödül sayılmazdı. Genç kız yaparken çok eğlense de iş yeme kısmına gelince yiyen kişinin pek eğlendiği söylenemezdi.

“Hayır. Pizza var, onu ye diyecektim. Ekstra salamlı olanlardan. Neyse yatarım ben beklemem seni. Sabah görüşürüz.”

Daniel iyi uykular bile diyemeden suratına kapadı. Kısa bir süre daha duvara yaslanıp gülümsedi. Neva pizzada salamdan pek hoşlanmazdı. Evy, Daniel’ın en sevdiği pizzayı söylemişti, kendisi onun zevkini bilirken onun, Daniel’ın hoşlandığı şeyleri bilmemesi söz konusu bile değildi. Kız bazen öyle nokta atışları yapıyordu ki Daniel şaşırıyordu. Pizza Daniel için yeterli bir ödüldü. Normalde olsa nasılsa Daniel yok diye hatta belki de iyiki yok diyerek o garip pizzaya bile benzemeyen ton balıklı şeyden söylerdi. Daniel düşündükçe eve gitme isteği daha da büyüdü. Her ne kadar bar ve disko ortamlarındaki varlığıyla bilinse de içinde gizli bir ev kuşu vardı.

Vakit kaybetmeden masaya geri dönüp biraz ayaküstü muhabbet ettikten sonra arkadaşlarına hoşça kal dedi ve barı terk etti. Bir an yürüsem mi diye baktı sonra boş vererek taksiye bindi. Hem belki Neva uyumadan yetişebilirdi.

ps. Luke npc olup tüm sözleri için önce Grace Neva'dan izin alınmıştır.