Her zaman ki gibi ! Lanet olası Nadia!
Gece kim bilir kaçtı. Beni uyandırmasını söylemiştim. Telefonumun başında uyuya kalmak, hoşuma gitmemişti. Koşarak giysi odama girdim. Aklıma bir şey gelmişti. Malcolm ve onun gibileri tanırdım. En iyi sürtecek yer Bendel's bence. Bunları düşünürken, siyah kısa elbisemi gitdim ve bir bolero giydim üzerime. Ayaklarıma, yine , bu sefer siyah olmak şartıyla, converselerimi geçirdim. Hızlıca bir makyaj yaparak, tam bir gece kızına dönüşmüştüm sonunda. Çantamı kaparak koşar adımlarla döndüm odamın içinde. Lanet olası telefonum neredeydi? Ben kesinlikle aptaldım. Az önce çantamın içine attığım telefon neydi ki!
Kapıyı yavaşça araladım. Annemlere açıklama getirecek durumum yoktu. Yavaş adımlarla merdivenleri indim ve şöförü çağırdım. Zavallım yatağından kalkmıştı ama, elimde değildi. Koşar adımlarla arabaya bindim ve hemen Bendel's yolunu tutmamız gerektiğini söyledim. Arabada giderken biraz da saçlarımla oyalandıktan sonra, son durağa gelmiştik. Her zaman ki gibi kendi kapımı kendim açarak hızlıca kapıdan içeriye girdim. Ronc'un da burada olacağından korkmuyor değildim. Boğuk içki kokusu ve dansçılar arasında etrafa bakmaya koyuldum. Barmenin yanına gittim ve o parlak kıravatını tutum. "Roncelvelles, adında biri buraya geldi mi?" korkan çocuk eliyle olabilecek üç kişiyi işaret etti. İkisi daha yeni giriyordu. Ama üçüncüsü, önündeki şarabını yudumluyordu. Ronc... Onun ilgisini başka bir yere çekmeliydim. Ayrıca... Üstündeki elbise çok güzeldi."Barmen bozuntusu. Şu bayanı oyala. Ödülünü alacaksın." olabildiğince sürtük gibi konuşmuştum. Aptal çocuk çoktan Roncelvellese yalanlar uydurmaya başlamıştı bile. O sırada etrafa bakmaya devam ettim. Malcolm... Malcolm... Neredeydi bu aptal?
Gözlerimi iyice açtıktan sonra, sarışın yakışıklı aptalımızı görebilmiştim. Yanında bir kadınla konuşuyordu. Bu da kimdi? Bu aptal kızla mı aldatıyordu yani? Beğenmemiştim. Eski moda kıyafetleri rezaletti. Sarıdan kahveye çalan düz saçları güzeldi evet ama, Roncelvelles'i aldatacak kadar güzel değildi. Koşar adımlarla yanına gittim. Beni gördüğünde, yüzündeki ifadesi berbattı."Yakaladın." dedim ve güldüm. Kız biranda ortadan kaybolmuştu. Şimdi, benim Molcolm'a belki inanmak, belkide kızabilmek için bana olanları anlatması gerekiyordu. Aksi takdirde, Ronc'a binbir türlü yalan söylebilirdim.
tarafından Diana Ross C.tesi Mart 09, 2013 10:12 am
Konu: Şüphe 
