DJ Kabini

Evet, tek bir aksiliği daha kaldıramazdı. Kimisine göre bunlar hiçbir şey olabilirdi ama onun için büyük bir sorundu. Arkadaşlarını geride bırakarak karmakarışık odadan çıkmıştı. Şimdi DJ kabinine doğru ilerliyordu. Hem bir sorun olup olmadığını kontrol edecekti hem de Skyler'ın nasıl olduğuna bakacaktı. Her zaman ki gibi mükemmel olduğuna emindi tabii fakat melek mi şeytan mı olacağını merak ediyordu. Barın sahibinden DJ'in o olmasını özellikle rica etmişti. Verdiği onca paraya karşılık olarak da tabii ki istediğini almıştı. Üst katlara doğru çıktıkça müziğin sesi gittikçe artıyor, insanlar neyse ki azalıyordu. Diğer tarafta bir Bonnie'nin insanlarla takıldığını gördü. Herkes gülüyor, eğleniyor ve tabii ki içiyordu. Bonnie ise gün içinde içtiklerinden başka bir şey içmemişti. Geçen garsonlardan birinin tepsisinden bir viski kaptı ve büyük bir yudum aldı. Bu, onu rahatlatmıştı. Kabinin önüne geldiğinde içeri girmeden bir süre bekledi. Buğulu camın arkasından arkası dönük oturan Skyler'ı görmüştü ve seçebildiği üzerinde yalnızca gri bir ceket olduğuydu.

Derin bir nefes aldı ve içeri girdi. Topuklu ayakkabıları oldukça yüksek bir ses çıkarmasına rağmen Skyler onu fark etmemişti. Dikkatli baktığında kulağında kulaklık olduğunu gördü. İç geçirdi ve yaklaşıp yavaşça omzuna dokundu. Tenine değdiğinde içi ürpermişti. Skyler tam arkasını dönecekken bir iki adım uzaklaştı. Onu bu kadar yakın olması cinsel bir gerilim yaratıyordu. Boynunda asılı olan siyah maskeyi gördü, anlaşılan o da bir şeytandı. Konuşmak için ağzını açtı ama ses çıkaramadı. Skyler, siyah gömleği ve gri ceketiyle aşırı çekiciydi ve Bonnie takılıp kalmıştı. Artık konuşması gerektiğini kavradığında ne kadar süre geçtiğini bilmiyordu. "Ben, her şey yolunda mı diye soracaktım." dedi, sesi neredeyse çıkmamıştı. Gözlerini çocuğun gözlerine sabitledi ama yüzünde maske olduğu için tam olarak görülmediğini biliyordu. Burda onu kimsenin göremeyeceğini düşünerek maskesini çıkardı. Minik taburelerden birini alıp oturdu ve gülümseyerek "Senin melek olmanı beklerdim." dedi. Ardından bunu söylediğine pişman oldu ve fazlasıyla utandı. Normalde hiç utangaç biri değildi, aksine fazlasıyla rahat bir insandı. Herkese her türlü cinsel veya farklı içerikli bir şeyi gözünü kırpmadan söyleyebilirdi ama bu çocuğun yanında tamamen değişiyordu. Onunla normal şeylerden bahsetmekten bile çekiniyordu, hatta yüzüne bakmaya bile.

Çocuk henüz Bonnie'ye cevap vermemişti ve bu onu içten içe korkutuyordu. Ya benden rahatsız oluyorsa diye düşündü. Bir panik dalgası bedenini sardı. Eğer onu sevmiyorsa aralarında hiçbir şey olamazdı. Her zaman bu ihtimal vardı ama eğer sevmiyorsa daha yüksekti. Skyler şarkıyı yenilemek için döndü, birkaç tuşa bastı ve müzik değişti. Adını hatırlayamadığı bir kadının şarkısıydı ve sanırım kadın Romanyalıydı. Yeniden Bonnie'ye doğru döndü ve arkasına yaslandı. Bonnie tamamen onu incelediğinde, Skyler'ın ona bakmadığını fark etti. İçindeki panik ve sıkıntı gittikçe artıyordu.

Yaklaşık beş dakikadır kendini bir kuş beyinli gibi hissederek boş gözlerle turntable’a bakıyordu. Şu tuş... Şu lanet olası tuş... Her nereye kaybolduysa onu bir an önce bulması gerekiyordu, ya da gece boyunca aynı şarkıyı tekrar tekrar çalmak zorunda kalacaktı. Pek de dert etmezdi, her seferinde farklı bir teknik uygulardı ve ortaya hoş bir şey çıkabilirdi. Ama aynı şeyi içeridekilerin de düşündüğünden emin değildi. Evet, içeride şarkının değişmesini bekleyen heyecanlı bir kalabalık vardı ve birazdan üçüncü tekrara geçtiklerinde kabinin boş olup olmadığına bakmak için birileri gelebilirdi. Öyle bir durumda ne yapacağını düşündü, fakat aklına hiçbir şey gelmedi ve bunu yapmak sadece stresinin artmasına sebep oldu. Sıkıntının etkisiyle farkında olmadan boynunu sıvazlamak için elini kaldırdı. Gerçekten, nerdeydi? Kulaklıkları iki yana çekiştirip tekrar kulaklarına yerleştirirken iç çekmesine engel olmayarak bakınmaya devam etti. Kullanmaya alışkın olduğu tür bu değildi, ama tüm geceyi rezil etmek istemiyorsa o tuşu bulmalıydı. Tedirgince ve aceleyle parmaklarını sıkışık küçük silindirlerin arasında gezdirirken, hemen solunda duran bir kağıt dikkatini çekti. Kaşlarını çatıp kağıdın arkasını çevirdi ve küçücük el yazısını okumakta zorlandığından gözlerini kıstı. Muhtemelen daha önce burada yiyişmiş olan bir çiftten, daha cüretkar olanın el yazısıydı ve içinde müstehcen terimlerle birlikte bir telefon numarası yazıyordu.

“Crossfader’ı arıyorsan sağ tarafta.”

Gördüğü beklenmedik kelimeler üzerine bunun muhtemelen bundan sonraki gecelerde burada çalışacak olan disc jockey’in işi olduğunu düşündü. Bunun için ona ne kadar teşekkür etse azdı, gerginliği üzerinden atmasıyla birlikte rahatlayarak yüzüne sıcak bir gülümsemenin yayılmasına izin verdi. Yerine oturdu ve etrafında bir kalem arandı ama maalesef ki sonuçsuz bir çabaydı. Belki de daha sonra ona teşekkür etmenin farklı bir yolunu bulurdu, ama her neyse, şimdi işine dönmeliydi. Buton muhtemelen şuralarda bir yerde olmalıydı... Aramaya devam ederken omzuna değen elle irkildi. Evet, şarkının ikinci tekrarıydı ama sırf bunu söylemek için rahatsız edilmeyi hiç de uygun bulmuyordu. Kulaklıkları kulaklarından uzaklaştırdı ve boynuna, maskesinin üstüne astı. Arkasına dönüp bir şeyler söylemek için ağzını açtıysa da karşısındakinin Bonnie ya da onun çakmalarından biri olduğunu gördüğünde konuşmaktan vazgeçti. Bonnie’nin sesi titrek geliyordu, belki de biraz çekingen. Onu korkutanın kendisi olduğunu düşündüğünden biraz rahatlaması için hafifçe tebessüm etti.

"Ben, her şey yolunda mı diye soracaktım."

Biraz tereddüt ettikten sonra maskesini çıkaran Bonnie’yi izledi. Evet, bu oydu. Sözlerinin ardından taburelerden birini çekti ve oturdu. Skyler bunu beklemediğini düşündü, söylediği şeye bakılırsa sanki sadece kontrol etmek için uğramış gibiydi ama henüz bir cevap almadan yerleşmişti bile. Sonra kafasına dank etti, az önceki soru aslında cevap almak için sorulmuş bir soru değildi, kızın amacı sadece konuşmaktı. Belki partiyle ilgili bir sıkıntısı vardı, belki reşit olacağı için heyecanlıydı, hatta belki o da Skyler’la takılmanın hoş olabileceğini düşünen kızlardan biriydi.

"Senin melek olmanı beklerdim." dedi Bonnie, Skyler’ın düşüncelerini bölerek. Tespiti doğruydu, Skyler’a kalsa o kesinlikle bir melek olurdu. Birincisi, zaten hemen herkes şeytan olmayı tercih edecekti; onca şeytanın içinde bir melek fena durmazdı. İkincisiyse şeytan olmak pek de Skyler’a göre bir şey değildi. Şeytanların her zaman hareketli, sosyal ve eğlenceli olması gerektiğini düşünmüştü. Bir melekse onun için çok daha uygundu, sakin, sinsice planları olmayan ve uysal. Bunları düşünürken neden melek olmadığını hatırlayarak sırıttı, partinin teması hakkında hiçbir fikri olmadığından her duruma uydurabileceğini düşündüğü gri-siyah bir takım giymişti. Temadan haberdar olduğundaysa organizatör tam bir aptal olduğunu ima ederek ona giysilerine uyacak siyah bir maske bulmuştu.

Şarkının bitmek üzere olduğunu fark ederek tekrar arkasına döndü ve ilk bakışta göze çarpan crossfader tuşuna bastı. Daha önce göremediği için belki de organizatörün haklı olduğunu düşündü ve şarkının ne olduğuna dikkat etmeyerek aklından geçenleri kısaca özetledi Bonnie’ye.

“Şeytan olduğumu da nereden çıkardın ki? Kimsenin bana bir meleğin beyaz olması gerektiği hakkında bir şeyler söylediğini hatırlamıyorum, bence hangisi olduğuma karar vermek için renge bakman yeterli değil.” Söylediklerinin ne kadar saçma olduğunun farkına ancak sözlerini tamamlayıp ağzını kapattığında varabildi. En nihayetinde bu sadece bir maskeli baloydu, bahsedilen melek-şeytan mevzusuysa karakterlerden çok o gece giymeyi tercih ettikleri şeydi. Bonnie’nin ona özünde bir melek olması gerektiğiyle ilgili bir şey söylediği yoktu. Her ne kadar düşündüğü gibi batmamışsa da, saçmalamış sayılırdı ve bu onun kabuğuna geri çekilmesi için yeterliydi. Gözlerini Bonnie’nin gözlerinden, boynuna ve ardından omuzlarına indirdi. Konuyu değiştirmiş olmak için cevabını beklemeden yeniden konuştu.

“Ama neden böyle düşündüğünü merak ettim.” Bonnie sıkılmış ya da sabırsızlanmış gibi görünüyordu, belki de gitmesi ve bakması gereken işler vardı. Belki de, ha? Muhtemelen yapması gereken şeyler Skyler’ın düşündüklerinden daha fazlaydı. “Ah, aslında seni lafa tutmak istemem, arkadaşların dışarıda bekliyor olmalı.” diye ekledi aceleyle ve oturduğu yerde başını turntable’a çevirdi. Elini plağın üzerine koymak için yaklaştırdı ve scratch için sekizlik birimin bitmesini bekledi.

“Şeytan olduğumu da nereden çıkardın ki? Kimsenin bana bir meleğin beyaz olması gerektiği hakkında bir şeyler söylediğini hatırlamıyorum, bence hangisi olduğuma karar vermek için renge bakman yeterli değil.”

Bonnie kendini azar yemiş yaramaz bir çocuk gibi hissetmişti. Evet, Skyler'ın sesi gayet sakindi fakat söyledikleri biraz saçmaydı. Parti şeytan veya melek temalı olunca ve giysileri ve maskesi siyah ağırlıklı olunca Bonnie'nin böyle sanması gayet normaldi. Eğer konuşsaydı kesinlikle saçmalayacaktı ve olmayan ilişkilerini berbat edecekti bu yüzden sessiz kalmayı seçmişti. Skyler konuşmaya başladığında ona minnet duydu. “Ama neden böyle düşündüğünü merak ettim.” Bu çocukta insanları köşeye kıstırma gibi bir alışkanlık vardı ya da bunu bilmeden yapıyordu ve çok başarılıydı. Ne diyeceği konusunda hiçbir fikri yoktu. Çocuğa "Senin bir melek olduğunu düşünüyorum" diyemezdi elbette. Ne yapacağını bilmediği zamanlarda sıkılır ve gerginleşirdi. Sakinleşmek için yavaş yavaş dizlerini sallıyordu. “Ah, aslında seni lafa tutmak istemem, arkadaşların dışarıda bekliyor olmalı.” Gitmek istemiyordu aslında, burada yalnızca otursa ve onu izlese bile yeterdi, hatta bu onun için en güzel doğum günü hediyesi bile olabilirdi. Oturduğu tabureden kalktı ve maskesini özenle bağladı. Skyler onu gitmeye mecbur bırakmıştı, yaptığı açık bir seni burada istemiyorum konuşmasıydı. Yüzsüzlük yapıp gitmemeyi düşündü fakat bu düşüncesini hemen geçiştirdi. Kendine "Aşağıda konukların var Bonnie git onlarla ilgilen." diyip duruyordu. Ancak içinde bir yerlerde bir kedi mırıldaması şeklinde "Hiçbiri ondan değerli değil Bonnie, burada kal." diyordu. "Evet, gelenlerle ilgilensem iyi olacak." dedi, son bir kez gülümseyip kapıya yöneldi. Kolu çevirdi, kapıyı kendine doğru çekti fakat kapı açılmamıştı. Birkaç kez içeri ve dışarı doğru ittirdi ve sonuç yine aynıydı. Tüm gücünü sarfetmiş ve yorulmuştu. "Sanırım sıkıştı, yardım eder misin?"

Çok saçma bir durumdaydı, karşısındakine kapı açmaktan aciz biri gibi görünmüştü. Skyler yanında geçerken omuzları çok hafif, neredeyse hissedilmeyecek şekilde birbirine sürtmüştü ve bu onu heyecanlandırmıştı. Onun da diğer tüm erkekler gibi bak nasıl açacağım kapıyı şimdi havasına girmesini beklemiyordu fakat en azından fiyakalı bir gülüş atabilirdi diye düşündü. Taburesine tekrar oturdu ve kapıyı açmaya çalışırken onu izlemeye koyuldu. Bir süre kapıyla uğraştı ama açmayı başaramadı. "Kilitli kaldığımızı düşünmeye başlıyorum" dedi, ardından saçmaladığını farkederek kahkaha attı. "Saçmaladım, farkındayım." Gülmesine engel olmaya çalışıyordu. Uzun tüylü eldiveninin içindeki telefonu çıkardı ve Summer'a mesaj yolladı. Durumu kısaca anlatmış ve bir yetkili bulmasını söylemişti. Skyler, sonunda pes edip Bonnie'nin hiçbir şey anlamadığı aletlerin başına geçti. "Merak etme arkadaşıma mesaj yolladım, seni daha fazla rahatsız etmeyeceğim."

Bacak bacak üstüne attı ve beklemeye koyuldu. Ayakkabısının açık burnundan kusursuzca sürülmüş olan bordoya yakın bir renkteki ojeyi inceledi. Ayaklarını severdi, hatta ayakları severdi. Genelde önce herkesin ayakkabılarını hatta mümkünse ayaklarını inceler daha sonra suratını ve diğer unsurları incelerdi. Ayak masajı yapmak konusunda ustaydı ve kendisine yapması için zorla Summer'a öğretmişti. Bunu yaptıklarında yaklaşık 11 yaşındaydı ve eğer öğrenmezse onu bebeklerinden birini kıracağını söyleyerek tehdit etmişti. Evet, bazen gerçekten takıntılı olabiliyordu. Telefonunun kapağını kaldırıp saate baktı, parti başlayalı neredeyse iki saat oluyordu ve o henüz insanlarla konuşamamıştı bile. Summer'a bir mesaj daha yolladı. Fazlasıyla sıkılmıştı ve konuşabileceği tek kişi Skyler'dı. Skyler ise Bonnie'yle konuşmaya pek hevesli durmuyordu. Yinede şansını denemeye karar verdi.
"New York'a neden geldin?"

Kulakları müziğin alışageldiği ritmine uyum sağlamaya çalışırken Bonnie’nin sesini duydu. "Evet, gelenlerle ilgilensem iyi olacak." Aslında gitmesini istediği falan yoktu, genç kız o an için gözüne çok masum görünmüştü ve onunla biraz konuşabilmeyi tercih ederdi. Örneğin, doğum gününü falan kutlayabilirdi. Ah, bu neden yeni aklına geliyordu ki sanki? Birinin doğum günü partisinde DJ’siniz, o kişi gelip sizinle konuşmaya çalışıyor ve siz de onu tersleyip doğum gününü kutlamayı aklınızdan bile geçirmiyorsunuz. Kulaklıkları çenesine dayayarak, hem müziği hem de Bonnie’nin çıktığını haber verecek olan kapı sesini duymayı beklemeye başladı. Kendine herhangi bir konuda lanet okuması hiçbir işine yaramayacaktı. Bonnie’nin doğum gününü kutlamak için önünde saatler vardı, ha belki onu bir daha görmezdi ama öyle olsa bile pek sorun olacağını sanmıyordu. Genç kızın kapıyı açmak konusunda başarısız olduğunu, kapıyı zorlarken çıkardığı seslerden anlayarak arkasına döndü.

"Sanırım sıkıştı, yardım eder misin?"

“Pekala...” diye mırıldanarak kulaklıkları ensesinden çekti ve ayağa kalktı. Kapıya ilerlerken Bonnie’nin gözlerine bakmaktan özellikle kaçınıyordu. Anladığı kadarıyla kapı kilitlenmişti, neden olduğunu bilmiyordu ama sıkıştığını sanmıyordu. Kapı kolunu bastırabildiği kadar bastırdı ve kapıyı itmeyi denedi; ama hayır, tahminlerini haklı çıkaracak şekilde, kesinlikle kilitlenmişlerdi. Ona doğru döndüğünde Bonnie’nin taburesine oturmuş olduğunu gördü, son bir kez denedikten sonra kendisi de onun yanına döndü. "Kilitli kaldığımızı düşünmeye başlıyorum" dedi Bonnie, ardından kendi sözlerine kahkahayla yanıt verdi. “Saçmaladım, farkındayım.” O an Skyler’a baksaydı, nasıl kaşlarını kaldırdığını ve gözlerini devirdiğini görebilirdi pek tabii ki, fakat onun yerine zarif eldiveninden çıkardığı telefona yönelmişti dikkati. Muhtemelen yardım istiyordur, diye düşündü Skyler. Ceplerini yokladı, anahtarı yoktu. Mesajın yerine ulaşmasını ve Bonnie’nin onun yanından kurtulmasını dilerken buldu kendini. Çünkü burada kalırsa sıkıntıdan patlayacağına şüphe yoktu. Mesaja bir cevap gelmesini bekledi, ama gelmeyince vazgeçip az önce kalktığı yere geri oturdu.

"Merak etme arkadaşıma mesaj yolladım, seni daha fazla rahatsız etmeyeceğim."

Ona kendisini rahatsız etmediğini söylememekte karar kıldı, bakışlarını turntable’dan ona çevirmedi bile. Aslında söylese yalan olmazdı, ama söylememeyi tercih etmişti işte. Çalmakta olan parça sonlarına yaklaştığından, basit bir ritimle efekti tekrar tekrar çalmak üzere otomatiğe aldı. Vakit geçerken arşive göz gezdirdi, kendi arşivi ve kayıtlarından biraz daha fazla getirse belki daha iyi hissedebilirdi çünkü burada yabancı olduğu şarkılar da vardı ve gece uzun olduğundan muhtemelen hepsine ihtiyacı olacaktı. Ritmi hızlandırmak için plağı hafifçe itti ve bastırıp cızırdatarak şarkıyı bitirdi. Bir sonrası için seçtiği şarkı neredeyse ezberlediklerinden biriydi, ritim kendiliğinden geliyordu hatta araya karıştıracağı sample’lar da dahil her şeyi doğaçlama değil de ezbere ekliyordu. Müziği kontrol altına aldıktan sonra çaktırmadan Bonnie’ye şöyle bir göz attı, aslında çok iyi gözüküyordu. Dalgalı sarı saçları ve siyah mini elbisesinin oluşturduğu tezattan hoşlanmıştı, kolyesi boynunda çok hoş ve zarif duruyordu vesaire... Ve sonra boynunun altından omuzlarına giden kemikleri inceledi, bir kadının en zarif noktasının o olduğunu düşünmeden edememişti. Omuzları ve boynunun kesiştiği kısma yakın bir beni olduğunu gördü, kolyesinin zincirine olabildiğince yakın bir yerde. Bonnie’nin telefonuna bakmak için hareketlenmesiyle toparlandı. Muhtemelen saate bakmıştı, ardından parmakları tuşlarda gezindi ve yeni bir mesaj yazdı. Ve sonunda dikkatini Skyler’a verdiğinde o çoktan önüne dönüp aletlerle ilgileniyormuş havasına bürünmüştü bile.

"New York'a neden geldin?"

Skyler soruyu duyduğunda hazırlıksız değildi, daha önce de aynı soruyla karşılaşmıştı ve ona eski sevgilisini hatırlatmayacak pek çok alternatif cevap üretmişti. “Sadece sıkıldım. Bilirsin, New York’ta bir gencin asla sıkılmayacağını söylerler.” dedi temkinlice, ama bunun ardından nedense bu kez doğruyu söylemeyi istedi. “Bir de eski sevgilimi takip etmiş olmam gibi önemsiz bir ayrıntı var. Kalma sebebim biraz da ondan kaçmadan, yeni bir yerde yeni bir hayata başlayabileceğimi kendime kanıtlamak. Biliyorum, biraz klişe ama yeni bir başlangıç yapabileceğimi düşündüm.” Bonnie’nin buna nasıl bir cevap vereceğini bilmiyordu, belki de fazla ahmakça olduğunu düşünecekti ama Skyler buna aldırış etmezdi. Cevabı beklerken bu şarkıyı da az önce yaptığı gibi scratch’le bitirmeyi düşündü, fakat onun yerine sesi giderek kıstı ve ardından kendi kayıtlarından birine bağladı. Bu dans eden kalabalığı oyalamaya yetecekti, en azından Bonnie buradan kurtarılana kadar. “Bunun hakkındaki yorumunu almadan önce, doğum günün kutlu olsun. Demek gerçek Bonnie’yi bulan, ödülü alır ha? Belki de partinin sonuna kadar seni burada tutmalı ve her şey bittikten sonra da üzerinde hak iddia etmeliyim.” diyerek güldü. Mikrofonu kendine çekti ve tüm salona hitap ederek konuştu. “Evet baylar ve bayanlar, Bonnie’lerden birini DJ kabininde mahsur tutuyorum ama şunu bilin ki, bir tane eksilmesi size hiçbir şey kaybettirmez. Şimdi dans etmekte olduğunuz şarkı, gerçek olana doğum günü hediyem.” İşin aslı, daha önce kimseye dinletmemiş olsa da kayıt sadece ilham geldiği için yapılmıştı, Bonnie için değil. Ama müziğin sesini daha da açarken güzel kıvırdığını düşündü Skyler, pratik çözümüyle beraber gülümsemesi de genişlemişti.

“Sadece sıkıldım. Bilirsin, New York’ta bir gencin asla sıkılmayacağını söylerler.”

Ah, klasik cevap. Herkes hayatın burada çok eğlenceli olduğunu düşünür, çoğu zaman öyledir ama New York bazen tam bir cehennem olabilir. “Bir de eski sevgilimi takip etmiş olmam gibi önemsiz bir ayrıntı var. Kalma sebebim biraz da ondan kaçmadan, yeni bir yerde yeni bir hayata başlayabileceğimi kendime kanıtlamak. Biliyorum, biraz klişe ama yeni bir başlangıç yapabileceğimi düşündüm.” Bunu bilmiyordu işte. Eski kız arkadaşına biraz öfke duyduama sonuçta onun burada olmasını sağlamıştı. Yaptığı şeyin oldukça romantik olduğunu düşündü. Çevresinde böyle erkeklerin sayısı çok değildi ve Skyler'ı ilgi çekici yapan yönlerinden biri de buydu. O, herkesten farklıydı. Şarkının sesi gittikçe kısılırken, başka bir kayıt çalmaya başlamıştı. “Bunun hakkındaki yorumunu almadan önce, doğum günün kutlu olsun. Demek gerçek Bonnie’yi bulan, ödülü alır ha? Belki de partinin sonuna kadar seni burada tutmalı ve her şey bittikten sonra da üzerinde hak iddia etmeliyim.” dedi, bir yandan gülerken. Bu çocuk gerçek olamayacak kadar mükemmeldi. Söylediğini yapması, ikisi açısından da gerçekten güzel olabilirdi fakat şimdi gecenin sonunu değil burada olanları düşünmeliydi. Şu an Skyler'la beraber bir DJ kabininde kapalı kalmıştı ve Summer'ın mesajı biraz daha geç görmesini umdu. “Evet baylar ve bayanlar, Bonnie’lerden birini DJ kabininde mahsur tutuyorum ama şunu bilin ki, bir tane eksilmesi size hiçbir şey kaybettirmez. Şimdi dans etmekte olduğunuz şarkı, gerçek olana doğum günü hediyem.” Çaldığı şarkının gerçekten ona olmadığının farkındaydı, muhtemelen daha önce yapmıştı ve şimdi onaymış gibi gösterip kibarlık ediyordu. Yinede bir erkekten aldığı en güzel hediye olabileceğini düşündü. Erkekler genelde onunla olabilmek için çeşitli mücevherlerle gözünü boyamaya çalışırdı. Böyle şeylere elbette ki inanmazdı ama her zaman erkeklerin istedikleri aptal kız rolünü oynadı ve vakit geçirmek için onları kullandı. Karşısındaki kişi onu kullandığını düşünürdü ama hep yanılan taraf olurdu. Bonnie zekiydi, kimsenin tahmin edemeyeceği kadar. Zekasını farklı şeylere kullanmayı tercih ederdi o kadar. Skyler'ın yüzündeki gülümsemenin büyüdüğünü fark etti, Bonnie de gülümsemeye başladı.

"Teşekkür ederim." Kısa bir cevaptı ama her şeyi içinde barındırdığını düşünüyordu. Güzel bir hediye, doğum günü kutlaması ve yaptığı o minicik şaka. "Burada olduğum için mutluyum, geçirdiğim en iyi doğum günü bu olmalı." Evet, muhtemelen geçirdiği en iyi doğum günü buydu. Hatırladığı birkaç tanesinde -çünkü çoğunda sızıp kalmıştı- ailesi partisini basmıştı, birileri kavga etmiş ve hastanelik olmuşlardı. Tanınmadan evvel ki ilk doğum gününe ise neredeyse kimse gelmemişti. Şimdi, ailesinden kurtulabilecek yaştaydı, partisi tıklım tıklımdı ve görünürde hiçbir problem yoktu, en önemlisi ise sevdiği çocukla aynı odada oturuyordu. Kendi kendine gülerek "Kesinlikle en iyi doğum günüm." dedi. Tabii eksik şeyler yok değildi. Sabahtan beri yemek yememişti ve midesi guruldamaya başlıyordu, en azından ağzını ıslatacak şeyler olsa iyi olabilirdi. Mesela bir cin tonik. "Şansına küs." dedi içinde bir ses. Odaya şöyle bir göz attı, bir sürü plak ve çeşitli aletlerden başka bir şey yoktu. Açlık ve susuzluk, içinde odadan bir an evvel çıkma isteği yaratmıştı. Skyler ise diğer taraf olarak baş kaldırıyordu. İçinde çelişen duygulara kendini kapatmayı denedi fakat başka bir şey düşünmeye başladığı an beyni onu kocaman bir dilim pizzaya ya da bir çikolatalı keke bağlayacak şekilde değiştiriyordu. "Lütfen bana burada yiyecek bir şeylerin olduğunu söyle." İçinde minik bir umut parçası vardı. Belki de göremediği bir tarafta minik bir buzdolabı ya da başka şeyler...

Şarkının sesi oldukça yüksek geliyordu ve başında minik ağrılar hissetmeye başladı, parti bitene kadar bunun çoğalacağına emindi. "Tamam, istediğimden vazgeçiyorum. En azından şu müziği değiştir, yani daha slow bir parça aç yoksa gecenin sonunda ödül olduğum kişiye yumruk atacak hale gelebilirim." Baş ağrısı onu çekilmez bir insan haline dönüştürüyordu. Normal olarak zaten pek katlanılabilir biri olmadığının farkındaydı ve insanlara işkence etmek istemiyordu. Elindeki telefonun titremesini bekliyordu, tekrar saate baktığındaysa saatin oldukça geç olduğunu gördü. Zaman ilerliyordu, tik tak tik tak.

"Teşekkür ederim." Skyler başını yeniden ona çevirdi. Gülümsüyordu, şarkının onun için kaydedilmediğini biliyor gibiydi ama yine de bundan hoşlanmış gibi görünüyordu. Önemli olan da buydu zaten, onu biraz olsun gülümsetebildiğine sevinmişti. "Burada olduğum için mutluyum, geçirdiğim en iyi doğum günü bu olmalı." Küçük bir kız gibi neşeli bir şekilde söylemişti bunu. Skyler kesinlikle bu tür bir cevap beklemiyordu, sonuçta uzun süredir sadece öylece oturuyorlardı ve aralarında kayda değer bir konuşma da geçmemişti. Partinin diğer kısımlarından bahsediyor olabilirdi pekala, fakat ‘Burada olduğum için mutluyum’ derken bahsettiği yerin neresi olduğunu kestirememişti. Dj kabini? Kiss&Fly kulübü? Manhattan? Muhtemelen dj kabininden bahsettiğini düşündü. Kızın diğer doğum günlerinin nasıl olduğunu merak etti, belki de hoş olmayan şeyler yaşamıştı. En azından şu an geçirdikleri boş zamanın, diğerlerinden iyi olduğunu düşünmesi için mantıken öyle olması gerekirdi. "Kesinlikle en iyi doğum günüm." dedi Bonnie yine gülerek, ve aynı zamanda Skyler’ı daha da şaşırtarak. Gülümsediğinde oldukça şirin oluyordu. "Lütfen bana burada yiyecek bir şeylerin olduğunu söyle." diyerek etrafa bakınmaya başladı ardından da. Skyler çevresinde yiyecek bir şey bulunmadığından neredeyse adı gibi emindi, dışarı çıkmadıkları sürece orada açlıktan ölebilirlerdi de hatta. Tabii bunu söylemeye pek de gönüllü sayılmazdı. Ve sonra Bonnie’nin tekrar konuşmasıyla bundan tamamen vazgeçti. "Tamam, istediğimden vazgeçiyorum. En azından şu müziği değiştir, yani daha slow bir parça aç yoksa gecenin sonunda ödül olduğum kişiye yumruk atacak hale gelebilirim." Turntable’a döndü ve Bonnie gelmeden önce aramakta olduğu butona bastı, sıklıkla henüz bitmeden değiştirdiği şarkıların müşterileri rahatsız etmediğini umdu.

İçlerinden herhangi biri bir şey söyleyemeden kapının açılmasıyla oraya döndüler aynı anda; gelen kişi Skyler’ın birkaç saat önce orada gördüğüne yemin edebileceği biriydi, fakat kim olduğunu hatırlamıyordu. “Üzgünüm dostum, kızın arkadaşlarından biri ona güzel bir doğum günü şakası yapabileceğini düşünmüş.” Barda çalıştığını tahmin ettiği kişi, başarılı olduğunu sandığı esprisinin ardından Bonnie’nin de orada olduğunu hatırlayarak konuşmasına devam etti. “Ah, pardon. Nice mutlu yıllara. Güzel parti.” Skyler Bonnie’ye baktı, yerine alışmış gibi görünüyordu. Gitmemesini istemeyi düşündü, giderken onu yanaklarından öpüp öpmeyeceğini falan ya da. İsteksizce kalktı ve kollarını esnetti genç kız. “Görüşürüz.” “Umarım.” diye karşılık verdi Skyler istemsizce, sonraysa hafifçe kızaran yüzünü görmemesi için turntable’a geri döndü. Odaya ilk girdiğinde saatlerce yerinde oturacağını sandığını hatırladı, bu şekilde dönmekten üzerinde olduğu minderi aşındıracağını değil. İyi eğlenceler Bonnie, iyi oturmalar Skyler.