//SkylerKeniston.

SKYLER KENISTON ”

"... But just to let you know, I can't give you what you want."

ANAHTAR KELİMELER Sakinlik • Durgunluk • Sessizlik Utangaçlık • Sıkılganlık • Mantık Kompleks • Özgüven eksikliği Filmler • Kitaplar • Müzik Felsefe • Psikoloji • Değişkenlik Yeni bir başlangıç • Kiss & Fly Club

SKY DEDİĞİN, Skyler Keniston, çoğunuzun bildiği kadarıyla ünlü disc jockey Sky. 21 buçuk yaşındayız efendim, kaş göz bildiğin Kévin Flamme. ÖZGEÇMİŞ DE DİYEBİLİRİZ DÜNYAYA PEK DE BİR ŞEY KAZANDIRMADIĞIM AÇIK. 20 Nisan 1989'da, Brighton'da sıradan ahşap bir evde dünyaya geldi Sky. Her şey kusursuzca planlanmıştı. En ufak bir aksiliğe bile göz yumulmazdı, evde en ufak bir heyecan kıpırtısı ya da telaş dahi yoktu, annesi böyle tembihlemişti herkese çünkü. Onu doğuran kadın, biyolojik annesi, doğumu bir hastanede yapmaya bile yanaşmayacak kadar pinpirikli bir kadındı, titizdi, düzen hastasıydı. Bu özellikleri Sky'a aşılayan da oydu zaten. Geçmişinde güzel bir kadınsa da yılların getirdiği yorgunluğu gözlerinin etrafında okuyabiliyordunuz, satır satır işlenmişti çizgiler ona yakışacak titizlik ve özenle. Babasıysa aynen büyükbabası gibi hırslı bir adamdı, karısına en iyisini yaşatmaya adamıştı hayatını açıkça. Onun da aynı çizgilere sahip olduğunu görebilirdiniz, belki de onunkileri karısı işlemişti, fakat kim önemsiyordu ki bunu? FARK ETTİĞİM BİR ŞEY VARSA, O DA KİTAPLARDAKİ YAŞAMIN BENİMKİNDEN HEYECANLI OLDUĞUDUR. O henüz ilkokula başlamadan Londra'ya taşındılar. Annesinin isteğiyle, ki anlaşıldığı üzere o evde her şey o kadının hakimiyeti altındaydı zaten. Hayatı o zamanlarda yavaş yavaş şekillenmeye başladı gencin, özellikle de lise yıllarında. Kendi kendine zaman geçirmeyi sever olmuştu, filmler ya da kitaplarla belki de. Çatı katındaki kitaplık en sevdiği mekanıydı, hatta bazen sabahları orada uyandığı bile olurdu buz gibi soğuk zeminde. Kendi hayatından çok başkalarınınki ilgilendirir olmuştu onu, her okuduğu kitapta yaşamadığı ve yaşayamayacağı pek çok tecrübeyle karşılaşıp daha da etkilenmişti. İnsanlarla ilişkilerinde pek de iyi değildi zaten, özgüven konusunda yetersizdi. Belki de onu böyle yapan sosyalleşmek yerine yalnız geçirdiği vakitlerin çokluğuydu aslında, eğer sorunlarından kaçmak yerine üzerinde düşünseydi bu sonuca da ulaşabilirdi pekala. KENDİ KÜÇÜK DÜNYAM KADAR ÇEKİCİ DEĞİLSİN. Felsefeye ve psikolojiye merak salmıştı bir süre için, zihninin ufuklarını genişlettiğini düşünüyordu fazlaca. Psikoloji okumak istediğine karar vermişti, ki o aptal hatayı yapmasa okuyacaktı da. İnsanları iyi incelediğini ve anladığını düşünüyordu, kendini de anlıyordu dolayısıyla fakat irdelemek istemiyordu korkularını ve kırgınlıklarını. Kimi zaman kompleks halinde geri dönseler de ona, yenemeyeceğini biliyordu. Aynı zamanda yalnızken müziğin de onu iyi hissettirdiğini keşfetmişti. Müzik insanı sakinleştirirdi, her tarz müzikte ruhunuzu besleyecek bir şeyler vardı. Gerçekte nasıl olduğunu bilen sayılı arkadaşları da onu barlar, kafeler ya da alışveriş merkezleri gibi kalabalık mekanlara çekmeye çalışıyordu. Bunu da müziğe yıllarını adamış bir dj'den onunla birlikte çalışarak pek çok şey öğrenmek şeklinde değerlendirdi. SADECE BİL DİYE SÖYLÜYORUM, SANA İSTEDİĞİNİ VEREMEM. Kendi iç dünyasını bir kenara bırakırsak, aslında sandığının aksine kızlar arasında gereğinden fazla popülerdi. Nasıl çekingen ve asosyal olduğunun farkında olmayan pek çok kız, onun sakin duruşunu serinkanlılığı ve havalı oluşuna (!) vermişti. Çok kişiden teklif almış ve olayın aslını kavrayana kadar da çoğunu kabul etmişti. Ama bunu yaparak kendisine iyilik etmiyordu, aksine gelecekte yaşayacağı kişilik bozukluklarına zemin hazırlıyordu. Her kızın aynı şekilde hayal kırıklığıyla onu terk edişini izledi teker teker. Bekledikleri bu değildi, onlara istediklerini vermekten acizdi. BENİ KAYBETTİĞİNE ÜZÜLME, DEDİ. BEN DE KENDİMİ KAYBETTİĞİMDE ÜZÜLMEMİŞTİM. Üniversite üçüncü sınıfa kadar istediği çizgiyi tutturamamıştı, sonunu bildiğinden gelen herkesi reddetti onu görene kadar, tüm hayatını değiştiren o kadını. Her şeyine aşık olmuştu teker teker; umursamazlığına, dağınıklığına, özgürlüğüne, onu kendisi gibi kabul edişine... İlk kez gerçek aşkı da onunla yaşamıştı, onun loş, küçük, dağınık odasında. Fakat bu ilkin ardından ertesi gün onu bir daha göremeyeceği haberini aldı, kız NY'a taşınmıştı belirsiz bir nedenle. Haber alamıyordu, telefon numarası değişmişti, her şeyi değişmişti. Hiç kendisinden kaçtığını düşünmemişti aslında, hatta onu NY'a giderek takip etti. Teklifini yaptığındaysa artık hepsi için çok geçti. Kızın kelimeleri acı vericiydi, o ana dek gözünün önünde olan fakat fark etmekte geciktiği gerçeği suratına çarparken hiç yaşamadığı bir acıyla paniklemişti Skyler. Başından beri içten içe bildiği şeydi bu, kız sadece eğleniyordu. O da diğerlerinden farksızdı. Onu sevmişse bile bağlanmak istemiyordu, ondan kaçıp izini kaybettirmeye çalışacak kadar. Kendimi kaybettim, diyordu Skyler’a. Artık eskisinden çok farklı olduğunu ve bundan da memnun olduğunu, ama Sky’ı da kirletmek istemediğini anlatmaya çalışıyordu. Beni kaybettiğine üzülme demişti kısaca, peşimi bırak. Kelimeleri gayet anlaşılırdı aslında, anlamamakta ısrar etmenin bir anlamı yoktu. YAŞADIKLARIM PEK KAYDA DEĞER ŞEYLER DEĞİLDİ, BEN DE BAŞTAN ALDIM. Bunun üzerine NY’da kalmaya karar verdi, orada kalacak ve olduğu kişiden tamamen farklı biri gibi davranacaktı. Ailesini buna ikna etmesi zor olmadı, zaten kendinden başka her şeye ilgisiz bir kadın olan annesi memnuniyetle karşılamıştı bu durumu. Yeni bir başlangıç yapacaktı, her şeye yeniden başlayacaktı. Eskisi gibi olursa hep aynı kısır döngüde yaşayacağını biliyordu. Deniyor, şimdilik. Her şekilde çıkabilir karşınıza, kimi zaman agresif ve alaycı olabilir, kimi zaman sevecen ve korumacı. Ama bir kısmı hala aynı. Dostlarını iyi dinler, iyi bir psikologmuşçasına arkadaşlık edebilir size. Bir barda DJ’lik yapıyor, ünlü de sayılır aslında bir nebze. Sevin onu, iyi çocuk aslında. İşte hepsi bundan ibaret.