Müzik Tadında Çıkar İlişkisi

Raven Hamilton & Brianna Wentworth


Uykumun en güzel yerinde kulağımda çınlayan elektrik süpürgesi sesi de ne ? Of Claire temizlik işine erken başlamıştı bugün, odam hariç her yeri temizlerken o sinir bozucu sesin odamın içine kadar girmesi katlanılamaz bir şeydi. Yastığı başımın üstüne geçirmiş bu işkencenin ne zaman biteceği konusunda fikir edinmeye başlamıştı. İş o kadar akıl almaz noktaya gelmişti ki içimden sayı saymaya başlamıştım. Ne yastık ne de başka bir şey bu duruma engel olmuştu, en iyisinin uyanmak olduğunu düşünmüştüm. Vücudumu ağır ağır kaldırırken ne kadar yorgun olduğumun farkındaydım. Yorgunluğumu alması için duşa girmeliydim. Uyku sersemi bir şekilde attığım yamuk adımlar nedeni ile her ne kadar banyoya gitmekte zorlansam da sonunda ulaşmıştım. Sıcak suyun vücuduma değmesi kadar hiç bir şey yorgunluğumu alamazdı her halde. Banyodayken aklıma bugün için Raven ile sözleştiğim gelmişti. Raven'ı pek sevmesem de onunla takılmak eğlenceli olabiliyordu. Karaoke Bar'a gidecektik. Banyodan çıktıktan sonra bornozumu giyindim. Kapının önünde duran terliklerimi giydikten sonra tekrar odama gittim. Telefonumu elime aldığımda ise saçımdan akan damlalar ekranı görmemi zorlaştırıyordu. Ekranı temizlediğimde ise mesaj olmadığını fark etmiştim. Telefonu tekrar yerine bırakırken zamanın hızla akıp geçtiğini fark etmiştim. Hızlı adımlarla kıyafet odama yöneldim. Acelem vardı çok inceleme fırsatım olmadı kıyafetleri. Elime geçtiği gibi sırt tarafı dantel olan ön tarafı ise dökümlü inen elbiseyi aldım. Zamanım gittikçe azaldığından çabuk olmalıydım. Ayakkabı bakmak için dolabı açtığımda ise siyah topuklu ayakkabıları tercih ettim. Saçlarımı at kuyruğu şeklinde topladıktan sonra hafif sallantılı gümüş küpelerim le iyi bir kombine oldu. Makyajımı yapmak için aynanın karşısına geçtim neredeyse belli olmayacak kadar hafif bir far üzerine siyah renkte kalınca çekilmiş bir eye liner makyajımı tamamlamıştı. Çantamı da hazırladıktan sonra hızlı adımlarla merdiven inmiştim. Claire o sırada evin tozunu alıyordu, ailemin geç geleceğini söyledi, çok umrumdaymış gibi. Kapıda bekleyen Victor kapımı açtı kendimi arabanın içine attım. Karanlık çökmüştü, Manhattan'ın günahkarları sahalarda boy gösterirken ben Karaoke barı tarif ediyordum şoföre. Sonunda gelmiştik, Şoför hızlı adımlarla gelip kapımı açtı, içeriden yüksek şekilde müzik sesleri hiçte kulağa hitap etmeyen insan sesleri geliyordu. Kapıyı araladı, içerisi çok karanlık değildi. Mekan localar halinde bölünmüştü,sırası gelen grup kalkıp şarkısını söylüyordu. Köşede gözüme kestirdiğim locaya geçtim. Etrafta dolaşan çelimsiz garsonu elimle işaret ederek buraya gelmesini söyledim. Garson geldiğinde ise Raven'ı beklerken bana bir tane votka getirmesini söyledim. Raven'ı beklemeye koyuldum..

"That's me in the corner
That's me in the spotlight,
I'm Losing my religion
Trying to keep up with you..."

Bu saat için normalden biraz kısa şortum, aşırı salaş ama bir o kadar da şık tişörtüm; elimde kahvem, kulağımda kulaklıklar şoförün bir an önce gelip beni alması için Starbucks’ın önünde cılız bir sesle şarkıyı mırıldanıyordum. Kapının bir iki adım ötesindeki duvara yaslandım ve sesi biraz daha arttırdım. Her ne kadar evde olmasam da annemin bu kadar yüksek sesle müzik dinlediğimi süpersonik bir güçle fark ettiğini ve beni azarladığını içten içe hissediyordum. Tam sesi kısmaya yeltenecektim ki beyaz bir limuzinin bana doğru yanaştığını gördüm. Kapıyı açmak için arabadan inen şoförü kısa bir süreliğine süzdüm. Sarışın ve hoş bir parçaydı. Yeni bir eleman olmalıydı çünkü gözüm onu hiçbir yerden ısırmıyordu. Gideceğim yerde bundan kat kat fazlasının olmasının verdiği rahatlıkla çocuğa hiç takılmadan kafamı koltuğa yaslayarak kulağımı sağır edecek yüksek sesli müziğin ahengine kendimi bıraktım.

Brianna’dan hiç haz etmiyordum. Tüm bencilliği, kibiri, zekâsı ve paragözlülüğüyle tipik bir New Yorkerdı. Ama nedense onla takılmak kendisi kadar itici gelmiyordu bana. Her ne kadar birbirimizden hoşlanmasak da son derece keyifli saatler geçirebiliyorduk birlikte. Ve yine birlikte hoş vakit geçirmek için Karaoke Bar’da buluşmak için sözleşmiştik. Barın önüne geldiğim zaman bunun o kadar da iyi bir fikir olmadığını fark ettim. İçimden bir ses o bara hiç girmememi ve doğruca eve gidip yatmamı söylüyordu fakat bir diğer ses de içeri girip çılgınlar gibi eğlenmem için beni itekliyordu. İkinci sesin çekiciliğine aldanarak kendimi bir anda göz alıcı ışıkların arasında buldum. Normalde daha karanlık olan bu mekân nedense bugün gereğinden fazla aydınlık görünüyordu. Işıklar gözümü alıyor ve Anna’yı seçmemi engelliyordu. Birkaç dakika etrafa boş boş bakınıp adapte olmaya çalıştıktan sonra ileride havada deli gibi sallanan bir çift elin Anna’ya ait olduğu kanısına vardım ve hızlı adımlarla locaya doğru ilerledim.

Bir selamı bile esirgeyip içkisini yudumlarken sadece sinsi ve usulca gülümsedi. Ben de sıcak bir gülüşle ona karşılık verirken çalmakta olan şarkı bitmiş yeni şarkı için hazırlıklar yapılıyordu. Ortam bu kadar sessizken konuşmadan oturmak son derece garip olacağından ve Anna’nın da benle iletişime geçmeye pek niyeti olmadığından köşede boş boş duran garsona seslendim. Anna yan gözle garsona bir bakış attı ve bana baktı. “İstersen ayarlayabilirim, benim tipim değil.” Sahte bir kahkaha attı ve içkisinden bir yudum daha aldı. Uzaktan gayet sıkı görünmesine rağmen yanıma gelince gayet minyon bir tiple karşılaşmak beni şaşırttı. “Sanırım bir ara gözlerime baktırmalıyım.” Her ihtimale karşı Anna’nın kulağına doğru eğilip son derece kısık bir sesle söylemiştim bunu. Gülümsedi ve biten bardağı usulca masaya bıraktı. Bense garsona içkiyi tazelemesini ve bana da beş adet tequila shot getirmesini söyledim. '“Biraz hızlı gitmiyor musun?” Sen buna hızlı mı diyorsun manalı bir bakış attım ve harika bir Bon Jovi parçasını kaçırmamak umuduyla mikrofonu kapmak için sahneye doğru atak yaptım.

“It’s, my, life!”

Her ne kadar sesime çok uygun olmayan bir şarkı olsa da kalabalığı yeterince coşturmuşa benziyordum. Yavaş adımlarla masaya yaklaşırken Anna içkinin de verdiği mayhoşlukla beraber deli gibi beni alkışlıyor ve etrafa tebrikler saçıyordu. ''Gerçekten çok iyi bir performans sergiledin hatta herkesi büyüledin bile diyebilirim, buradaki tüm insanlar sana söylediğin şarkıda eşlik etti.'' Hafifçe gülümsedim. Anlaşılan Anna gün geçtikçe yol kat etmek yerine geri geri geliyordu. Eskiden 5 bardakta sarhoş olurken şimdi ikinci bardaktan ipleri salmıştı bile. Masada duran viski, istediğim beş adet tequila shotla hiç benzemiyordu. Anna siparişi değiştirmiş olmalı diye düşündüm ve elimdekiyle yetinmeye karar vererek viskiyi bir dikişte bitirdim. Hızlı içmenin verdiği yanma hissi tüm midemi sararken yüzümü buruşturdum. Tam garsondan eski siparişi getirmesini isteyecektim ki elindeki tepside parıldayan iki kadehi masaya bıraktı ve biraz ileride iki bayın oturduğu bir masayı işaret etti. Takım elbiseli iki adam teşekkür etmemizi bekleyen gözlerle bize bakıyordu. Yüzümde hafif bir gülümseme kadehi havaya kaldırarak başımı hafifçe yana eğdim. Bunu yaparken bir yandan da masaya gelmemeleri için dua ediyordum. Açıkçası buraya sadece eğlenmek için gelmiştim ve peşimde dolaşan kurt sürüsüyle muhatap olmak istemiyordum.

Ben kadehi yudumlayıp garsona shotları getirmesini söylerken Anna’nın cebinden çıkardığı yüzlüğü garsona tutuşturma çabasında olduğunu gördüm. “Ne yapıyorsun sen?” Biraz şaşkınlık biraz da alaycı bir tavırla sormuştum bunu. Anna hızlı adımlarla bara dönen garsona bakarak gülümsedi ve '“Sadece biraz eğleniyorum.” Dedi. Tam o sırada tüm ışıklar karardı. O göz alıcı ışıklar gittiği için şükretmem mi gerekiyor ,yoksa Anna’nın ne karıştırdığını bilmediğim için şüphelenmem mi gerekiyor karar veremeden iki saniye önce yanımda oturan Anna, ışıklarla beraber sahnede belirdi. Yanımda sırıtarak duran garsona bakarak “Vov, bu kıza ne içirdiysen aynısından ben de istiyorum.” Dedim. Genç çocuk abartılı bir şekilde sırıttı ve hazır olan siparişleri almak üzere bara yöneldi. Anna giydiği daracık kırmızı elbise ve sahnede yaptığı seksi hareketlerle son derece can alıcı duruyordu. Sesi de en az elbisesi kadar güzeldi fakat bu şarkı ve bu hareketlerden sonra izleyicilerin sesine pek dikkat ettiğini sanmıyordum. Köşede Anna’yı ağzı bir karış açık izleyen bir düzine erkeğe bakarsak Bon Jovi’den Beyonce’a hızlı bir geçiş yapmıştık sanırım. Kendi kendime gülümsedim ve Anna’ya oturduğum yerden kadehimi kaldırarak katıldım.


Şarkıyı bitirip nefes nefese locaya gelen Anna’ya gülümseyerek tequila shot’lardan bir tanesini uzattım. Elimdekinin ne olduğuna bile bakmadan hızlıca bardağı kavradı ve dikti. Avucumda duran tuzu sonradan fark etmesi onun için acı bir deneyim olmuştu. Yüzünü buruşturarak küçük kâsedeki limona uzandı. “Harikaydın canım.” Ya bunu fazlasıyla yapmacık söylediğimden ya da hala tequila’nın etkisinde olduğundan gülümsemeye bile gerek duymadan sadece teşekkür etti. Ama gerçekten güzel bir performans izlemiştik, her açıdan. Bu performansı fark eden tek kişinin ben olmadığımı içki ısmarlayan adamların yavaşça bize doğru hamle yapmakta olduklarını görünce fark ettim. Birkaç saniye Anna’nın kendine gelmesini bekledikten sonra gelmekte olan adamları garip kaş göz hareketleriyle çaktırmadan ona göstermeye çalıştım. Tanrı’ya şükür ki adamlar masaya gelmeden onları fark etmiş ve kendine biraz da olsa çeki düzen verebilmişti. Gelmekte olan adamları göz ardı ederek yavaşça Anna’nın kulağına eğildim. “Bu centilmenleri başımıza sen sardın, uzaklaştıran da sen olacaksın canım.”

Birkaç dakika içinde adamları masadan uzaklaştırmasını beklerken şimdi birinin karşısına geçmiş kucak dansı yapıyordu! Sarhoşluğun sınırlarını aştığını düşünmeye başlamıştım. Hâlbuki birkaç içkiden fazlasını içmesine de izin vermemiştim. Eliyle garsona içki işareti yaptı. İçmeden bu haldeyse içtikten sonra olacakları tahmin bile edemiyordum. Oturduğum yerden hızla kalktım ve garsonun peşinden koştum. Ne kadar içki isterse istesin ona asla içki götürmeyeceğine dair aşırı baskı yapıp garsondan söz aldıktan sonra masaya geri döndüm. Birkaç dakika daha Anna’nın kucak dansına katlandıktan sonra kendime sert bir içki söyledim ve çocukları incelemeye koyuldum. Hepsi kendinden son derece emin bir tavırla Anna’yı izliyorlardı. Yalnızca içlerinden bir tanesiyle bir anlık için göz göze geldim ve bakışlarımı hemen uzaklaştırdım. Çocuğun delici bakışları birkaç dakika beni süzdükten sonra içkisine kaydı. Rahatlamış bir biçimde içkimi yudumlarken bakışların tekrar üzerimde gezindiğini hissettim. Sanırım benim dikkat çekmek için kucak dansı yapmama gerek yoktu…

Çocuğun bakışlarına aldırış etmeden ayağa kalktım ve Anna’yı kolundan tutarak tuvalete sürükledim. Yol boyunca kahkahalar atarak ve iç geçirerek kendi kendine eğlendi. Kolunu yavaşça bırakarak onu lavaboya yasladım ve musluğu açtım. Yüzüne fışkırttığım su biraz olsun onu kendine getirmişe benziyordu. Gözlerini sıkıca açıp kapattı ve derin bir nefes aldı. Şu haliyle bu kadar sevimli görünmüyor olsaydı biraz önce yaptıkları için çoktan onu boğabilirdim. Yine de birkaç uyarı yapmaktan çekinmedim elbette. Her ne kadar o sürekli kendinde olduğunu söylüyor ve birazcık eğlenceden bir zarar gelmeyeceğini düşünüyor olsa da ben bir türlü ona güvenemiyordum. Makyajımı tazeleyip aynada kendime son bir bakış attım. “İçeride daha fazla yaramazlık yapmak yok, tamam mı?” Uslu bir çocuk gibi başını sallasa da arkamdan o şeytani sırıtışının yüzüne yayıldığını tahmin edebiliyordum. Ama bu gerçekten son uyarımdı. Herhangi bir sapkınlık daha yapacak olursa ardıma bakmadan onu orda tek başına bırakır, çeker giderdim. Çocuklardan Anna’yı onlardan birkaç saniyeliğine bile olsa çaldığım için özür diledim. Yapmacık gülüşler altında hepsi önemli olmadığını ve daha gecenin uzun olduğunu söylerken Anna’ya sert bir bakış attım. Gece ikimiz için o kadar uzun sürmeyecekti. Fonda çalan şarkı kulağıma çalındığında bir karaoke barda olduğumuzu tekrardan hatırlayabildim. Mikrofonu kapmak üzere ayağa kalktım ve içimde garip bir şüpheyle Anna’yı çocukların yanında yalnız bıraktım.

“Cause baby you’re a firework, come on show them what you’re worth!” Cümleyi elimden geldiğince vurgulayarak ve Anna’ya bakarak söylemiştim. Şarkı söylüyor olmama rağmen her fırsatta dönüp onu kontrol etmeyi de ihmal etmiyordum. Yüzüne yayılan gülümsemenin ardından bana imalı bir bakış attı ve çocuklarla ilgilenmeye geri döndü. Ah, Tanrım! Bir an önce şarkıyı bitirip eve gitmeyi planlıyordum. Şarkının ses tonuma pek uymadığı yetmiyormuş gibi inişleri ve çıkışları da Anna’yı kontrol etmekten doğru düzgün yapamıyordum. Birkaç dakika sonra Anna’yı çocuklarla baş başa bırakıp şarkıya odaklanmaya karar verdim. İşte tam o an geçek bir firework olmuştum. Dinleyicilerin coşkulu alkışları arasında masaya doğru yürürken gözlerim Anna’yı aradı. Masaya bir iki adım kalmıştı fakat ben hala onun o parıldayan gözlerini göremiyordum. Görebildiğim tek şey, bana tüylerimin ürpermesine sebep olacak şekilde bakan bir iki çocuk ve yüzü görünmeyen karanlık bir adamdı. Çok geçmeden yüzü görünmeyen karanlık çocuğun yüzünün görülmeme sebebinin Anna’nın onu kapatması olduğunu fark ettim. Çocuğun bir eli Anna’nın saçlarında usulca dolanırken diğer eli de kalçasından tutuyordu. Evet, Anna biraz önce kucak dansı yaptığı çocuğun kucağında oturmuş onunla yiyişiyordu! İşler gerçekten çığırından çıkmaya başlamıştı ve daha fazlasına katlanabileceğimi sanmıyordum. Son derece sinirli ve yüksek bir ses tonuyla Anna’ya seslendim. “Anna! Ne yaptığının farkında mısın sen?”