Tanıdık biri bulamamanın verdiği üzüntü.

Saat 3 olmuştu, yaklaşık 2 saattir buradaydım. Yanıma oturan kalkanın hadde hesabı yoktu.
Her gelen bana masum bir gülücük sallıyordu. Ben ise sadece yüzü somurtmuş bir kızı canlandırıyordum. Köpeğim Pia’yı gören herkez yanımdan sinsice kalkıyordu, başka bir bank’a geçiyordu. Oysa ki Pia ne kadar masum ve tatlı bir süs köpeğiydi.
Ben üstümde bulunan kırmızı pullu tişörtümle ilgi çekerken, kafamda duran leopar desenli gözlüklerimi gören kaçıyordu. Ayağımdaki ‘xoxo’ yazılı converselere ne demeli peki?
Uzun lafın kısası çok uyumsuz şekilde giyinmiştim. Saat geçsin diye beklerken Pia huysuzlanmaya başlamıştı. ‘Tamam Pia, yapma Pia, kalkıcaz Pia.’ demekten ağzım yorulmuştu. En sonunda Pia’nın istediği oldu ve kalktık. Beni gören genç yakışıklı oğlanlar bana durmadan masum denilebilen gülücükler sallıyordu. Ben ise aldırmadan yoluma devam edip karşıma tanıdık biri çıkması için Tanrı’ya dua ediyordum. Aynı yerlerde 5-10 kere tur attıktan sonra, karşıma tanıdığım biri çıkmadığı için üzülmekle meşguldum.
Tam o sırada, ‘Tamam artık gidiyoruz Pia, sıkıldım iyice.’ Derken karşıma Joseph Nicholas Beaumont çıktı. Hani benim şu yakın zamanda tanıştığım popüler arkadaşım.
Yanındaki köpeği Bobby ve Pia kudurmaya başlamışlardı, biz de biraz yürüdükten sonra en iyisi oturmak diye düşünerek bank aramaya başladık. En sonunda bir çift bank’tan kalktı ve biz anında o bank’a yumulduk.
’Nasılsın Joseph?’, ‘Hayat nasıl gidiyor Joseph?’ derken saatin epey bir geçmiş olduğunun farkına vardık.

Benim sorumdan sonra Joseph biraz gülümseyerek, "İyi gidiyor.Sen nasılsın?" cevabını verdi. Aslına bakarsan Joseph düşündüğüm gibi bir insan değilmiş, yani ben onu daha güleç ve komik olarak hayal etmiştim. Joseph'in sorusunu hemen yanıtladım. "İyiyim, teşekkür ederim Joseph."
Biraz yüzü gülümsedi ve ardından Bobby havlamaya başladı. "Bana neden nasılsın diye sormuyorsun Lily." demiş gibi havlıyordu. Susmak bilmedi, başımı ütülemişti.
Joseph, her ne kadar Bobby'i susturmaya çalışsa da Bobby'in susmaya niyeti yoktu.
En sonunda Joseph, Bobby'i dürtükleyince sustu ve ardından hırlamaya başladı. "Hıırrrr!"
Joseph'in bardağını taşıran son damla ise, Bobby'in hırlamasıydı. "Kes sesini!"
Herkes bize bakıyordu ve yavaşça Joseph’in kulağına fısıldadım. “Sakin ol Joseph. Herkes bize bakıyor farkında mısın?” Joseph’in yüzü söylediklerimden dolayı kızarmıştı. Kulağıma eğilerek cevap verdi. “Farkında değildim, bu köpek beni deli ediyor.”
Herkes bize bakıyordu ve ben bundan fazlasıyla rahatsızdım. Köpekleri alıp başka bir bank’a oturmak en iyisiydi. “Başka bir bank’a mı otursak? Fazla rahatsız oldum.”Hiç bir şey demedi. Yok bir şey olmaz anlamında yüzünü değiştirdi. “Aslında bir yerlere gitsek iyi olmaz mı?” diye sordu. “Vaktim yok, daha eve gidip havuza girip, duş alacağım.”