Melekle Şeytan'ın Dostluğu Buraya Kadar mı?

Saat sekizi beş geçiyordu ve hala evden çıkamamıştım. Bugün Marco’ya gitmekle yanlış mı yaptım diye düşündüm. Eve gelişim zaten yediyi bulmuştu. Bir de doğum günü partisine hazırlanmak… Dylan’la da bir türlü görüşememiştim. Ayrıca Suzzie’yi aramam gerekiyordu. Tüm düşünceleri kafamdan kovmaya çalıştım. Gereğinden fazla göze batan beyaz abiye elbise göğüslerimi ve kalçamı fazlasıyla ortaya çıkarıyordu. Değiştirsem mi diye düşünmeden edemedim. Siyah kurdele ile saçlarımdan aldığım iki tutamı arkada birleştirdim. Bembeyaz kanatların sağlamlığını bir kez daha kontrol ettim. Daha fazla geç kalmaya hakkım olmadığını düşünüp çantamı ve maskemi kaparak dışarı fırladım.



Limuzin on saniyede bir adım hareket ediyordu. Binlerce küçük araba vardı önümüzde, trafik ağzına kadar doluydu. Bonnie’ye yüzlerce mesaj atmıştım ama o bir saniyecik bile bana geri dönmeye yeltenmedi. Aslında işi başından aşkındır diye düşündüm, ama şu sıralar gerçekten beni ihmal ediyordu. Partiden önce gelmemi bile istememişti benden. Daha önceki doğum günlerinde hep iki saat öncesinde yanında olur hatta önceki gece onlarda kalırdım. Yıllardır yaptığımız bir şeydi bu, aksatmadan hem de. Şimdiyse nerede bile olduğunu bilmediğim, süper doğum günü partisine doğru yol aldığım bir arkadaşımdı. Gözlerimin dolduğunu fark etmem çok sürmedi. Hemen küçük bir ayna çıkarıp makyajımı kontrol ettim. Tanrı’ya şükür ki fazla zarar yoktu. Şoförün ani freniyle irkildim. “Biraz daha dikkatli olamaz mısın sen?” Evet, biraz fazla sert çıkışmıştım. Aslında Bonnie daha beterini yapmam için dürtüklerdi beni genelde bu durumlarda. Ben her ne kadar insanların kalbini kırmamaya özen göstersem de, o inadına hakaretler saçardı sinirlendi mi etrafa. Birbirine çok zıt iki karakterdik biz. O paraya ve ihtişama her şeyden çok önem verir, bense hiç aldırış etmezdim. Hatta doğum günü partisinde o safkan bir şeytan olmayı seçmişken, ben ilk dakikadan kararımı melekten yana kullanmıştım. Belki de yavaş yavaş bu farklılık aramızı açmaya başlamıştı, kim bilir.Belki de Melekle Şeytan'ın dostluğu buraya kadardı?



Kapıda duran kalabalıkta tanımadığım pek çok kişinin bulunması, gözümü korkutmadı değil. Hatta bir ara yanlış yere mi geldim diye düşündüm. Sonra birkaç tanıdık yüz, daha doğrusu göz görünce bir rahatlama ile girişe doğru ilerledim. İçerisi göz kamaştırıcıydı. Tanıdığım yüzlerce insan, farklı kostümler içinde bir yabancı olmuşlardı benim için. O kadar abartılı makyajlar, dehşet verici kostümler vardı ki, benimki yanlarında cidden çok sade kalıyordu. Belki kanatlarla işi kurtarırım diye düşündüm. Çoğu insan şeytan olmayı seçmişti bu gece için. Beklenen bir şeydi elbette bu, okulun seviyesini göz önüne alırsak. Garsonun elindeki tepsiden bir şampanya kaptım ve hızlıca yudumladım. Bonnie’yi aramaya çıkmam gerekiyordu, acilen. Bonnie’yle baş başa son derece sıcak dakikalar yaşamak için değil, aramızdaki sorunları halletmek için onu bulmam lazımdı. Belki yanlış bir gece seçmiştim bunu halletmek için ama daha fazla uzak kalmak içimi acıtıyordu. Şampanyadan minik minik yudumlar alarak zihnimi açık tutmaya çalışıyordum. Bir kararıp bir aydınlanan bu ortamda insanları seçebilmek pek de mümkün değildi. Ayrıca benim Dylan’ı da bulmam lazımdı bu akşam. O da kendi çapından küçük oyunlarından birini oynuyordu, beni bul öpücüğü kap adlı şapşal bir mesaj atarak. Sonunda sarı saçlı son derece seksi bir şeytan görmüştüm barda oturan. Hızlı adımlarla yanına doğru ilerledim. Duyduğum birkaç ıslık sesine aldırış etmeden kızın yanına oturuverdim. Yüzünü bana doğru çevirdiğinde gözlerindeki keskin bakışlar yüreğimi ağzıma getiriyordu. Hadi buradan kaçıp âlemlere akalım havasında bir gülümseme vardı dudaklarında. “Evet, tamam. Sen Bonniebon olamazsın. Sonra görüşürüz!”