Kavga

Taş gibi sert koltukta rahatsızca oturuyor, sigara dumanının havada kıvrılıp bükülüşünü izliyordum.
Mekân kapalıydı, fakat sigara yasağı uygulanmıyordu; bu da burayı sevmemin başlıca sebeplerinden biriydi. Kimse onları zehirlediğimi falan söyleyerek –sanki çok umurumdaydı!– başımın etini yemiyordu.
Garsonun birkaç dakika önce getirdiği kahveden büyük bir yudum aldıktan sonra, dudaklarımı dişleyerek Desiree’yi beklemeye başladım.
Bir saat önce Desiree evi aramış, benimle konuşmak istediği bir şey olduğunu söylemişti. Sesi biraz… kızgın gibiydi. Dokuz buçukta, her zaman buluştuğumuz yerde buluşmayı teklif etmişti, ben ise telefonu kapattıktan sonra üstümü değiştirmiş, kendimi metroya atmıştım. Şimdi ise saat ona çeyrek vardı ve ben hala bekliyordum…
Acaba konu neydi? Aileyle ilgili bir şey olması imkânsızdı; onun bana anlattıklarını kimseye anlatmamıştım, bunun dışında da olabilecek başka bir şey yoktu. Hareketsiz bir hayatım vardı. O halde bu ani buluşma isteğinin ardında yatan neydi? Düşünceler bir kovanın içindeki arılar gibi dolanırken beynimde, Desiree’nin bir şeyleri ararcasına etrafa bakındığını fark ettim. Beni görmesini kolaylaştırmak amacıyla ellerimi havaya kaldırdım, gülümseyerek. Yüzündeki ciddi ifadeyi bozmadan bana doğru yürümeye başladı…
“Naber?” diye sordum, masaya oturduğunda. “Nasıl gidiyor?”

Desiree soruma cevap vermeden dik dik baktı bir an, sonra konuştu: “Dünden önceki gün Ginger... Girdiğin ilişkiden zevk aldın mı?”
Ah, demek konu bu…
Söylediği gün dışarıda, internet sayesinde haberdar olduğum bir LGBT partisindeydim. Dışarıya çıkmak pek alışkanlığım değildir aslında, fakat o gece, dışarı çıkmayı çok istemiştim. Kafam güzeldi, dünya güzeldi, eh, kızlar da güzeldi… Ve orada Jessica ile tanışmıştım.
Sıradan bir görüntüsü vardı – sarı saçlar, mavi gözler, ince bir beden… Adı bile sıradandı, fakat ondan hoşlanmıştım. Farklılığa tapan biri olarak, bu da alışılmadıktı benim için. Geceyi beraber geçirmiştik ve belki bir ilişkimiz olabileceğini düşünmüştüm, fakat sabah kahve içerken San Fransisco’da yaşadığını söylemişti bana. Uzak mesafe ilişkileri ikimizin de beceremeyeceği kadar karmaşıktı, bu yüzden vazgeçmiştik. Ona taksi durağının yerini tarif etmiştim, o da gitmişti. Böyle bitmişti.
Sigaramı söndürüp arkama yaslandım. Birkaç dakika önce yüzümü kaplayan gülümsemeden eser yoktu artık; keyfim kaçmıştı.
Sanıldığı üzere, bir tercih meselesi değildi eşcinsel olmak. Zorla itildiğiniz bir yoldu. Tam aksi yoldan ilerlemeyi isteseniz bile vazgeçemezdiniz. Gerçi olduğum şekilde olmaktan memnundum – erkekler duygusal zeka yoksunu ve benmerkezci yaratıklardı.
Huzursuzca iç çektim. Desiree’nin bu tarz bir insan –bir homofobik– olabileceğini neden düşünememiştim ki? Yaptığımın yanlış olduğunu düşünmüyordum, bu yüzden kendimi savunmaya veya olmadığım birisi gibi göstermeye de niyetim yoktu. Bu yüzden bakışlarımı yüzüne doğru kaldırdım ve basitçe, sade bir şekilde “Evet,” dedim.

Cevabımın kısalığı, Desiree’yi şaşırtmışa benziyordu. Herhalde inkâr etmemi veya şaşırmamı bekliyordu, fakat iki seçenekle de pek işim olmazdı. İnkâr etmem için kötü bir şey yaptığımı düşünmem gerekirdi, şaşırmam için ise Jessica’nın ağzı sıkı biri olduğunu sanmam.
“Lezbiyenlikten memnunsun yani! Öyle mi?”
Kocaman açılmış gözlere ve neredeyse saç diplerine değecek kadar kalkmış kaşlarına bakarak başımı salladım. Neden memnun olmayacaktım ki? Erkekler ahmak yaratıklardı, kadınlar ise heyecan vericiydi. Yumuşaktılar, güzeldiler, zekiydiler…
Desiree’nin kızmaya başladığını görebiliyordum. Elini masanın üzerine koydu ve tekrar baktı gözlerime. “Yanlış yaptığının farkında değilsin,” dedi, yumuşak bir ses tonuyla. “Dünyaya, hayata kızgın olduğun için böyle davranıyorsun.” Uzanıp ellerimi tuttu. “Eğer annen seninle ilgilenseydi böyle olmazdın işte. Saçmalama lütfen.”
Şimdi de annem karışmıştı konuya… Karışmasa şaşırırdım zaten. Desiree, hemen o noktada göğüslere ve vajinalara olan tutkumdan vazgeçeceğime emin, gülümseyerek bakıyordu bana; fakat ben bunu istemiyordum ki! Olduğum şeyden memnundum. Olmadığım birisi gibi davranmak – işte bu beni öldürürdü. Ellerimi bir hışım çektim ellerinin arasından.
“Sana neyin doğru, neyin yanlış olduğuna karar verme hakkını kim veriyor?” diye sordum, buz gibi bir sesle. Gülümsemesinin solduğunu görebiliyordum. “Ah, doğru – buna sen karar vermedin. Tanrı verdi. Kadın ve erkek; birbirine yapboz gibi uyan üreme organları, üreme içgüdüsü, blablabla. Bunu bir de kürtajdan para kazananlara ve prezervatif üreticilerine soralım mı?” Sesim alaycıydı, fakat Desiree’nin bedenimi bir kılıf gibi kaplamaya başlayan öfkeyi görebildiğine emindim. “Ya da, tanıdığın herkes penis aşkıyla yanıp tutuşur, don değiştirir gibi sevgili değiştirirken benim kadınlardan hoşlanıyor olmamın nesi yanlış, sorarım sana? Ben de normal insanlar gibiyim – ben de âşık oluyorum, ben de fedakârlıklar yapıyorum ve evet, yeri geldiğinde ben de sevişiyorum. Bunun nesi sana battı? Ben senin aşk hayatına, kiminle çıkıp kiminle çıkmadığına karışıyor muyum? Hayır. O halde, sen de karışmamalısın, çünkü bu seninle olan ilişkimizi zerre kadar etkilemiyor.”
Nefes nefese kaldığım için susmak zorunda kalmıştım. Sinirle bir sigara yaktım, artık ılınmış olan kahvemden de kocaman bir yudum aldım. Desiree, az önce attığım minik nutuktan dolayı hala şaşkındı. Uzun bir süre daha şaşkın kalmasını diledim Tanrılardan, böylece bu kavga büyümezdi, birkaç dakika içinde evlerimize dağılırdık ve bu gün de burada biterdi.