Night Lights

Kiss and Fly Club... Herhalde böyle sıkıcı, monoton, berbat bir günün ardından bana iyi gelebilecek tek yer burasıydı. Belki bir kaç arkadaşla karşılaşıp bir şeyler içerdim. Evet hoş bir fikir gibiydi. Bulduğum mini kırmızı elbisemi giydikten sonra, şoför ile birlikte Kiss and Fly Club'a gittim. İçeri girdiğimde, çok fazla gürültü vardı ve tanıdık yüzler yoktu. Barda oturup bir Margarita söyledikten sonra, bir kaç çocuğun yanıma yaklaştığını gördüm. Serseri tipleri vardı. Biraz tısrtığım söylenebilir. Etrafıma bakınca okuldan tanıdık bir yüz gördüm ama ismini bilmiyordum. Sadece aynı sınıfta olduğumuzu biliyordum.

Serseri tipli çocuklardan uzaklaşmak için, onun yanına gidebilirdim. Tanışabilirdik. Belki de beni yanlış anlardı? Ama anlamayabilirdi de. Hızlı adımlarla yanına gittim ve oturdum.

"Çok... Çok tanıdık geliyorsunuz ama ? Amacım rahatsız etmek değil sadece, tanışıyor muyuz diye sormak için geldim."

Ah Crystal, niye yalan söyledin ki ? Şu tiplerden kaçıyorum. Bir düzgün sizi buldum beni korur musunuz ? deseydin ya.

Çok itici bir tip gibi gelmişti. Bakışları hiç hoşuma gitmemişti. Belki de onun yanına gelmem bir hataydı.

''Hadi ama. Yapma kızım. O serserilerden kaçtığın çok belli. Ama şuan hiç havamda değilim ve sana abilik ya da sevgililik yapamam. Ve yapmamda zaten.''

Ne diyordu bu? Abilik mi? Sevgililik mi? Delirmişti. Ben o yüzden gelmiştim evet ama bu kadar da terslemesine gerek yoktu. Yanına gelmemeliydim. Sadece küçümser bir bakış atıp,
arkamı döndüm. Onunla muhattap olmamam gerekirdi. Arkamı dönüp giderken, kolumdan biri tuttu. Arkamı döndüm. O çocuktu.

"Ah, ne oldu? Vaz mı geçtin? Canım bak yanına bile gelmemeliydim. Ben gidiyorum. Keyfine bak sen."

Ama çocuk beni bırakıcak gibi durmuyordu.

Gülümsemişti. Tamam itiraf etmeliydim, çok tatlı bir gülümsemesi vardı. Ama beni cezbedecek kadar değildi. Kolay kolay birinden hoşlanmazdım ben. Zaten bu çocuktan da sadece tek gecelik bir şeyler olurdu. Kız arkadaşı olduğunu hiç sanmıyordum.

''Hadi ama. Ben bu kadar çabuk pes edeceğini düşünmemiştim tatlım. Baksana ikimizinde kafa dağıtmaya ihtiyacı var gibi gözüküyor.''

Pes etmek mi? Ben sadece onun yanına, serserilerden kurtulmak için gelmiştim. Kesinlikle öyle bir niyetim yoktu. Daha çocuğun adını dahi bilmiyordum. O da beni tanımıyordu. O kadar basit bir kız değildim ben. Beni kolay kolay elde edemezdi.

"Bak canım, ben pes etmem. Ama pes edilecek bir durum da göremiyorum ortada. Ben sadece seni birine benzettiğim için geldim. Ama görünüşe göre tanışmıyoruz. O yüzden gidiyorum. Sana da iyi eğlenceler."


Daha arkama dönmeme fırsat vermeden, kolumdan tutmuştu.

''Daha ne kadar naz yapıcaksın?? Hadi ama senin de keyfinin yerine gelmeye ihtiyacı var. Bu son üsteleyişim. Bir dahaki olmaz. İyi düşün.''

Göz kırpıp barmenden 2 tane martini istedi. Gitmek ve gitmemek konusunda kararsızdım. Ne yapmalıydım bilmiyorum. Sadece eğlence için takılabilirdik. Zaten hayatta ileri gidemezdim bu çocukla. Tamam yakışıklıydı ama züppeydi de. Arkamı dönüp bara yanına oturdum. Önce tanışmamız gerekirdi sanırım. En azından çocuğun adını öğrensem iyi olurdu.

"Tamam, ama her hatanda gidebilirim haberin olsun. Önce adını söyle. Kimsin? Bir tanışalım değil mi?"

Gülümsedi. Bende gülümsedim. Git gide sert çocuk havasından çıkıyordu. Bu iyiye işaretdi. Bir yandan martinimi yudumlayıp diğer yandan etrafıma bakıyordum. Tanıdık birilerini görmek istemiyordum açıkçası. Gerçi bu saatlerde bütün arkadaşlarım burada olurdu. Çocuk bana döndü, ve anlatmaya başladı.

''Ben Calbert. Calbert Radbourne. Ama 2. ismime gerek yok. Sir Stafford II. Sınıftayım.Senin adın ne güzel bayan? Yoksa melek falan mısın??''

Ah bide, aynı sınıftaydık. Daha önce hiç sınıfımdan birilerini beğenmemiştim. Sevgilimde benden büyüktü zaten. Ama bu çocuk yakışıklıydı. İltifat etmeye çalışmıştı. Ama bana bu laflar pek sökmezdi. Çok iltifat isteyen bir kız da değildim zaten.

"Adım, Crystal. Sadece Crystal. Harrison Jewell II. sınıf öğrencisiyim. Pek kayda değer bir hayatım yok aslında."

Soracak bir şeyim yoktu. Ne sorabilirdim ki? Aklıma hiç bir şey gelmemişti. Belki de sevgilin var mı diye sorabilirdim. Ama o zaman sanki istekliymişim gibi dururdu.

"Ee, sevgilin var mı bakalım?"

Belki de sormam bile hataydı. Böyle yakışıklı bir çocuğun boş olma ihtimali aklımın ucundan dahi geçmiyordu. Ama huyları sayesinde olmayada bilirdi.

''Hayır tabiki. Kızlar pek ilgi alanıma girmez. Aslında girer ama birilerine sarkıntılık yapmak benim tarzım değil. Bir sürü kız asıldı ama hiçbiri tarzım değil.''

İşte tahmin ettiğim cevap... Tipik genç zenginler gibi konuşmuştu. Ama çok cazibeli bir kişiliği vardı. Konuşucak konu gelmiyordu aklıma. Bakalım ne diyecekti. Onu dinliyordum, bir yandan da süzüyordum. Arkada Rihanna - Who's that chick çalmaya başlamıştı. Pek sevmezdim ama tam dans edilecek şarkıydı.

''Şimdi dans zamanı. Hadi bakalım bebeğim göster kendini.''

Kesinlikle bunu istiyordum. İnkar edemezdim. Ama umarım kimse beni onunla dans ederken görmezdi...

"Tamam o zaman, hadi dans edelim."

Yavaş bir şekilde yerimizden kalktık. Tereddütlüydüm, pistin ortasına doğru ilerledik. Ve dans etmeye başladık.

Güzel dans ediyordu, bu hoşuma gitmişti. Bu iş nereye varacak bilmiyordum. Ama korkmadığım söylenemezdi. Beni öpmeye başlamıştı. Her ne kadar onu istesem de beni kendine çekiyordu. Bundan nefret ettiğim söylenemezdi ama pek istemiyordum. Öpüşünü bitirmesi için dua ettim denebilir. Beni bıraktığında nefes nefese kalmıştım.

''Sence de başbaşa kalma zamanımız gelmedi mi ??''

Hayır, hayır. Bunu yapamazdım. Pek istemiyordum da. Ayrıca sevgilim vardı benim. Böyle davranamazdım. En başta bunu yapmam büyük hataydı zaten.

"Ah, hayır. O kadar çabuk değil."

Kollarından çekildim ve hızlı adımlarla mekanı terk ettim. Belki de hayal kırıklığına uğramıştı. Ama pek umurumda değildi.

-SON-