arkadaşlık bize göre değil

Konu: arkadaşlık bize göre değil Paz Tem. 31, 2011 10:28 am

arkadaşlık bize göre değil Leighton-leighton-meester-23615982-100-100

ps: npc karakterler vardır

Beyaz pijaması ve dağınık saçlarıyla evin içinde aceleci bir tavırla dolaşıyordu Crystal. Bir yandan sinirli, bir yandan endişeli bir şekilde, kıyafetlerini giymeye çalışıyor ayrıca günlerdir kayıp olan cüzdanını bulmaya çalışıyordu. Ailesi nedeniyle tanıştığı tüm arkadaşlarından nefret etmişti bu zamana kadar. Ona göre bu çok saçma bir şeydi. Kendi arkadaşlarını kendi seçebilecek yaşta olduğunu düşünüyordu Crystal. Ama ailesi bu konuda ısrarcı davranmaya kararlıydı. Sadece bir kahve, ardından o sürtüğün yüzünü görmek zorunda değilim. Bu düşünce; biraz dana sakinleşmesini sağlıyordu. Ama yine de onunla buluşmak, ve yakın arkadaş olduklarını kanıtlamak oldukları küçük Stacy Brown, sinirlerinin yeniden hoplamasına neden oluyordu. Düşüncelere dalıp, saate bakmaya unuttuğunun farkında değildi. "Tanrım! Saat 1 oldu mu?" Brianna ile buluşmaya geç kalması durumunda, kızın ne kadar sinirlenebileceğini tahmin etmek zor değildi onun için. Kardeşini Paris'te bırakıp New York'a dönmesiyle, ilk defa dışarı çıktığı söylenebilirdi. Burayı özlemiş miydi? Bu konuda hiç bir fikri yoktu. Buradan gitmeye karar verdiğinde, hiç bir şey güzel değildi onun için. Ama buraya dönüp, yepyeni bir hayata başlama fikri son zamanlarda aldığı en iyi karardı onun için. Daha fazla geç kalmak istemediğinden, hızlı bir şekilde çıktı evinden. Evine son derece yakın olan Starbucks'a varması, pek uzun sürmemişti.

Muhtemelen içeri girdiğinde nefret dolu gözlerle onu bekleyen bir kız onu bekliyor olacaktı. Bununla yüzleşmek zorundaydı. Ama beklediği olmamıştı. İçeride boş masalardan başka hiç bir şey yoktu. New York gece hayatını severdi, insanların öğlenin saat 1inde dışarıda ne işi vardı ki? Bildiği bir şey vardı ki; oturup beklemek zorunda olduğu düşmanı, bir kaç dakika içinde gelmezse, buradan gidecekti. Çünkü Crystal, bekletilmeyi sevmezdi. Umduğundan kısa süre içinde, sırayla Stacy ve Brianna geldi. Ne kadar berbat bir isme sahipti öyle; Brianna. Yüzüne sahte bir gülümseme takıp, kısa süreliğine rol yapmanın vakti gelmişti artık. "Ah, hoş geldiniz kızlar." Kızların oturması, ardından içecek bir şeyler alıp konuşmaya başlamaları kısa bir süre içinde gerçekleşmişti. Brianna ile birbirlerine bakıp gülmek zorunda kalmaları, ikisi içinde zor gibi görünüyordu. Ama ikisi de çok iyi biliyordu ki Stacy, en ufak bir düşmanlığı sezerse ikisi içinde hiç iyi olmazdı. Çünkü, Brianna'nın da, Crystal'ın da aileleri bu konuda gerçekten ısrarcıydı. Aileler arkadaşsa, çocuklar da arkadaş olmalıydı. Kural buydu. Ve bomba, yine Stacy'den gelmişti. "Ee kızlar, neden bu kadar suskunsunuz bugün? Hadi ama, anlatacak hiçbir şeyiniz yok mu bakalım?" Olmaz olur muydu hiç? Nasıl kavga ettiğimizi, nasıl birbirimizden nefret ettiğimizi anlatabilirdik. Ama tabii, bu sadece bir düşünceydi. "Bence bu kısmı Brianna'ya bırakabiliriz, baksana geldiğinden beri bir çift laf bile etmedi." Brianna'nın gözlerindeki nefret, ciddi derece de kolay okunuyordu. Crystal'ın yapmaktan hoşlandığı bir şeydi bu aslında, Brianna'nın daha fazla ve daha da fazla sinir olmasını saglamak.

Konu: Geri: arkadaşlık bize göre değil Paz Tem. 31, 2011 11:57 am

O güzel yatağımda uykumun en güzel bölümündeyken annemin beni kaldırması ve bugün arkadaşlarının çocuklarıyla buluşup kahve içecek olacağımız gerçeğini yüzüme vurması gerçekten çok kötüydü. Göz bandımı çıkarıp annemin yüzüyle karşılaştığımda ise bunun bir kabus olması için dua ediyordum, ne yazıksa ki değildi. Anneme kalktığıma göre odamdan çıkmasını söylediğimde ise yüzünde bir gülümse oluşarak odamdan çıktı. Nasıl olur da biz ikimiz onunla aynı masada kahve içebilirdik? Evet ilk bakışta şaka gibi gelse de değildi. Ha bide Stacy vardı. O ikinci bombaydı. Fazla zeki bir ucube, Crystal'le olan anlaşmazlığı sezmemesi gerekiyordu eğer sezerse hiç iyi şeyler olmayacaktı. Bugün içerisinde hem Crystal le çok iyi anlaşıp hemde Stacy denen kıza bunu belli etmeyecektim,evet zor bir gün beni bekliyordu. Uykum normalde yataktan kalktıktan yarım saat sonra dağılan ben, yataktan beş dakika önce kalkmama rağmen gözlerim fal taşı gibiydi. Terliklerimi ve saten sabahlığımı üzerime geçirip banyonun yolunu tuttum. Sıcak su vücuduma iyi geliyordu. Çok oyalanmadan çıkmam gerektiğini düşünmeye başlamıştım. Eğer Crystal ile Stacy yalnız başlarına kalırlarsa bir açığımızın ortaya çıkma düşüncesi beni şimdiden yıkmaya yetmişti. Banyodan çıktığım gibi kıyafet odamın yolunu tuttum. Pembe ve gri uyumunu kullanacaktım. Gri kısa kollu önü fırfırlı gömlek üzerine göğüs hizasında başlayan toz pembe bir etek bugün için ideal bir kıyafet olabilirdi. Vücudumu kuruladıktan sonra seçtiğim kıyafetleri üzerime geçirdim. Onu uygun bir ayakkabı seçtim. Platform topuk olabilirdi bugün için. Telefonum, çantam ve diğer eşyalarımı da topladıktan sonra aşağıya indim. Claire yine iş başındaydı,kahvaltılıkları toparlıyordu. Ona da görüşürüz dedikten sonra koşar adımlarla evden çıktım. Şoförü önceden haberdar etmiştim kapının önünde beni bekliyordu kapımı açtı ve eşyalarımı yerleştirdikten sonra bende arabaya gittim. Gideceğimiz yer çok uzak olmasa da yürümek pek iç açıcı değildi. Şoföre teşekkür edip indiğimde ise Stacy tam kapıdan içeri giriyordu ki beni görmesiyle duraksadı. Selamlaşma merasiminden sonra içeri girdik. Kapıyı hafif araladığımda Crystal direk gözüme çarpmıştı her zamanki gibi kusursuz görünüyordu sürtük. Yanına gittiğimde ise ''Ah, hoş geldiniz kızlar'' diyerek selamlamıştı bizi. Bu duruma alışmam biraz zaman alacaktı anlaşılan. Ama tedirgin davranışlarım beni her an ele verebilirdi. Kendime çeki düzen vermeliydim. İçeceklerimiz geldikten sonra büyük bir sessizlik çöktü. Kimse konuşmuyordu eğer biraz daha konuşmazsak Stacy bir şeyler olduğunu anlayacak diye düşünürken Stacy bu sessizliği bozdu."Ee kızlar, neden bu kadar suskunsunuz bugün? ''Hadi ama, anlatacak hiçbir şeyiniz yok mu bakalım?" Anlatacak o kadar çok şeyim vardı ki aslında mesela burada olanlara nasıl dayandığım ya da nasıl kavga ettiğimiz falan. Crystal cevap verdi. "Bence bu kısmı Brianna'ya bırakabiliriz, baksana geldiğinden beri bir çift laf bile etmedi." bu söz üzerine topu bana atmıştı herkes benden bir yanıt bekliyordu.Yüzümde bir gülümseme oluşturarak''Ne anlatayım ki Stacy her şeyi zaten Crystal biliyor,biliyorsun ondan bir şey saklamıyorum hayatımda biri yok, alışveriş yapıyorum,geziyorum Crystal de beni yalnız bırakmıyor'' bu sözlerimden sonra Crystal iki üç dakika kendine gelemedi. Yalan kabiliyetim olduğunu biliyordu ama bu kadar olduğunu bilmiyordu. Açıkcası bende şaşırmıştım kendime kız bu cevaptan sonra muhabbete devam etti. Crystal ile çocukluktan beri tanışıyorduk. Bu yüzden bir çok anımız yani kavgamız olmuştu. Laf arasında ne kadar uzun zamandan beri tanıştığımızdan bahsederken kız tek bir soru ile sözümü bölmüştü. Crystal'e dönerek çocukluk anılarımızı anlatmamızı istemişti. Ama kıza her zaman iyi geçindiğimizi söylemiştik bakalım Crystal ne gibi yalanlar uyduracaktı..

Konu: Geri: arkadaşlık bize göre değil Ptsi Ağus. 01, 2011 2:19 am

''Ne anlatayım ki Stacy her şeyi zaten Crystal biliyor, biliyorsun ondan bir şey saklamıyorum hayatımda biri yok, alışveriş yapıyorum, geziyorum Crystal de beni yalnız bırakmıyor." Crystal, bunu anlamakta güçlük çekmişti açıkçası, ona göre sadece normal takılan iki insan gibi davranmaları gerekiyordu. Can dostu yada en yakın arkadaş değil. Eğer daha da yakın gibi davranmaya çalışsalardı, Stacy bunu daha kolay bir şekilde anlayabilirdi. Ama Brianna bunu düşünecek kadar akıllı değildi Crystal'a göre. Aslında, hiçbir şeyi düşünecek kadar akıllı değildi. Crystal, yüzünde ki anlam veremediği tuhaf gülümsemeyle saatine baktı, geleli daha on dakika bile olmamıştı. Yüzünü hafif buruşturdu ki bir kaç saniyelik ifade değişikliği Stacy'nin yanlış bir şeyler döndüğünü anlamasına yetmişti.

"Ne oldu Crys, bir sorun mu var yoksa?" Hadi ayıkla pirincin taşını. Hemen bir yalan uydurmalıydı, ama Stacy'nin şüphelenmesi durumu ve Crystal'ın zor durum altında kalması Brianna'nın keyfini yerine getirmiş gibi gözüküyordu. "Evde bir kaç tatsızlık yaşanmıştı, aklıma geldi sadece. " Yeniden sahte eğleniyor ifadesini takınmıştı genç kız. Bir türlü bitmeyen sahte gülümsemeler, Brianna'nın sinir bozucu bakışları, Crystal'ın ister istemez sinirinin bozulmasına yetiyordu. Özellikle de Brianna'nın bu durumu kullanması, her şeyi daha da sıkıcı bir hale sokuyordu. Ama bu durumu ona bırakmayacaktı Crystal. Onun kazanmasına izin vermeyecekti. Kendisi de gayet akıllıydı ve ne yapması gerektiğini iyi biliyordu. "Brianna, tatlım sormayı unuttum. Hiç anlamıyorum; herkesin senden bu kadar nefret etmesi neden? Bazen tek arkadaşının ben olduğumu düşünmeye bile başlıyorum." Eğer Crystal, Brianna'yı gerçekten tanıyorsa bu soruya cevap vermezdi. Veya geçiştirirdi. Çünkü o hiç bir zaman doğruları söylemeyecek kadar yüzsüzdü. Hatta bazen Crystal, ailesinin bile ona nasıl katlandığını merak ediyordu. Veya kendi ailesinin. Çünkü onlar bile Brianna'yı çok seviyordu. Ama Crystal'a göre o; hep lider olduğunu düşünen, şımarık küçük bir kızdı. Ve daha fazlası. Kahvesinin soğumaya başladığını fark edip, bir iki yudum aldı. Hep sevmişti zaten Starbucks kahvelerini. O sırada ise Brianna, az öncekinden daha fazla sinirli görünüyordu.

Belki de daha fazla sinirlendirse, her şey eğlenceli hele gelebilirdi. Gerçi bunlar Crystal'a göre şeyler değildi, Brianna gibi bir kız değildi o. Ama söz konusu o olunca, her şey çığırından çıkabiliyordu. Gerçekten, eğer arkadaşları varsa o kızda ne buluyorlardı? "E hadi ama Brie, burada biz bizeyiz. Cevap verebilirsin, merak etme kimseye söylemek gibi bir niyetimiz yok."

Konu: Geri: arkadaşlık bize göre değil Ptsi Ağus. 01, 2011 5:16 am

Bu tatlı sohbet devam ederken Crystal Stacy'nin lafını keserek konuşmasına başladı. "Brianna, tatlım sormayı unuttum. Hiç anlamıyorum; herkesin senden bu kadar nefret etmesi neden? Bazen tek arkadaşının ben olduğumu düşünmeye bile başlıyorum." dedi. Crystal ettiği laflar karşısında beni üzeceğini yada kıracağını düşünüyor olamazdı. Benim incinemeyeceğimi biliyordu. Evet beni sevmeyen fazlasıyla kişi vardı ama beni seven insanlar çok fazla olsa ne değişecekti ki. İnsanların beni sevmesi için özel bir şey yapacak bir insan değildim. Evet ideal arkadaş olmasam da ben seven insan bu halimle sevmeliydi. Hafif soğumuş kahvemi yudumladım ve gülümsedim cevap verme lüksünde bulunmadım çünkü buna vereceğim cevap beni ele verebilirdi. Yavaş yavaş sinirleniyordum ama sinirimi belli etmemeliydim. Bu yüzden etrafa tepkisizce gülümsüyordum. Tam olay kapandı diyecekken Crystal söze atladı. "E hadi ama Brie, burada biz bizeyiz. Cevap verebilirsin, merak etme kimseye söylemek gibi bir niyetimiz yok." bu sözleri gerçekten güldürmüştü bu sefer beni. Çevremdeki insanları süzmeye başlamıştım. Ta ki Stacy tırnaklarını masanın üstüne vurana dek.Benden bir cevap bekliyorlardı her ikisi de . Kafamı onlara çevirdiğim gibi sözüme devam ettim.'' İnsanların beni sevip sevmemesi hakkında bir şey diyemem bu onlara kalmış bir şey,herkesin bir kişiliği var ve uyan insanlar sever, uymayan insanlar sevmez bunu bu kadar sorun haline getirmene gerek yok Crystal hele ki ben bu durumdan rahatsız değilsem.'' Bu sözüm üzerine uzunca bir süre sessizlik yaşandı. Verdiğim cevap gayet seviyeli ve resmiydi , atışmak için uygun zaman değildi. Kahvem bitmişti hem kahve hemde kahvenin yanında bir şeyler yemek için garsonların olduğu bölüme baktığımda saçları özensizce arkada toplanmış cılız garsonla göz göze geldim ve yanıma çağırdım.
-Buyurun efendim, ne alırsınız?
-Ben bir tane Caramel Macchiato yanına ise mozaik pasta ve karamel dolgulu Muffin
Kız kafasını onaylar şekilde salladı ve hızlı adımlarla istediklerimi hazırlamaya başladı. Buraya oturduğumuzdan beri devamlı Crystal ile ben konuşuyorduk, Stacy sadece gözlem yapıyor ve bu durum beni cidden sıkmaya başlamıştı. Sonunda siparişler gelmişti. En azından pastamı yerken kimse benden konuşmamı beklemeyecekti. Evden çıkmadan önce annem Stacy'nin erkek arkadaşı ile yaşadığı sorunlardan ve bu sorunları açacak konuşmalardan kaçınacağımı tembihlemişti. Bende annemin istediğini yaparak Stacy'e döndüm. ''Eee Stacy Aaron nasıl? Duyduğuma göre aranız iyiymiş keşke hepimizin böyle ilişkileri olsa'' dedikten sonra kızın gözlerinin yavaş yavaş dolduğunu fark edebiliyordum.Zor yutkunur hale gelmişti kelimeleri söylerken zorluk çekiyordu tam ayrılmalarını anlatmaya başlayacaktı ki yine sözüme devam ettim. ''Aman tanrım nasıl unuturum ? O seni aldatmıştı hemde en yakın arkadaşınla, kusura bakma birden aklımdan çıkmış'' dedikten sonra kız kendini tutamayıp hıçkıra hıçkıra ağlayarak tuvalete gitti. Uzunca bir süre de gelmezdi. Crystal yaptığımı takdir edercesine gülümsedi.Ve sohbetimize devam ettik.

Konu: Geri: arkadaşlık bize göre değil Ptsi Ağus. 01, 2011 9:58 am

Brianna pek bir düşüncelere dalmış görünüyordu, etrafındaki insanları süzüp hiçbir şeyi umursamıyormuş gibi duruyordu. Aslında bu onun her zamanki sinir bozucu tavırlarından biriydi; gözlerini devirip insanları küçümsüyor gibi bakıyordu. Ve bu, Crystal'ın ona karşı nefret etmesinin sebeplerinden biriydi. İnsanları küçümsemek, övülecek bir davranış olmamalıydı. Yada, bu davranış onun sevilmesine neden olmamalıydı. '' İnsanların beni sevip sevmemesi hakkında bir şey diyemem bu onlara kalmış bir şey, herkesin bir kişiliği var ve uyan insanlar sever, uymayan insanlar sevmez bunu bu kadar sorun haline getirmene gerek yok Crystal hele ki ben bu durumdan rahatsız değilsem.'' Ah, yalnızlığı seven küçük genç kız. Bir insan böyle davranıp ne kadar mutlu yaşayabilirdi ki? Ya da nasıl yaşayabilirdi? İnsanlar yalnızlıktan zevk alamazlardı, ama Crystal her ne kadar ondan nefret etse de, içinde birazcık da olsa insanlık olduğunu düşünüyordu. Belki de çok derinlerde.

Crystal'ın erken geldiğinden dolayı erken sipariş vermesi, garsonun masaya ikinci defa daha uğrama ihtiyacı hissetmesine neden olmuştu. Brianna ve Stacy siparişlerini vermelerinin ardından, kısa sürede gelmişti istekleri. Crystal'ın kafasına takılan şey ise, Stacy'nin neden bu kadar suskun olduğuydu. Büyük ihtimalle bir sorun vardı ama eğer bu kız Stacy ise ağzından laf almak çok güçtü. Özellikle kendi özel hayatı konusunda. Crystal bir şey söylemeyi planlarken, Brianna'nın da aynı şeyi düşündüğünü fark etti. ''Eee Stacy, Aaron nasıl? Duyduğuma göre aranız iyiymiş keşke hepimizin böyle ilişkileri olsa.'' Brianna'nın bunu çok kin dolu bir sözle söylediğini fark etmişti Crystal. Nedenini anlaması kısa sürmemişti fakat. Bu cümlenin ardından Stacy'nin gözlerinin dolması gecikmemişti.

''Aman tanrım nasıl unuturum ? O seni aldatmıştı hemde en yakın arkadaşınla, kusura bakma birden aklımdan çıkmış." Ve bu sözlerinin ardından, Brianna'dan bile daha çok nefret ettiği kız hıçkırıklar içinde tuvaletin yolunu tutmuştu. Bu, kısa bir an için takdir edilir gelmişti kıza. Kısa bir süre, yaşadığı her şeyi unutmuştu çünkü. Birden gülümse dolu on suratının, ifadesiz bir hal alması Brianna'nın dikkatini de çekmişe benziyordu. Bir anlık eğlence, yine nefrete dönmüştü. "Aslında, biraz ağır olmadı mı bu söylediklerin? Seni ilgilendiren bir konu olduğunu düşünmüyorum şahsen." Brianna'nın cevap vermesine vakit olmadan gelmişti Stacy elindeki peçeteyle göz yaşlarını silerek. Artık pek keyifli durmuyordu, ve gözlerindeki sinir Crystal'ın bile ürpermesine neden oluyordu. "Artık benim kalmamın vakti geldi, siz keyfinize bakın. Benim keyfim yeterince kaçtı zaten." İkisininde bir kelime dahi söylemesine fırsat vermeden mekandan hızlı bir şekilde ayrıldı Stacy.

Konu: Geri: arkadaşlık bize göre değil Ptsi Ağus. 01, 2011 2:42 pm

Crystalin dediklerinin karşısında koltuklarım kabarmıştı. Stacy bunu hakketmişti. Yazık oldu kıza ağlaya ağlaya tuvalete gitmişti. Yüzümde bir gülümseme oluşmuştu sonuçta o kız bunu hakketmişti.Crystal bana dönerek "Aslında, biraz ağır olmadı mı bu söylediklerin? Seni ilgilendiren bir konu olduğunu düşünmüyorum şahsen." dedi. Tam cevap verecektim ki yamuk prensesimiz dibimizde bitti yine. Anlaşılan sinirlenmişti biraz amacım farklı bir şey değildi zaten.Kafasını bize doğru çevirerek "Artık benim kalmamın vakti geldi, siz keyfinize bakın. Benim keyfim yeterince kaçtı zaten." dedi ve cevap vermemize fırsat tanımadan gitti. Arkasından yalvaracak değildim ama görüşürüz falan derdim en azından. Yaşlı gözlerle mekandan uzaklaşırken bu tavrı benim kahkaha atmama neden oldu. Ciddi anlamda komik görünüyordu, hele bir de gitmesi girince işin içine yılın en komik olayı seçilebilirdi. Şaka gibiydi ama Crystal ile baş başa kalmıştık. Ve ne konuşacağımız konusunda hiçbir fikrim yoktu. Laf atmalımıydım ya da kalkıp gitmeliydim? Kafamda bu tarz sorularla düşüncelere daldım. Anlaşılan o da benimle aynı şeyleri düşünüyordu. Böyle susarak durmaktansa daha iyi bir yol olmalıydı. Sonunda sessizliği bozmaya karar vermiştim burada edeceğimiz iki çift laf bizi dost yapmazdı. Sonuçta sevgilimden onun yüzünden ayrılmıştım geçmişte, ve bir çok kez yoluma taş koydu. Bizim aramızdaki buzları eritebilecek kelimeler henüz yeryüzünde bulunmuyordu. Suratımı masadan kaldırıp kahvemden bir yudum alarak sözüme devam ettim. '' Yaaa Crystal ne olduğunu bilmeyen insanlara ne olduğunu hatırlatacaksın .'' Crystal böyle bir söz beklemiyordu. Bende kendimden böyle bir söz beklemiyordum ama bir kere de söylemiştim. Düşmanlığımız konuşmamıza engel olamazdı her halde. Acaba ters bir yanıt verir mi diye düşünmeye başlamıştım, ama Crystal'i tanıyordum ve o böyle bir şey yapacak bir insan değildi belli mi olur? İnsanlık hali sonuçta ben ona nasıl olduğunu soruyorsam hele ki benim gibi bir insan soruyorsa o çok rahat beni tersleyebilirdi. Arkama yasladım , kahvemden bir yudum daha aldım tam Crystal söze başlayacaktı ki o sinir bozucu garson tekrardan yanımıza geldi. Tepside iki tane kahve duruyordu ve tamda kahvelerimiz bittiği an da gelmişti. Hemen sert bir şekilde garsona bağırdım.''Biz sizden kahvemi istedik!'' garson tedirgin bakışlarla kafasını eğip konuşmasına devam etti.''Yok hanım efendi siz istediğiniz için değil karşı masadaki beyler yolladı. '' bu sefer cidden yaşadığımız olayları garipsemiştim. Kafamı çevirip baktığımda ise iki yakışıklı bize doğru bakıyorlardı. Bir bunlar eksikti her şey normalmiş gibi. Uzunca bir süre Crystal çocukları süzdü. Teşekkür niyetine konuşmamızı falan bekliyorlardı belkide ama hiç öyle bir niyetim yoktu. Kafamı çevirip konuşmama devam ettim. ''Seninle konuşmak isterdim ancak akşama misafirlerimiz olacak Şoför ve Claire hazırlanmaya çoktan başlamışlardır, akşam için hazırlanmalıyım bugün zevkliydi '' dedikten sonra masanın üzerinde duran telefonumu çantama koydum ve ayağa kalktım, Crystal'e gülümsedim pek içten olmasa da bunu o da bende biliyordum. Bütün akşam arkadaş olabileceğimizi düşündüm anladım ki arkadaşlık bize göre değildi...

Konu: Geri: arkadaşlık bize göre değil Salı Ağus. 02, 2011 4:32 am

--RP SON--

» Arkadaşlık bambaşkadır.
» Düşündüğün gibi değil.
» fireja değil fireya.
» Dinlenmek istiyordum, kavga değil.
» Rp aşkı geldi Öyle böyle değil