Sinirlenmek Pancara Dönüşmek Gibi.

Raven Kalenkow & Desiree Schult


Raven üstünde ki bluzu çekiştirdi ve evin kapısını kapattı ve önünden geçmekte olan taksiyi durdurdu. Kendisini içeri attı. 'K&C Restoranı lütfen.' Taksi şoförü ona birkaç saniye daha baktıktan sonra taksinin direksiyonun kırdı ve K&C restoranına doğru arabasını sürmeye başladı. Bu sırada Raven’da küçük kırmızı çantasından aynasını çıkardı. Her zaman ki gibi hoş göründüğüne kanaat getirdikten sonra taksinin penceresinden dışarıya bakmaya başladı. Ne istiyordu şimdi bu Des? Eğer kafa falan buluyorsa acısını iyi çıkaracaktı Raven. Zaten Dae ile olan ilişkisinden hep şüphelenmişti. Dae’yi doldurmuş olmalı diye geçirdi içinden. Des ile düşmanlığı nasıl başlamıştı? Evet hatırlıyordu. Dae ile onun yakın ilişkisini fark ettiğinde. Hatta Dae’nin arada sıra Raven’ın ile olan planlarını iptal edip onunla buluşmaya başladığından beri. Tabi Dae gene Raven’a her zaman ki gibi davranıyordu ama sonunda ilişkileri zayıflamaya başlamıştı. Son buluşmalarında Dae ile arasında ki bariz soğuk duyguları hatırladı.
Fransa’dan beri ayrılmazlardı onlar. Belki de Dae intikam alıyordu bir taraftan. Çünkü Fransa’da Van ile gezerken Dae onlarla birlikte gelmiyordu. Van’ı sevememişti. Oysa Van, Raven’a göre süper ötesi Fransız hatundu. Van’ın artık NY’de olması içinde bir sevinç kıpırtısı oluşturdu. Yalnız kalmayacaktı hem kendi kafasından biri ile takılacaktı. Birde C vardı. Claudia. Arada sırada kafelerde buluşmaları bile yetiyordu onlara. Baleden sonra ki zamanları birlikte geçirmek iyi geliyordu. Eve’de vardı. Resmen ikizi diye tabir edeceği kız. Ama konu bu değildi? Des ne istiyordu? Zaten Dae ile aralarını bozmuştu. Hangi konudan bahsedecekti? Raven içini yiyip yiyip bitiriyordu. Sırları var mıydı? Pek sayılmaz. Herkes bilirdi Raven işkenceci sürtüktü. Yattığı adamların çetelesini tutan şapsal bir birinci sınıf öğrencisi bile vardı. Dae bunları biliyordu ama Dae Raven’ın içini de biliyordu. Aslında böyle sürtük olmak istememişti. Hoş Moskova’dan beri böyleydi. O kadın onu değiştirmişti. Kadın. İsmini ağzına almak bile geçmiyordu içinden. Kadın onu Moskova’da ki her türlü partiye götürürdü, içkiler içirirdi, kötü yola düşürürdü. Bekâretini bile o yıllarda kaybetmişti. Nasıl kaybettiğini, kimle yattığını bile bilmiyordu. Raven düşüncelerini bir süzgeç gibi gözden geçirmeye başladı. Des, bir şey öğrenmiş olmalıydı ki kesinlikle santaj yapacaktı. O kızın karakterini anlamıştı. Dae’ye söylemediği bir şey olduğundan emindi. Arthur. Hayır. Onu öğrenmiş olamaz. Nasıl?
Des, Arthuru öğrenmiş olabilir miydi? Annesinin kendinden yaşça küçük – Raven’dan üç yaş büyük – kocası ile yaşadığı ilişkiyi. Dae’ye bunu söylemek istememişti. Evet, Dae Raven’ın birçok erkekler yattığını bilirdi ama annesinin yeni kocası ile de birlikte olduğunu öğrenince onun gerçek bir sürtüğe dönüştüğünü düşünebilirdi. Gerçek bir sürtük mü? Bunun yapayı varmış gibi. Taksi aniden durduğunda Raven neredeyse koltuğa yapışıyordu. Adama ücretini ödedikten sonra arabadan çıktı ve restorana doğru yürümeye başladı. Kapıyı itti ve içeriye girdi. Restoran kalabalık değildi. Duvar köşesinde olan bir masa şetçikten sonra oturdu. Garsona çapkın bir bakış attıktan sonra arkadaşını beklediğini söyledi. Umarım fazla gecikmez. Tik tak. Tik tak.

Arthur. Tahminlerinde haklı çıkmıştı Raven. Des, Arthur’u bir şekilde öğrenmiş. Nasıl öğrendiği merak etti içten içe. Peki, Des bu konuyu ne yapmak peşindeydi.Herkese yaymak. Yaysa ne olacaktı ki? Raven zaten sürtük olarak tanınıyordu. Annesine söylese. Annesi zaten hep şüpheleniyordu belki de biliyordu ama belli etmiyordu Hoş annesine söylese bile bu işten bir şekilde paçayı kurtarırdı.Dae. Artık bu konunun onun umurunda olacağını sanmıyordu aslında. Zatenaralarını bozmuştu tilki surat. ‘’İyiyim Des. ’’ Arthur hakkında hiç bir cevap vermemişti. Des karşısında ki sandalyeye geçti ve pembe çantasını diğer sandalyeye koyarken sinsice gülümsedi. Evet, bu kız tam bir tilki diye düşünmeye başladı. Tilkilerin en tehlikeli yanı ise kurnaz olmalarıydı. Kendisini tuzağa düşürmek istiyordu. Arthur’u. İçinden bir daha Fransa’ya ayak basmayacağım diye geçirdi. Zaten neredeyse tüm dostları NY’e gelir olmuştu. Bir süre sadece birbirlerine baktılar. Ardından sarışın, yeşil gözlü bir garson masalarına dikildi. Raven gerildiğinden dolayı bir şey almayacağını söylerken, Des garsona bir şeyler söylemekteydi. Dinleme dahi istemedi. Çantasından küçük bir sigara paketi çıkardı. Des’in bakışlarını üstünde hissediyordu. Yaktığı sigarayı dudaklarına götürürken Des’e kirpiklerinin arasından bir bakış gönderdi. Dumanı havaya üflerken yan masada ki birkaç kişinin rahatsız rahatsız baktıkları fark etti. ‘’Bunu sormak için mi beni buralara kadar getirdin?’’ dedi. Sesinde ki alaycı üslubu duymasını istiyordu. Raven’ın içini nasıl öğrendiği sorusu yiyip bitirmeye başladı. Oysa Des hala onun gözlerine bakıyor ve bir şeyler öğrenmek istediğini belli ediyordu. Korktuğunu görmek istiyordu. Gerildiğini. Raven daha rahat bir tavır takınarak. ‘’Bana bakmaya devam edecek misin yoksa soruma cevap
vermeyi düşünür müsün?’’ Des, Raven’a küçümseyici bir bakış attı.

‘’Arthur... Gerçekten iyi seçim...’’ Fransa’ya ilk gittiğim günü hatırlıyorum. Yemek yememizi ve sonra kendimi kötü hissettiğimi söyleyip oradan gitmek isteyişimi... Arthur’da benimle gelmişti ve arabada dakikalarca öpüşmüştük. Aslında annemden hıncımı almak istiyordum. Aptaldı. Hatta bizi biliyordu ama bir skandala daha karışmak istemiyordu belki de. Fransa’da ki günlerimde bana bakışı. Hep gözleri üstümdeydi. Bizi yalnız bırakmak istemiyordu. Zaten ben Arthur’u sevmemiştim diğer erkekler gibiydi bir paçavraydı. Zaten Fransa’dan ayrıldığımda bunu ona da göstermiştim. Fransa’ya gittiğim diğer zamanlarda... Soğuktu. Evet, belki de onunla ilişkimin bitiğini anlamıştı. Bende o da istediğini almıştı ve finish. Aman tanrım. Acaba... Acaba Des, Arthur’u tanıyor muydu? Evet. Belki de. Hatta onunla arkadaş bile olabilir. Başka bir yerden öğrenemezdi. Arthur’da ona anlatmış olabilirdi. Tanrım. Annem neden daha zeki birini değil de kendisi gibi aptal birini bulmuştu. Hatta babam neden annem gibi bir kadınla evlenmişti onu bile anlamıyordum. Sigaramı dudaklarıma götürdüm ve derin bir nefes çektim. Dumanı Des’in yüzüne doğru üflerken sorusuna cevap vermek için ona doğru yaklaştım.
Peki, başkaları öğrense ne olacaktı Arthur’u. Hiç bir şey. Hem zaten Des sadece sinirimi bozmak için bunları yapıyordu. Adım gibi emindim. Ondan biraz daha nefret etmemi istiyordu. Paronayak olsam ve histerik bir kriz geçirsem boğazına sarılabilirdim ama o bundan bile zevk alabilirdi. ‘’Arthur. Diğerleri gibi normal bir seçimdi.’’ Evet, bir nevi onunla birlikte olduğumu dile getiriyordum ama artık umurumda bile değildi. Altında ne saklıyordu, ne yapacaktı? Des saçma oyunları ile sadece sinirimi bozmak istiyordu. Okulda ki erkeklerin birçoğu ile yatmıştım, Arthur ile yatmam sadece sinek vızıltısı gibi bir haber olurdu ve pek de önemi olmazdı. Sürtük sürtüklüğünü yaptı. Evet, sadece bu... Sigaramı dudaklarıma götürdüm ve ‘Öğrenmek istediğin sadece bu muydu? Tanrım. Sürtük bir kızın çetelesini tutmaya falan mı başladın?’’ Gözlerini kısmış bana bakıyordu. Ara arada bardağından küçük yudumlar alıyordu. Ne yapabileceğini düşünüyordu olasılıkla. Sinirimi nasıl bozacağını...
Yeşil gözlü ve ciddi cilt sorunları olan garsonu işaret ettim ve masamıza gelmesini sağladım. ‘’Bana koyu bol sütlü ve kremalı bir kahve getir.’’Garson masadan uzaklaşırken ‘’Buradan sonra yapmam gereken işler için enerjiye ihtiyacım olacak tatlım.’’ Aslında bir şey yapmayı planlamıyordum ama planlarımı değiştirebilirdim. Gece kendimi yeni bir barın açılışına atacaktım birkaç erkeği kafalayacaktım ve yatakta son bulacaktı. Her zaman ki günlük işler. Ama Des ile konuştuktan sonra yalnız kalacaktım. Belki de Eve ile buluşabilirdim. Tatilden döndüğü haberini almıştım ama ne kadar doğru olduğunu bilmiyordum. Belki de Fransız hatunla görüşebilirdim. Onunla takılmakta farklı olabilirdi. Hem kendini bayağı özletmişti ve artık Fransa’ya gitmeyeceğime göre onun burada olması iyi bir şeydi. Acaba Moskova’da o kadınla tanışmasaydım. Peşinden partilere gitmeseydim. Bekâretimi kaybetmeseydim gene böyle olur muydum? Kim bilir. Belki de kanımda vardır. Kadında böyle söylemişti. İçki, partiler, erkekler senin kanında var. Onlar olmadan sen bir hiçsin. Anlık bir dalmadan kurtulmak için kafamı salladım. Geçmişte kalmıştı. En kötü anım olarak. Peki Des ne kadar iyiydi? Babasının kanser hastası olduğunu duymuştum. Şimdide üvey annesi şirketin yöneticiliğini yapıyordu belki de paraları alıp onları bıraktı. Annesi ise bırakıp gitti. Babasını bir paçavra gibi kullanıp... Şimdi benim yaptıklarımı yapıyordu belki de. Hamile kalması onu durdurmuştu ama küçük kızıl bebeğini gördüğü anda ona şefkatte beslememişti. Bırakıp gitmişti. Burada kimsenin hayatı doğru düzgün değildi. Kimsenin. Herkesin bir bok çukuru vardı ve herkes orada debelenmekle meşguldü.