Yeni Bir Başlangıç

Annesi üç gün önce Fransa'ya geri dönmüştü ama geride bıraktığı bale okulu hala devam ediyordu. Raven, o sarışın kadına katlanamıyordu bu yüzden diğer sınıfa dalmıştı. Zaten kimse de yadıgamamıştı. Herkes balenin üst seviyelerine ulaşmak isterken o sarışın kadın daha başlangıç şeylerini öğretiyordu. Aynada ki akisne baktı. Yorgun düşmüştü. Baleden değildi, bale Raven için rahatlatıcı birşeydi. Küçükken hep annesi gibi olmak istemişti. Ünlü bir balerin. Ama Raven on beşinci yaş gününün ertesinde boşanma kararı aldıklarını öğrediğinde bu karardan vzgeçmişti. Birbirlerini aldattıklarını biliyordu ama boşanmak...
''Raven bugün halsiz gibisin.'' Yanına ki melez kız ona tedirgin bakışlar atıyordu. Cevap verme tenezzülünde bile bulunmadı ve aynada kendisine bakarak çalışmaya devam etti.
Birkaç dakika sonra Raven ve diğerlerini çalıştıran Fransız kadın elleri çırpmaya başladı. ''Ders bitmiştir bayanlar. '' Kadının belirgin Fransız aksanı ona Arthur'u hatırlatıyordu. Annesinin kocası. Son günlerde Arthur'u çok düşünür olmuştu. Derin bir nefes aldı ve aynada çalışmaya devam etti. Kızların hepsi ona küçük bir bakış attıktan sonra sınıfı boşaltmışlardı. Fransız bale hocası ise kızlardan bile erken çıkmıştı. Muhtemelen geçen gün kapıda onu elinde çiçek ile bekleyen adam ile buluşacaktı. Raven'nın yüzünde küçük bir gülüseme belirdi. Dersi erken bitirmesinin nedeni pekela da bu sebeb olabilirdi.
Soyunma odasına gitmek için sınıftan ayrıldı ve koridorda yürümeye başladı. Diğer sınıfta ki bale hocasının pancar suratını gördüğünde birşeylerin olduğunu anlamıştı. Bu kadını kimin pancar yaptığını merak etmişti doğrusu. Soyunma odasına vardığında hemen dolabına yöneldi. 16. Annesinin bale okuluydu ama daha bir numaralı dolaba bile sahip olamamıştı. Hoş bir numaralı dolap gücünü yitirmişti. Geçen yıl o dolaba sahip olan kız, dolabın içinde uyuşturucu saklıyordu ve polisler onu ele geçirince dolap uyuştucu dolabı olarak anılmaya başlamıştı. Üstünü bir çırpıda değiştirdi ve büyük çantasını koluna taktıktan sonra dolabını kilitledi ve arkasına döndü. Yeni kız Claudia. 26. Kızın güzel bir fiziği olduğuna kanaat getirmişti. Balerinlerin her zaman güzel fiziği vardır zaten. ''Meraba Raven. N'aber?''
''İyiyim Claudia.'' Kız ona doğru yaklaşmış ve gülümseyerek koluna girmişti. Kapıya doğru yürümeye başladılar. Kapıdan çıktıklarında karşısında ki kız etrafa göz gezdiriyordu. Koridorda bir temizlik görevlisi ve etrafta dolaşan bir çift kız vardı. ''Hey, benimle bir cafeye gelmeye ne dersin? Bir şeyler atıştırmaya ihtiyacım var.'' Raven'nın yüzünde küçük bir gülümseme belirdi. ''Lafı ağzımdan aldın.''

Eve gitmekten kurtulduğu birazda olsa rahatlamıştı Raven. Babasının ve biricik metresinin çilveleşmelerine katlanacak durumda değildi. Hem evde ki hizmetçiler de ailelerinin yanına gitmişlerdi ve yemekleri hazır alıyorlardı. Biraz pizzadan, patatesten ve diğer yağlı şeylerden uzak dursa iyi olurdu. Bağımlıları olmak istemiyordu. Aç kalmanın daha iyi olacağını düşündü. Belki de bir diyete başlayabilirdi. Ya da vejeteryan olabilirdi. Annesi gibi. Güzel, bakımlı, altletik annesi. Kimi kandırıyordu? Annesi duygusal ve fiziksel olarak çoktan çökmüştü. On beş yaşında babası ile ayrıldığında - ki ikiside birbirlerini aldatıyordu - üstüne menapoza girmiş bir kadın imajı çökmüştü. Babası ve annesinin birbirlerini fazla sevmediğini biliyordu ama annesinin ani çöküşü ve ayrıldıklarından iki hafta sonra Fransa'ya taşınması kırıldığının göstergesiydi. Belki de kocası ve kızı ile iyi bir eş ve anne imajı çizdiğini düşünüyordu ve boşanma ile bu yıkılmıştı. Annesi Fransa'ya taşındıktan sonra Paris'te bir bale okulu daha açmış ve tüm hayatı okulda geçirmeye başlamıştı. Raven istemsiz bir şekilde kafasını olumsuz şekilde salladı. Annesinin kendisini toparlayacağını düşünmüştü ama annesi daha beter kendisi yerler bir etti. Öğrenci ile evlendi. Raven için annesi tamamen bitmiş bir pil gibiydi. Oysa gençliğinde Moskova'nın en ünlü ve genç baleriydi. Herkes onun hakkında konuşurdu. Babası ile evlendiğinde zirveye çıkmıştı ama her yükselen zirvede kalacak diye birşey yoktu.

Raven ve babası aynıydı. Zaten Raven her zaman babasının yanında olmuştu ve onun gibi güçlü olmak istemişti. Babası Moskova'nın en güçlü ve itivarlı iş adamlarından biriydi. Kadınlar her zaman peşinden koşmuştu. Babası zaten çapkın bir insandı ama annesi ile evliliğinde magazinlere taşacak kadar çapkınlıkta yapmamıştı kendisi kontrol etmişti. Ayrıldıklarında ise babası zaten kendisi hiç bozmamıştı hayat onun için devam ediyordu ve de etmeliydide. Ama babasıda Moskova'da kalmak istememişti ve NYC'ye taşınmışlardı. İşleri her zaman ki gibi devam ediyordu. Zirvedeydi. Babasının şu anki tek ilişkisi ise patronu olduğu şirkette çalışan bir kadın ile. Raven kadının annesine benzediğinin farkındaydı az da olsa ama artık bu önemli değildi zaten. Tabi babası annesi gibi ikinci bir evlilik düşünmüyordu zaten birlikte olduğu kadında bunu istemezdi.

Bale salonundan çıktıklarında her zaman ki Manhattan'ı gördü. Bir yenilik veya değişim yoktu ve Raven sıkılmaya başlamıştı. En önemliside tatilini de burada geçieecek olmasıydı. Oysa Moskova'ya gidebilirdi. Doğup büyüdüğü o şehire. Soğukluğu içinde sarmalanabilirdi, buz gibi havayı içine çekebilirdi. O soğuk bir Moskof kızıydı doğru olan buydu. Babası ile buraya taşındığından beri tatillerde her tarafa gitmişlerdi. Yunanistan, Japonya, Avusturalya ama Moskova'ya bir kez daha gitmemişlerdi. Raven tek başına gidebileceğini de düşünüyordu. Ne olabilirdi ki? Özel uçakları ile Moskova'da ki eski malikanelerine gider ve birkaç gün orada zaman geçirirdi. Eski arkadaşları ile yeniden takılırdı. Sahi eski arkadaşları nasıllardı? Lisenin ikinci yılıdayken oradan ayrılmıştı. Ekaterina, Leo... Acaba Raven'ı hala hatırlıyorlar mıydı? Ayrılmaz dostu Ekaterina NYC'ye taşındığından beri onunla bir kaç görüşme fırsatı bulmuştu. Bir telefonla bile arayacak zamanı yoktu. Aslında Raven kendisine itiraf edemesede onları hemen unutmak ve yeni hayatına başlamak istemişti. Son konuşmalarında Ekaterina'nın da Moskova'dan ayrıldığını ve İngiltere'ye taşındıklarını öğrenmişti. Peki Leo? Moskova'da ki aşkı. Leo Raven'a ne kadar aşıktı. Raven Moskova'ya gitse yeniden kendini Leo'nun kollarına atardı. Onlar çocukluk aşkıydı. Onu hiç aramamıştı. Leo'da onu aramamıştı. Belki de Raven'ın Moskova'dan ayrılması onların bitmesi olmuştu. Evet, öyledi sanırım.

Önlerinde ki taksi durup gürültülü bir şekilde korna çalmaya başladığında Raven düşüncelerinden sıyrılabilmişti. Aslında bir taksiye binmelerinin iyi olacağını düşünüyordu bacakları bale dersi yüzünden çok ağrıyordu ve yürüyecek mecali kalmamıştı. Ama fikrinden vazgeçti taksinin boğucu kokusunu içine çekmek istemiyordu. Raven karşılaştığı birkaç çocuğa da selamını eksik etmiyordu. Sosyal hayatı hep en üsteydi. Zaten Raven sosyalleşmeden yapamazdı. İnsanlarla konuşmak, eğlenmek, gezmek tozman isterdi. Eve kapanıp televizyon karşısında zaman öldürmeyi hiç sevmezdi. Bunda biraz da annesinin katkısı vardı. Annesi güzel hoş bir balerindi ama evden çıkmayan fazla partilere gitmeyen bir kadındı. Raven onun gibi olmamak için dışarılarda gezer, geç saatlerde eve dönerdi. Evde kapana kısılıp yaşlanmak istemiyordu.

Karşılarına Fransız restorantı çıktığında Raven istemeden karının ovuşturdu. Annesi ile Fransa geçirdiği günlerde Fransız yemeklerine aşık olmuştu. Tabi hepsine değil. Raven yemek şeçerdi. Ama Fransız yemeklerinin kokusu ve tadı onu o kadar etkiliyordu ki şeçmek veya şeçmemekle uğraşmıyordu. ''Fransız yemeklerini sevmem, özellikle soğan çorbası.'' Raven kaşlarını havaya kaldırarak C'ye baktı. Kızın yüzünü tiksindirmesi garibine gitmişti. ''Peki o zaman gezmeye devam edelim.'' Bar & Cafe Quella. Raven ve Claudia kafe kısmına geçti. Bar şimdilik erkendi ama ilerleyen saatlerde neden olmasın. Kıvırcık saçlı ve mavi gözlü bir garson onları boş bir masaya gösterirken Raven adamın Leo'ya ne kadar benzediğini farketmişti. Raven masaya oturduğunda bile gözlerini garsondan alamadı ama kısa sürede bu yaptığının uygun olmadığını düşündü ve menüyü kaptığı gibi göz gezdirmeye başladı. ''Bana bir Hindistancevizli Blancmange ve kremalı bir kahve.'' C'de siparişini verikten sonra garson uzaklaştı. Büyük boy çantasını karıştırıp içinden sigara paketini çıkardı. Bağımlısı değildi ama sıkıntıya girdiğinde ve rahatsız olduğunda sigara içmek onu rahatlatırdı. Küçük sigarayı dudaklarına götürdükten sonra derin bir nefes çekti ve havay üfledi. Vücuduna zarar veren takıntılara sahipti. Kahve ve sigara bunlardan biriydi.

"Burası Venedik'e göre biraz farklı, ama oldukça hoş olduğunu itiraf etmeliyim. Sen küçüklüğünden beri Manhattan'da mısın?" C'in sorusu karşısında afalldı. Ne kadarını anlatmalıydı. Saçmalık. Herkes annesinin ve babasının boşandığını biliyordu daha ne vardı ki.
''Hayır. Geçen yılın başlarında buraya geldim. Yeni sayılırım. Ben Moskova'da doğdum ve büyüdüm. Sonra babam ve işleri ve bir baktım. NYC.''

Sigarasının söndürdükten sonra garsonun karşına koyduğu Blanchmange'ye iştahla baktı. Sıcak kremalı kahvesi de baş ucunda duruyordu. Blacnhmange'sinden küçük bir parça aldı ve ağzına attı. Annesinin yanına Fransa'ya gittiği günü hatırladı. Uçak rötar yapmıştı ve Fransa'ya geç inmişlerdi. Ama annesi onu orada beklemeye devam etmişti. Belki de kendini affettirmek istiyordu. Raven uçaktan indiğinde annesinin fazla uzakta olmadığını farkettiğinde anlık bir mutluluk yaşamıştı. Birbirlerine sıkıca sarılmıştılar ve limuzine atladıkları gibi annesinin Eyfel Kulesi manzarası olan evlerine doğru yola çıkmışlardı. Paris muhteşemdi. Işıklar, insanlar, sokaklarda pandomim yapan oyuncular ve daha fazlası. Annesinin yeni evi büyük bir apartmanın (!) en üst iki katıydı. Raven ilk başta evi yadırgamıştı ama evin havası ona iyi gelmeye başladığında bu yargısından sıyrılmıştı. Kapıdan girdiğinizden itibaren büyük bir salon ile karşılaşıyordunuz. Annesi evi beyaz renk ile döşemişti. Kahverengi parlak döşemelerin üstünde beyaz koltuklar çok güzel bir tezat oluşturuyordu. Duvarların renginde beyazdı halıların rengide. Raven kendini cennete düşmüş gibi hissetmişti ilk üç gün. Duvarlarda ki sanat eserleri ise başka bir dildi. Sanatçıların duyguları resimlerine tamamen yansımıştı. Raven resimle uğraşmayı sevmezdi ama resimlerin ona anlatıkları şeyler etkilenmesine sebeb olurdu.

Raven'a ayrılan oda da diğer odalar gibi beyaz ile döşenmişti ama annesi Raven'nın sevdiği renk olan erguvanı da unutmamamıştı. Beyaz karyolanın başlarında erguvan renginde tüller sarılmıştı. Perdelerde erguvan rengiydi ve pencereden Eyfel Kulesini görebiliyordu. Yerleşmesi fala uzun sürmemeişti. Yanında sadece iki büyük bavul ve bir küçük bavul getirmişti. Kırmızı saçlı ve fiziği hoş olan hizmetçi herşeyi doğru bir şekilde yerleştirmişti. Kendini banyoya tattığında tüm küvete banyo tuzlarını katmıştı. Rahatlamak istiyordu ve banyo tuzlarının o eşsiz kokusu bu konuda ona yardım ediyordu. Banyodan çıktığında ise annesinin ve o kızıl hizmetçiden hazırladığı masaya baktı. Güzel görünüyordu ve yolculuk boyunca acıkmıştı. Raven uçakta satılan veya hazırlanan şeyleri yemeyi sevmiyordu onda klosrofobik bir etki yaratıyordular. Üstünü değiştirdikten sonra ve yemeğe geçtiklerinde ağzı neredeyse açık kalacaktı. Annesi bu yemekleri kendi hazırlamıştı ve karşısında çok güzel bir blanchmange duruyordu. Hindistancevizli. İşte o gün Fransız yemekleri ile arası daha da güzel olmuştu ama blanchmange'nin yeri onda ayrıydı. İtiraf edemesede annesinin blanchmangesinden daha güzel olanı yememişti.

Düşüncelerinden ayrıldığında kahvesinden bir yudum aldı ve sıcak kahvenin boğazından geçmesine izin verdi. Kahvenin kokusu krema ile birleştiğinde ona küçük bir haz veriyordu. "Moskova mükemmel, bir kere gittim ama o bile beni büyülemeye yetti. Özellikle de Hungry Duck'ı gördükten sonra." Hungry Duck. Moskova'dan taşındamadan önce orada yaşadığı yıllarda arkadaşları ile giderdi. Kız arkadaşları ile. O külüp Moskova'nın bazı kesimleri için unutulmazdı ama kapatılmıştı. Herhalde birçok kişiyi etikelmiştir diye düşündü Raven. Külüp her gece kalabalık olurdu ve insanların eğlenebileceği birçok yerden biriydi. Daha çok gençlerin uğrak yeri. Ama şimdi Hungry Duck'ı düşünecek zaman değildi. Kendisini kahvenin kokusuna ve blanchmange'nin tadına odakladı. "Kaç yaşından beri bale yapıyorsun Raven? Oldukça yetenekli olduğuna eminim." C'in sorusu Raven'ın dikkatini bir kez daha bozmuştu.

''Annem Moskova'da ünlü bir balerindi. Hala öyle. Bir balerinin kızı olarak çok küçük yaşlarda başladım baleye ve devam ediyorum. '' Evet balede yetenekliydi. Sınıfında ki diğer sınıftaki kızlardan daha esnekti ve vücudu daha yatkındı. Ama annesi gibi bir balerin olmak istiyor muydu? Moskova'da ilk kez dört yaşında annesinin balesini izlemeye gitmişti. Anılar bulutluydu ama o bale ve annesi onu çok etkilemişti. O günden sonra annesinin peşinden koşmaya başlamıştı. Annesinde ona bale öğretmeye başlaması ile bale hayatına adım atmıştı. Ama annesi ve babasının ayrılıkları onu az da olsa baleden soyutlamıştı. Artık annesi gibi balerin olmak istediğinden emin değildi. Şöyle ki ne olmak istediğiniden bile emin değildi? Üçüncü sınıfa başlayacaktı ve fazla zamanıda kalmamıştı. Bir hedef belirlemeliydi ama neyi hedef belirleyeceği hakkında bir fikri yoktu. NYC'un en ünlü balerini olmak, bir manken olmak ya da dünyayı gezen bir gezgin olmak. Birçok şeçenek vardı karşısında. Ama bunları şuan düşünmek istemiyordu.
''Peki sen baleyi ne zamandır yapıyorsun?''

Raven küçük bir kahkaha koyverdi. Bayan Passion'da onun için tam bir sürtüktü ve bence annesi ile arkadaş olması mucize eseriydi. Hoş annesi hep farklı insanlarla arkadşalık kurardı. Farklılıktan kastı ise çatlak, sürtük veya anormal olanlardı. Hafif bir gülümseme ile C'ye baktı. Bayan Passion'a alışmak çok zordu. Raven bu konuda tecrübeliydi. Bale okulunun açıldıktan sadece iki ay sonra Bayan Passion gelmişti ve bale eğitimi vermeye başlamıştı ve onun sınıfında Raven vardı. Tam bir çileydi. Sadece bundan iki - üç hafta önce onun dersliğinden ayrılmıştı. Şuan bale eğitimi aldığı sınıfa Fransız - ki aklı başında tek hoca - Bayan Lenore eğitim veriyordu ve kadın öğrencilerin yorgunluk tükenmeye başladığını yada sıkıldığını farkettiğinde dersi bitiyordu.

Raven'nın bakışları duvarda ki saate kaydı. 17.30. C ile beraber kurtan çıkalı bir saat olmuştu ve bu bir saatle C ile baağı iyi kaynaşmıştı. Fazla samimi değillerdi ama bu konuşma ona da iyi gelmişti ve C'ye iyi geldiğini görebiliyordu. Hem kız yeniydi ve alışmaya çalışıyordu. Raven buraya ilk geldiğinde Fransa'da ki bale kursundan tanıştığı Dae vardı. Onunla ayrılmaz bir bütün olmuştu zıt karakterlerine rağmen. Ama kısa sürede Raven kendini toparlamış ve Harrison'da popüler biri olmuştu. Devamıda geiyordu her geçen gün popülerite seviyesi artmaktaydı. Ancak o ilk günler unutulmuyordu. Yeni bir yere alışmak zordu. Raven, C'in kısa sürede buraya ayak uyduracağını ve onunda diğerleri gibi popüler biri olacağını biliyordu. Kız şimdiden popüler sayılırdı. Bale okulunda bazı kızlar onun hakkında konuşuyordu. Raven bunlara pek kulak asmamıştı asmayı da düşünmüyordu.

Çantasının kurcalamaya başladı ve telefonunu çıkardı. İki cevapsız arama ve bir sesli mesaj vardı. Raven bir nefes koyverdi ve aramaların kimden olduğuna bakmaya koyuldu. Baba. Baba. Normalde Raven'ı fazla merak etmezdi ama bu aramaları Raven'ı kuşkulandırdı. Hemen mesajlarına bakmak için tuşlara bastı. Sesli mesajı dinlemek için telefonu kulağına yaklaştırdı. ' Raven nerelerdesin? Hemen eve gel. Bugün Meakerl ailesine konuk olduğumuzu unuttuğunu söyleme. Eğer bu işi bağlayamazsam şirket zarar görebilir. Eve gel! Hemen!' İş, iş, iş. Babası başka çıkarı olsa neden Raven'ı arardı ki. C'ye döndü ve kıza sevecen bir gülümseme ile baktı. '' Gitmem gerekiyor. Babam ve onun iş meseleleri.'' Raven çantasını toplamaya başladı ve yerinden kalktı. ''Güzel zaman geçirdim. Bunu ara sıra yapalım olur mu?'' Ardından C'e samimi bir şekilde gülümsemedi ve Cafe Quelledan ayrılmak için adımlarını kapıya döndü. Kapıdan çıkarken son kez C'ye baktı ve elini salladı.

RP BİTMİŞTİR.